Άρωμα της ενημέρωσης Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Άρωμα  της  ενημέρωσης  Δευτέρα  24  Φεβρουαρίου  2014  :

***   Άρωμα  Μεσσηνιακή ενημέρωσης  και  άλλα  :

*** Μεσσήνιοι σύμβουλοι του Π. Τατούλη θέλουν την παραίτηση Π. Αλευρά         

          

Ραγδαίες εξελίξεις αναμένονται εντός των ημερών στην πλειοψηφία της Περιφερειακής Αρχής Πελοποννήσου σε ό,τι αφορά την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας.
Η στάση τον τελευταίο καιρό του αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας, Παναγιώτη Αλευρά, δηλώνοντας στα όργανα του ΠΑΣΟΚ (τόσο κεντρικά όσο και τοπικά) πως δεν πρέπει να στηριχθεί εκ νέου στις περιφερειακές εκλογές ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης, προβλημάτισε έντονα την πλειοψηφία. Αυτός ήταν και ο λόγος της αιφνιδιαστικής επίσκεψης του κ. Τατούλη μαζί με την κα Νικολάκου στο γραφείο του κ. Αλευρά πριν από λίγες ημέρες και, μάλιστα, την επομένη της συνεδρίασης της τοπικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη ή όχι του νυν περιφερειάρχη.
Έτσι, οι εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι του κ. Τατούλη (αν όχι όλοι, σίγουρα η συντριπτική πλειοψηφία) ετοιμάζονται να ζητήσουν επίσημα την παραίτηση του κ. Αλευρά από τη θέση του αντιπεριφερειάρχη.
  Αντιδράσεις και τραγελαφικές καταστάσεις
Όπως σημειώνει το περιβάλλον του περιφερειάρχη, τηρήθηκε στάση αναμονής, όταν στη συζήτηση που έγινε στα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ ο κ. Αλευράς τάχθηκε αρνητικά στη στήριξη της υποψηφιότητας Τατούλη. Τα πράγματα άλλαξαν, όμως, όταν το ίδιο έπραξε ο κ. Αλευράς κατά τη συζήτηση στη Νομαρχιακή Επιτροπή της Μεσσηνίας.
Αυτό εκνεύρισε συμβούλους του κ. Τατούλη οι οποίοι θεωρούν ότι του έχουν μείνει «πιστοί» αλλά δεν έχουν ανταμειφθεί όπως θα ήθελαν ή παραμέρισαν τις φιλοδοξίες τους, δεχόμενοι άλλες αποφάσεις του περιφερειάρχη, όπως να ορισθεί ο κ. Αλευράς αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας.
Όπως υποστηρίζουν οι αντιδρώντες σύμβουλοι, πώς από τη στιγμή που έχει διαχωρίσει τη θέση του και τάσσεται κατά της στήριξης του κ. Τατούλη, θα κυλήσουν οι επόμενοι μήνες έως τις εκλογές με «τιμονιέρη» στη Μεσσηνία έναν άνθρωπο ο οποίος δε θα μπορεί ή δε θα θέλει να εφαρμόσει την προεκλογική τους τακτική.
Παράλληλα, επισημαίνουν πως ήδη παρατηρούνται τραγελαφικές καταστάσεις, με τις υπηρεσίες στη Μεσσηνία να λαμβάνουν άλλες εντολές από την Τρίπολη και άλλες από τον τοπικό αντιπεριφερειάρχη και τους υπαλλήλους να βρίσκονται σε σύγχυση.
  Θα ζητήσουν την παραίτησή του
Όλα αυτά, ως φαίνεται, έχουν οδηγήσει τους Μεσσήνιους συμβούλους της πλειοψηφίας να σκέφτονται και ήδη να προγραμματίζουν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, πιθανότατα και εντός της εβδομάδας, να ζητήσουν επίσημα την παραίτηση του κ. Αλευρά και την αντικατάστασή του.
Το σκεπτικό που αναλύουν είναι το εξής: ο κ. Αλευράς κατέλαβε τη θέση του παραιτηθέντος Χρήστου Μαλαπάνη, μετά την ψηφοφορία που έγινε μεταξύ τους, και όχι διότι εξαρχής είχε τεθεί στο συνδυασμό ως αντιπεριφερειάρχης.
Υπενθυμίζεται ότι οι τοπικοί αντιπεριφερειάρχες ορίζονται στο ψηφοδέλτιο από τον επικεφαλής και δε λαμβάνουν σταυρό, αλλά καταλαμβάνουν τη θέση του αντιπεριφερειάρχη στην περιοχή τους, εφόσον εκλεγεί πρώτος ο συνδυασμός.
Μετά την παραίτηση του κ. Μαλαπάνη, ο κ. Αλευράς κατέλαβε τη θέση του αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας, αφού ψηφίσθηκε από τους 7 Μεσσήνιους συμβούλους και συγκεκριμένα τους: Γιάννη Αργυράκη, Γεώργιο Μπακούρο, Νίκο Μπαρούνη, Ντίνα Νικολάκου, Σταύρο Ξηρογιάννη, Θεόδωρο Σταυριανόπουλο και Κώστα Τσαπόγα.
Πλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των εν λόγω συμβούλων ετοιμάζεται να ανακοινώσει επίσημα ότι, μετά την αρνητική τοποθέτηση του κ.Αλευρά στην υποψηφιότητα του κ. Τατούλη, αίρουν τη στήριξη με την ψήφο που του είχαν δώσει και ζητούν την παραίτησή του.
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι ο κ. Αλευράς θα δεχτεί να παραιτηθεί και έτσι, όπως όλα δείχνουν, το επόμενο διάστημα το θερμόμετρο θα ανεβαίνει συνεχώς στην Αντιπεριφέρεια Μεσσηνίας.
Της Βίκυς Βετουλάκη

 

***  Ανδρέα Καρύδης: Στο Λονδίνο της υπευθυνότητας με την καρδιά στην Καλαμάτα         

           

Από την ηλιόλουστη Καλαμάτα στο βροχερό Λονδίνο μεταφερόμαστε σήμερα για να συναντήσουμε τον οφθαλμίατρο Ανδρέα Καρύδη.
Από εκεί μας εξηγεί πώς είναι να αφήνεις το γενέθλιο τόπο, να ζεις και να εργάζεσαι σε μια χώρα του εξωτερικού:
  -Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Στη Μεγάλη Βρετανία εργάζομαι από το 2012. Το να αφήσεις τον ήλιο και τις «μυρωδιές» της Καλαμάτας για να ζήσεις στο βροχερό και κρύο Λονδίνο δεν είναι η ευκολότερη απόφαση, αλλά η μετεκπαίδευσή μου εδώ ήταν προγραμματισμένη από τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου και θεωρώ πως ήταν αναγκαία.
  -Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Υπήρχαν κάποιες δυσκολίες αρχικά, αλλά δεν μπορώ να πω πως ήταν ακατόρθωτο. Το πραγματικά δύσκολο ήταν να βρω μια εργασία που θα ήταν κατάλληλη να διευρύνει τους επιστημονικούς μου ορίζοντες στον τομέα που με ενδιαφέρει. Στην Αγγλία ήρθα ως ειδικευμένος οφθαλμίατρος κι αυτό που είχα ως σκοπό ήταν να εξελιχθώ.
  -Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Από το εργασιακό μου περιβάλλον η εντύπωση που έχω είναι πως μας θεωρούν ιδιαίτερα εργατικούς και έξυπνους. Βλέπεις, είναι και το ταλέντο που έχουμε σε σύγκριση με τους Άγγλους να ελισσόμαστε και να βρίσκουμε λύσεις. Αυτό είναι που τους αρέσει πάρα πολύ. Οι περισσότεροι είναι φιλικοί, ευγενικοί και προσπαθούν να σε κάνουν να νιώσεις άνετα, φυσικά περιμένουν από σένα πολλά.
Στην έξω ζωή οι περισσότεροι θα σου μιλήσουν για τις ομορφιές της Ελλάδας, τον ήλιο, τη θάλασσα, και θα προσπαθήσουν να αντλήσουν πληροφορίες για τις επόμενες διακοπές τους.
Υπάρχουν, φυσικά, κι εκείνοι που στο πρόσωπο του Έλληνα θα δουν το φοροφυγά, τον τεμπέλη, αλλά μιλάμε για μεμονωμένες περιπτώσεις.
  -Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Δε νομίζω πως η ελληνική κουλτούρα έχει να ζηλέψει πολλά από την αγγλική, αλλά το αντίθετο σε γενικές γραμμές… Δυστυχώς, όμως, όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει τις πραγματικές ομορφιές μας, τις ρίζες μας και τις αξίες μας και επικεντρωνόμαστε μόνο στα αρνητικά.
Αυτό που θα ήθελα σίγουρα να είχα στην επιστροφή μου εκεί είναι η υπευθυνότητα σε όλους τους τομείς που συναντάς στην Αγγλία. Στο δικό μου χώρο, ο ιατρός είναι απόλυτα υπεύθυνος για τις πράξεις του και δεν κρύβεται πίσω από το σύστημα, αντιθέτως προσπαθεί να το βελτιώσει.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο της αγγλικής κουλτούρας που λείπει από την Ελλάδα είναι ο σεβασμός στον άνθρωπο, όποιος και να είναι αυτός. Στα αγγλικά νοσοκομεία ο ασθενής θα περιμένει υπομονετικά τη σειρά του, χωρίς να ενοχλεί το συνάνθρωπό του, που υποφέρει περισσότερο ή ακόμα και λιγότερο και, φυσικά, το προσωπικό του νοσοκομείου. Αυτό πραγματικά μού έκανε φοβερή εντύπωση με το που ήρθα σε αυτή τη χώρα.
     -Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί την πόλη που βρίσκεσαι…
Τι να πρωτοδεί κανείς στο Λονδίνο... Πιστεύω πως με μια βόλτα δίπλα στον Τάμεση, ξεκινώντας από τον πύργο του Λονδίνου και περπατώντας στις πολύ όμορφες γέφυρές του δίπλα από τις γκαλερί Tate και μέχρι το Covent Garden, θα πάρει μια πρώτη γεύση.
Το Notting Hill, με την όμορφη κυριακάτικη αγορά του και τις άπειρες αγγλικές Pub που μπορείς να βρεις.
Το Hyde Park, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα βασιλικά πάρκα του Λονδίνου και φιλοξενεί πολλές μεγάλες εκδηλώσεις.
Φυσικά, δεν πρέπει κανείς να χάσει το στολισμένο Λονδίνο την εποχή των Χριστουγέννων.
  -Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Φυσικά αυτό που μου λείπει πιο πολύ είναι οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Από την άλλη, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τον κυριακάτικο καφέ στο λιμάνι, το γνήσιο φαγητό που μπορεί κανείς να βρει και τις πεντακάθαρες θάλασσες.
  -Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Για μένα η Καλαμάτα είναι η Ιθάκη μου. Η Καλαμάτα δεν είναι μόνο στη σκέψη μου... αλλά και στην καρδιά μου. Ξεκίνησα και ο σκοπός μου είναι να γυρίσω εκεί. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μόνιμα στην Αγγλία, αν και όσο ζω και εργάζομαι εδώ οι ευκαιρίες για εξέλιξη είναι πολλές.
  Βιογραφικό
Ο Ανδρέας Καρύδης γεννήθηκε στην Καλαμάτα πριν από 37 χρόνια. Τελείωσε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο στην Καλαμάτα.
Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου «Carol Davila» το 2000 και ειδικεύθηκε στην Οφθαλμολογία στο Νοσοκομείο «Η Παμμακάριστος» της Αθήνας.
Είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος του ευρωπαϊκού πτυχίου Οφθαλμολογίας (Fellow of European Board Of Ophthalmologists).
Εργάζεται και εξειδικεύεται στη χειρουργική του γλαυκώματος και καταρράκτη στο Royal Surrey County Hospital, καθώς και ως ερευνητής στα πανεπιστημιακά Νοσοκομεία St. Mary’s και Hammersmith του Λονδίνου (Imperial College).
Είναι μέλος του Royal College Of Ophthalmologists και της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας, καθώς και ερευνητής του Εργαστηρίου Πειραματικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Έρευνας «Ν. Χρηστέας» του Πανεπιστημίου Αθηνών.Των Κώστα Γαζούλη- Παναγιώτη Μπαμπαρούτση

 

 

*** Αναστολή του πλειστηριασμού για το κτήριο «Αλειφέρη» προτείνει ο Θ. Μπρεδήμας          

          

Ζητά από τη Δημοτική Αρχή να βρει τους αναγκαίους πόρους για να μη χαθεί η πολιτιστική κληρονομιά της πόλης
 Η απόφαση από το Ταμείο Αποκρατικοποίησης να προχωρήσει τη διαδικασία ηλεκτρονικής δημοπρασίας στις 6 Μαρτίου του κτηρίου «Αλειφέρη» στο κέντρο της Καλαμάτας, προκάλεσε την αντίδραση του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, Θόδωρου Μπρεδήμα.
Συγκεκριμένα, σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του Σώματος, Δημήτρη Πολίτη, αναφέρει: «Ο Δήμος οφείλει, άμεσα, να προβεί στις δέουσες ενέργειες προς το ΤΑΙΠΕΔ και προς πάντα αρμόδιο, προκειμένου να αναβληθεί η ανωτέρω δημοπρασία και να δοθεί η ευκαιρία να προετοιμασθεί, εξασφαλίζοντας τους απαιτούμενους πόρους, απευθυνόμενος όπου χρειάζεται, για να συμμετάσχει σε επόμενη δημοπρασία.
Λόγω των ανωτέρω, και λόγω του κατεπείγοντος, ζητάμε να συζητηθεί το θέμα αυτό εκτός ημερήσιας διάταξης στην προσεχή συνεδρίαση του Δ.Σ., η οποία, ως γνωστόν, έχει ορισθεί δια την 27ην Φεβρουαρίου, προκειμένου να περιέλθει το εμβληματικό αυτό παραδοσιακό κτήριο στην ιδιοκτησία του Δήμου και να μην καταλήξει σε οποιονδήποτε που μπορεί να κάνει χρήση ξένη προς την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης».
Προσθέτει, δε, ότι το συγκεκριμένο κτήριο είναι ένα από τα εναπομείναντα, από τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1986, χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής.
«Δεν παραλείπουμε να προσθέσουμε ότι η Δημοτική Αρχή, όσον και η μείζων μειοψηφία του Δ.Σ., αγωνίστηκαν κατά το παρελθόν, για να περιέλθει το παραδοσιακό αυτό κτήριο στην πόλη. Και προς αυτή την κατεύθυνση βοήθησε σημαντικά ο τότε Μεσσήνιος υφυπουργός των Οικονομικών Δημ. Κουσελάς, αλλά η προσπάθειά μας αυτή προσέκρουσε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του υπουργείου Οικονομικών», συμπληρώνει.  Α.Π.

 

***  Ήταν πολύ ωραία, με κέφι και χαρά και τις Μπαρμπούτες στα Φιλιατρά!         

    

  

  

  

  

  

Κέφι και χαρά για την τρελή Αποκριά σκόρπισαν και φέτος, την Κυριακή, οι Μπαρμπούτες στα Φιλιατρά!
Για μια ακόμη χρονιά, ο Όμιλος Δράσεων και Πολιτισμού αναβίωσε το παλιό αυτό αποκριάτικο έθιμο και δρώμενο, με συμμετοχή που ξεπέρασε και τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις καθώς πολίτες, γυναίκες, άνδρες, μικρά και μεγαλύτερα παιδιά, συμμετείχαν και το διασκέδασαν με την ψυχή τους!
Οι, δε, κάτοικοι των Φιλιατρών χάρηκαν το δρώμενο στους δρόμους και τις γειτονιές όπου περνούσαν οι μασκαρεμένοι απολαμβάνοντας τα πειράγματα και το χαβαλέ! Ξεκίνησαν την τρελή τους πορεία και κατέληξαν στην Παλιά Λαϊκή Αγορά, όπου και έγινε γλέντι με μουσικές και τραγούδια του Γιάννη Καυκά και του Γιάννη Μπαμπή, με χορούς, κρασί και εδέσματα! Με την αποκριάτικη αυτή δράση, ουσιαστικά ξεκίνησαν στα Φιλιατρά οι αποκριάτικες εκδηλώσεις που θα κορυφωθούν με το Καρναβάλι των Φούληδων και την Καρναβαλική παρέλαση το μεσημέρι της Κυριακής και αποδείχτηκε ότι οι Φιλιατρινές και οι Φιλιατρινοί διαθέτουν αστείρευτο χιούμορ και πηγαία διάθεση για διασκέδαση, τρελό κέφι και ξεφάντωμα!
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη σελίδα του Ομίλου Δράσεων και Πολιτισμού στο facebook για τις Μπαρμπούτες: «ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ!!! Ήταν έτσι όπως το θέλαμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κόσμος πολύς, με κέφι για τραγούδι, για χορό, για ξεφάντωμα. Μικροί και μεγάλοι με ωραίες φορεσιές, με μάσκες, με καραμούζες και σερπαντίνες, με σφυρίχτρες. Μαμάδες και μπαμπάδες με τα μικρά τους παιδάκια, γιαγιάδες, οικογένειες ολόκληρες. Παρεούλες, φίλοι. Ένας χαμός!!! Άλλος είχε ντυθεί γεράκος, άλλος κλόουν, άλλος σκιάχτρο, άλλος κύριος με μουστακάκι …αλλά και κραγιόν, μάγκας και μαγκίτισσα.... Αλήθεια εκείνος που είχε ντυθεί ψηλός!! ποιος ήταν ρε παιδιά, δεν τον γνώρισα… Ήταν πολύ ωραία. Περνούσαμε τις γειτονιές, άνοιγαν τα παράθυρα, έβγαιναν έξω, μας κερνούσαν. Συμμετείχαν όλοι σε αυτή την καρναβαλική γιορτή. Κι ύστερα στο Βορρέειο στο πάρτι των γονιών του 1ου σχολείου και στον Πυρσό όπου τα παιδιά Τριφυλιακού θεάτρου έκαναν τις τελευταίες πρόβες πριν την πρεμιέρα, αλλά και στην πλατεία, στα καφενεία. Έξω από το βιβλιοπωλείο του Σαπέρα μάλιστα, μας κέρασαν αναψυκτικά, χαρτοπόλεμο και καραμούζες. Τους ευχαριστούμε πολύ. Στην Παλιά Λαϊκή έγινε το γλέντι. Μας περίμεναν ο Γιάννης ο Καυκάς με το μπουζούκι και ο Γιάννης ο Μπαμπής με την κιθάρα. Τα σουβλάκια είχαν ψηθεί και είχαν μια όρεξη όλοι μετά το περπάτημα, τι να σας πω…
Κι άρχισε ο χορός. Ήταν πολύ ωραία. Πιστεύω πως ο Όμιλος έδωσε για μια ακόμα φορά την ευκαιρία σε πολλούς συμπολίτες μας να συμμετέχουν σε κάτι όμορφο, αυθόρμητο και ανθρώπινο. Ενώσαμε τα χέρια, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, γελάσαμε. Εκφράζουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς μας. Σε όλους αυτούς οι οποίοι χωρίς να μας χρωστάνε και χωρίς να μας ζητάνε τίποτα, μας προσφέρουν.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο τον Παναγιωτόπουλο που έβαλε τα λουκάνικα και τα σουβλάκια, τη Σούλα και τον Θανάση που μας έβαλε το ψωμί, τον Τάκη με την ταβέρνα που μας τα έψησε, τον Θανάση τον Λάγαρη που μας έδωσε τα ηχητικά και τις μουσικές, στους δημοσιογράφους που πρόβαλαν και αυτή τη δράση μας, όπως τέλος και τους φίλους που έβαλαν το πολύ καλό κρασί τους και βοήθησαν σίγουρα στο κέφι.
Να είστε όλοι καλά και ως ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΕΣ ξανά, την επόμενη Κυριακή, ελάτε να πάρουμε μέρος στο καρναβάλι των Φούληδων.
Για το κυνήγι του χαμένου θησαυρού, θα σας ενημερώσουμε σύντομα».

 

*** «Ποντικοί» μπήκαν σε εργοστάσιο μαζί με τα ανήλικα παιδιά τους για να κλέψουν σίδερα 

Συνελήφθησαν, προχθές το απόγευμα, στην Εθνική Οδό Καλαμάτας-Πύλου, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Καλαμάτας, δύο ημεδαπές ΡΟΜΑ, ηλικίας 38 και 31 ετών αντίστοιχα, γιατί λίγο νωρίτερα μπήκαν σε εργοστάσιο, μαζί με τα δύο ανήλικα τέκνα τους και αφαίρεσαν μία μπαταρία από σταθμευμένο μηχάνημα. Επιπλέον όπως προέκυψε, την 21.2.2014 είχαν αφαιρέσει διάφορα μεταλλικά αντικείμενα από το ίδιο εργοστάσιο. 

 

***  Τα μέλη που εκλέγονται στο συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας (όλα τα ονόματα)          

 

Με επιτυχία , ομαλότητα και μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκαν χθες , οι εκλογές και στο Δικηγορικό Σύλλογο Καλαμάτας. Ο Κώστας Μαργέλης ,μοναδικός υποψήφιος, εκλέχθηκε πρόεδρος για 3η συνεχόμενη θητεία.
Συνολικά ψήφισαν 292 μέλη από τα 332. Ο Κώστας Μαργέλης έλαβε 262 ψήφους , 8 ψηφοδέλτια ήταν άκυρα και 22 λευκά.
Τα 10 μέλη που εκλέχθηκαν και θα τον πλαισιώσουν στο διοικητικό συμβούλιο στη νέα του θητεία στο Δικηγορικό Σύλλογο Καλαμάτα είναι:
1. Ευστάθιος Σταματόπουλος  163 ψήφοι
2. Κωνσταντίνος Μουζάκης 132 ψήφοι
3. Περικλής Ξηρογιάννης 128 ψήφοι
4. Δημήτρης Καούνης 127 ψήφοι
5.  Αικατερίνη Δημαρέση 119 ψήφοι
6.  Όλγα Θεοδώρου 117 ψήφοι
7. Χαράλαμπος Αβραμίδης 117 ψήφοι
8. Δήμητρα Μαρκοπούλου 109 ψήφοι
9.  Βασίλης Φωτεινάκης 103 ψήφοι
10. Φιλάνθη Νηφάκου 102 ψήφοι

 

***  Κώστας Μαργέλης : «Όλοι μαζί θα παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο»         

   

Τις πρώτες του δηλώσεις έκανε ο Κώστας Μαργέλης που επανεξελέγη για 3η φορά πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας 
Αναλυτικά :
Η μαζική παρουσία των συναδέλφων στις αρχαιρεσίες του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, δείχνει ότι οι δικηγόροι, συσπειρωμένοι και ενωμένοι στο Δικηγορικό Σύλλογο, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια αφενός μεν να αποκρούσουμε την υποβάθμιση του Δικηγορικού Λειτουργήματος και αφετέρου για να μπορέσουμε να προασπίσουμε τα δικαιώματα όλων των πολιτών, τα οποία βάλλονται βάναυσα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Καθόσον με αφορά, συναισθάνομαι τη μεγάλη ευθύνη που έχω και διαβεβαιώνω τους συναδέλφους δικηγόρους ότι θα προσπαθώ, κάθε μέρα να τιμώ την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο πρόσωπό μου.
Όλοι μαζί, Πρόεδρος, Διοικητικοί Σύμβουλοι και Δικηγόροι θα παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο.
Καλαμάτα 24 Φεβρουαρίου 2014
Ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας
Κωνσταντίνος Αλεξ. Μαργέλης

 

***  Ο Σωκράτης και η Θεοδότη

 

Κάποτε βρισκόταν στην πόλη μια ωραία γυναίκα που την έλεγαν Θεοδότη· ήταν τέτοια ώστε να πηγαίνει με όποιον την έπειθε· κάποιος από τη συντροφιά του Σωκράτη τη μνημόνευσε και είπε ότι η ομορφιά της γυναίκας είναι ανώτερη από κάθε περιγραφή και ότι πηγαίνουν στο σπίτι της ζωγράφοι, για να την απεικονίσουν, και σ’ αυτούς εκείνη δείχνει όσα μέλη του σώματός της είναι ωραία.

Ο Σωκράτης είπε: «Θα πρέπει να πάμε, για να τη δούμε· διότι βέβαια δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτό που είναι ανώτερο από κάθε περιγραφή ακούγοντάς το».

Αυτός που την είχε αναφέρει είπε: «Ακολουθήστε με γρήγορα».

 Έτσι λοιπόν πήγαν στη Θεοδότη, τη βρήκαν να ποζάρει σε κάποιο ζωγράφο και την είδαν. Ο ζωγράφος τέλειωσε τη δουλειά του.

Ο Σωκράτης είπε: «Άντρες, ποιο από τα δύο, εμείς περισσότερο πρέπει να ευγνωμονούμε τη Θεοδότη, επειδή μας έκανε επίδειξη της ομορφιάς της, ή εκείνη εμάς, επειδή την είδαμε; Άραγε, αν η επίδειξη είναι πιο ωφέλιμη γι’ αυτήν, πρέπει αυτή να μας ευγνωμονεί, και αν η θέα της για μας είναι πιο ωφέλιμη, πρέπει εμείς να την ευγνωμονούμε; Αυτή λοιπόν ήδη κερδίζει τον έπαινό μας και, όταν τη διαδώσουμε σε περισσότερους, θα ωφεληθεί περισσότερο· ενώ εμείς ήδη επιθυμούμε να αγγίξουμε όσα είδαμε και θα φύγουμε φαγουριασμένοι και, όταν φύγουμε, θα τα ποθήσουμε. Για τους λόγους αυτούς είναι φυσικό εμείς να την περιποιούμαστε και αυτή να κερδίζει τις περιποιήσεις μας».

 Η Θεοδότη είπε: «Μα το Δία, αν λοιπόν έτσι είναι τα πράγματα, θα πρέπει εγώ να σας ευγνωμονώ, που με είδατε».

 Ύστερα από αυτό ο Σωκράτης, επειδή έβλεπε ότι αυτή ήταν στολισμένη με δαπανηρό τρόπο, ότι ήταν δίπλα της η μητέρα της με ενδυμασία και περιποίηση όχι τυχαία και υπηρέτριες πολλές, που ήταν όμορφες και που κι αυτές δεν ήταν αφρόντιστες, και ότι το σπίτι ήταν με αφθονία εφοδιασμένο σ’ όλα, είπε:

«Πες μου, Θεοδότη· έχεις χωράφια;».

«Δεν έχω» είπε.

«Μήπως σπίτι που σου δίνει έσοδα;».

«Ούτε σπίτι έχω» είπε.

«Μήπως έχεις ανθρώπους που σου δουλεύουν χειρωνακτικά;».

«Ούτε τέτοιους» είπε.

«Από πού λοιπόν παίρνεις όσα σου είναι απαραίτητα;».

«Αν», είπε, «κάποιος γίνει φίλος μου και θέλει να με ευεργετεί, αυτό είναι η περιουσία μου».

«Μα την Ήρα, Θεοδότη, είναι ωραία βέβαια η περιουσία σου και πολύ καλύτερα να έχεις κοπάδια φίλων παρά να έχεις κοπάδια προβάτων, κατσικιών και βοδιών. Αλλά ποιο από τα δύο, το αφήνεις στην τύχη, δηλαδή αν θα πετάξει κοντά σου κάποιος φίλος σαν μύγα ή μηχανεύεσαι και η ίδια κάτι;». «Πώς θα μπορούσα εγώ, είπε, να βρω η ίδια κάποιο τρόπο;».

«Μα το Δία, με περισσότερο ταιριαστό τρόπο απ’ όσο τα φαλάγγια· διότι ξέρεις με τρόπο εκείνα κυνηγούν την τροφή τους· υφαίνουν δηλαδή λεπτά δίχτυα και ό,τι πέσει μέσα τους το κάνουν τροφή τους».

«Και εμένα λοιπόν, είπε, συμβουλεύεις να υφάνω κάποιο δίχτυ;».

«Ναι, διότι δεν πρέπει να φαντάζεσαι ότι με τόση έλλειψη τέχνης θα πιάσεις το πολύ μεγάλης αξίας θήραμα, δηλαδή τους φίλους. Δε βλέπεις ότι, και όταν κυνηγούν το μικρής αξίας θήραμα, δηλαδή τους λαγούς, χρησιμοποιούν πολλά τεχνάσματα; Δηλαδή, επειδή οι λαγοί βόσκουν τη νύχτα, παίρνουν σκυλιά της νύχτας και μ’ αυτά τους κυνηγούν· επειδή κρύβονται την ημέρα, παίρνουν άλλα σκυλιά, που τους καταλαβαίνουν με τη μυρωδιά και τους βρίσκουν όπου παν να κοιμηθούν μετά τη βοσκή· επειδή είναι γοργοπόδαροι, ώστε να ξεφεύγουν, και όταν τρέχουν φανερά, γυμνάζουν άλλα γρήγορα σκυλιά, για να τους πιάνουν κυνηγώντας τους· και επειδή μερικοί από αυτούς ξεφεύγουν και από αυτά, τοποθετούν δίχτυα στα μονοπάτια απ’ όπου περνούν, για να πέφτουν μέσα σ’ αυτά και να μπλέκονται τα πόδια τους».

«Λοιπόν με ποιο παρόμοιο μέσο θα μπορούσα, είπε, να πιάνω φίλους;».

«Αν, μα το Δία, αποκτήσεις αντί για σκύλο κάποιον, που ανιχνεύοντας θα βρει όσους αγαπούν την ομορφιά και είναι πλούσιοι και, όταν τους βρει, θα μηχανευτεί πώς να τους ρίξει στα δικά σου δίχτυα».

«Και ποια δίχτυα, είπε, έχω εγώ;».

«Ένα βέβαια, που πλέκεται πολύ ωραία, το σώμα σου· και μέσα σ’ αυτό έχεις την ψυχή, με την οποία καταλαβαίνεις και πώς ρίχνοντας τα βλέμματά σου θα τον ευχαριστήσεις και τι λέγοντας θα τον ευφράνεις και ότι πρέπει να υποδέχεσαι με ευχαρίστηση όποιον σε φροντίζει και να απομακρύνεις τον αλαζονικό και, όταν αρρωστήσει φίλος σου, να τον επισκεφθείς με φροντίδα και, όταν πετύχει κάτι ωραίο, να χαρείς πολύ μαζί του και σ’ εκείνον που σε φροντίζει πολύ να είσαι ολόψυχα ευχάριστη· ξέρω βέβαια καλά ότι ξέρεις να αγαπάς όχι μόνο τρυφερά, αλλά και με καλή διάθεση· και ξέρω καλά ότι όχι με λόγια, αλλά με πράξεις δείχνεις ότι σου είναι αρεστοί οι φίλοι».

«Μα το Δία», είπε η Θεοδότη, «εγώ τίποτε από αυτά δε μηχανεύομαι».

«Ωστόσο», είπε ο Σωκράτης, «μεγάλη σημασία έχει να προσφέρεσαι σε κάποιον άνθρωπο φυσικά και λογικά· διότι βέβαια με τη βία δε θα μπορούσες ούτε να πιάσεις ούτε να διατηρήσεις ένα φίλο, ενώ με την ευεργεσία και με την ηδονή το θηρίο αυτό και πιάνεται και μένει μόνιμα».

«Αλήθεια λες» είπε.

«Πρέπει λοιπόν πρώτα-πρώτα να ζητάς από εκείνους που σε φροντίζουν τέτοια, που ελάχιστα θα τους κοστίσουν, αν τα κάνουν, κι έπειτα να τους ανταμείβεις ευχαριστώντας τους με τον ίδιο τρόπο· διότι έτσι θα γίνουν προπάντων φίλοι σου, θα σε αγαπούν για πολύ καιρό και θα σου κάνουν πολύ μεγάλες ευεργεσίες. Θα τους ευχαριστήσεις προπάντων, αν τους προσφέρεις τα δώρα σου, όταν τα χρειάζονται· διότι βλέπεις ότι και τα πιο ευχάριστα φαγητά φαίνονται δυσάρεστα, αν κάποιος τα προσφέρει πριν τα επιθυμήσει ο άλλος, και στους παραχορτασμένους προκαλούν και αποστροφή, ενώ αν τα προσφέρει, αφού πρώτα προκαλέσει πείνα, φαίνονται πολύ ευχάριστα, ακόμη κι αν είναι κάπως κατώτερης ποιότητας».

«Πώς λοιπόν, είπε η Θεοδότη, θα μπορούσα να προκαλέσω πείνα για όσα έχω;».

«Αν, μα το Δία, πρώτα-πρώτα στους παραχορτασμένους ούτε προσφέρεις ούτε θυμίζεις τα κάλλη σου, ωσότου περάσει ο κόρος τους και έχουν ξανά την ανάγκη σου με όσο γίνεται κόσμια συμπεριφορά και με το να μη φαίνεσαι ότι θέλεις να τους κάνεις χάρη και προσπαθώντας να τους ξεφύγεις, ωσότου να έχουν την ανάγκη σου όσο γίνεται περισσότερο· διότι τότε τα ίδια δώρα έχουν μεγαλύτερη σημασία παρά να τα δίνεις προτού τα επιθυμήσουν».

«Γιατί λοιπόν, Σωκράτη, δε μου γίνεσαι συνεργάτης στο κυνήγι φίλων;».

«Θα γίνω, είπε, μα το Δία, αν με πείσεις».

«Πώς λοιπόν, είπε, θα μπορούσα να σε πείσω;».

«Αν σε κάτι με χρειάζεσαι, θα το ζητήσει η ίδια και θα το μηχανευθείς».

«Λοιπόν, είπε, να μου έρχεσαι τακτικά στο σπίτι».

«Θεοδότη, δεν μου είναι πολύ εύκολο να έχω ελεύθερο χρόνο· διότι μου δημιουργούν απασχολήσεις πολλές ιδιωτικές και ατομικές υποθέσεις· έχω και φίλες που ούτε την ημέρα ούτε τη νύχτα θα με αφήσουν να απομακρυνθώ από κοντά τους, καθώς μαθαίνουν από εμένα φίλτρα και επωδές».

 «Κι αυτά τα ξέρεις, Σωκράτη;», είπε.

«Αλλά γιατί φαντάζεσαι ότι αυτός εδώ ο Απολλόδωρος και ο Αντισθένης δε φεύγουν ποτέ από κοντά μου; Και γιατί ο Κέβητας και ο Σιμίας έρχονται από τη Θήβα; Ξέρε καλά ότι αυτά δε γίνονται χωρίς πολλά φίλτρα, επωδούς και σουσουράδες».

«Δάνεισέ μου λοιπόν, είπε, τη μαγική σουσουράδα, για να την ελκύσω πρώτα-πρώτα εσένα».

«Αλλά, μα το Δία, είπε ο Σωκράτης, δε θέλω εγώ να ελκύομαι προς εσένα, αλλά εσύ να έρχεσαι προς εμένα».

«Θα έρχομαι, είπε· μόνο να με δέχεσαι».

«Θα σε δέχομαι, είπε ο Σωκράτης, αν μέσα δεν υπάρχει κάποια πιο αγαπητή από σένα».
  Απόσπασμα από τα "Απομνημονεύματα" του Ξενοφώντα (συζήτηση Σωκράτη-Θεοδότης)

    (βασισμένο στη μετάφραση του Θ. Μαυρόπουλου)

 

***  Ο διάλογος του Σωκράτη και της Διοτίμας περί έρωτος

Για να καθορίσει ποια είναι τα γνωρίσματά του Έρωτα, ο Σωκράτης στο “Συμπόσιο” του Πλάτωνα, κατέφυγε σε μια συνομιλία του με μια γυναίκα από τη Μαντίνεια, τη Διοτίμα.

Η Διοτίμα ήταν γνώστρια της “πυθαγόρειας αριθμοσοφίας”, κατά τον Ξενοφώντα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων («ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι»). Αλλά και ο Πρόκλος θεωρεί τη Διοτίμα «Πυθαγορική».

Η Διοτίμα ήταν η ιέρεια εκείνη που έκανε τον καθαρμό των Αθηναίων μετά το λοιμό του 429 π.Χ. Το όνομα Διοτίμα είναι επίσης δηλωτικό δράσεων για την ισότητα ανδρών και γυναικών, γι’ αυτό και  η Διοτίμα είναι η μόνη γυναίκα που συμμετέχει στο ανδροκρατούμενο Συμπόσιο…

Αυτή υποστήριζε ότι ο Έρωτας είναι ένας δαίμονας, που, ως γιος του Πόρου και της Πενίας, είναι γεμάτος αντιφάσεις, στοχεύει, ωστόσο, στην παντοτινή κατοχή του αγαθού, επιδιώκει δηλαδή την αθανασία.

Μας λέγει λοιπόν ο Σωκράτης: Κάποτε η Διοτίμα, μου απηύθυνε το ερώτημα:

Διοτίμα: «Ποία φαντάζεσαι, Σωκράτη, ειν’ η αιτία του έρωτος τούτου και του πόθου; Δεν έχεις προσέξει λοιπόν τον ζωηρόν ερεθισμόν, εις τον οποίον υποπίπτουν όλα τα ζώα, όταν τα καταλάβη η επιθυμία να γεννήσουν, και τα χερσαία και τα πετεινά, πώς αρρωσταίνουν όλα και κατακυριεύονται από τον έρωτα, πρώτον μεν να ενωθούν μαζί, έπειτα δια την ανατροφήν του γεννηθέντος; Πώς είναι αποφασισμένα, προς υπεράσπισιν τούτων, και πόλεμον να διεξάγουν, και τ’ ασθενέστερα ακόμη προς τα δυνατότερα, και εις τον θάνατον να βαδίσουν υπέρ αυτών, και να τα τινάξουν από την πείναν αυτά δια να εξασφαλίσουν εις εκείνα την τροφήν, και το κάθε τι να πράξουν; Καλά» είπεν «οι άνθρωποι· θα ημπορούσε να υποθέση κανείς, ότι το κάνουν από υπολογισμόν. Αλλά τα ζώα; Ποίος είναι ο λόγος της τοιαύτης ερωτικής των συγκινήσεως; Ημπορείς να μου εξήγησης;»

Διοτίμα - Jadwiga Łuszczewska

Σωκράτης: “Δεν γνωρίζω Διοτίμα” της είπα.

Διοτίμα: “Έχεις λοιπόν την ιδέαν, πως θα γίνης ποτέ έμπειρος εις τα ζητήματα του έρωτος εφ’ όσον δεν εννοείς αυτά;»

Σωκράτης: «Μα σου το είπα, Διοτίμα, και προ ολίγου· αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ήλθα κοντά σου, επειδή εκατάλαβα πως χρειάζομαι διδασκαλίαν. Λέγε μου λοιπόν και τούτου του φαινομένου την εξήγησιν και των άλλων των σχετιζομένων με τον έρωτα».

Διοτίμα: «Λοιπόν» είπε «εφ’ όσον η πεποίθησίς σου είναι ότι αντικείμενον φυσικόν του έρωτος ειν’ εκείνο, το όποιον πολλάκις από κοινού διεπιστώσαμεν δεν πρέπει να εκπλήττεσαι. Διότι και εις την περίπτωσιν αυτήν, όπως και εκεί, δια τον ίδιον λόγον επιδιώκει η φύσις η θνητή, καθ’ όσον είναι δυνατόν, να ειν’ αιωνία και αθάνατος. Δυνατόν δε της είναι κατά τούτον μόνον τον τρόπον, δια της αναπαραγωγής, με το ν’ αφήνη πάντοτε εις του παλαιού την θέσιν ένα νέον παρόμοιον. Άλλωστε και εις ό,τι ονομάζομεν ενότητα ατομικής ζωής και υπάρξεως εκάστου εμψύχου όντος ― π.χ. ένας άνθρωπος από της παιδικής του ηλικίας μέχρις ότου γίνη γέρων, θεωρείται πως είναι ο ίδιος· ουχ ήττον αυτός, μολονότι δεν έχει ποτέ τα ίδια συστατικά εις τον οργανισμόν του, εν τούτοις λέγομεν πως είναι ο ίδιος, ενώ διαρκώς ανανεώνεται και αποβάλλει μερικά, εις τας τρίχας, την σάρκα, τα οστά, το αίμα εις ολόκληρον γενικώς το σώμα. Και όχι μόνον εις το σώμα· αλλά και εις την ψυχήν, οι τρόποι, τα ήθη, αι αντιλήψεις, αι επιθυμίαι, αι ηδοναί, αι λύπαι, οι φόβοι, τίποτε απ’ αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτον εις κάθε άτομον, αλλά γεννώνται μεν άλλα, άλλα δε χάνονται».

Και συνεχίζει: «Πολύ δε περισσότερον παράδοξον είναι ακόμη, ότι και αι γνώσεις, όχι μόνον άλλαι μας έρχονται και άλλαι μας αφήνουν, και ποτέ δεν είμεθα οι ίδιοι ούτε ως προς τας γνώσεις, αλλά και μία και μόνη γνώσις έχει την ιδίαν τύχην. Διότι αυτό που ονομάζομεν μελέτην, γίνεται με την προϋπόθεσιν ότι η γνώσις εξαφανίζεται· άλλωστε η λησμοσύνη ειν’ εξαφανισμός γνώσεως, ενώ αφ’ ετέρου η μελέτη, εισάγουσα νέαν παράστασιν αντί της αποχωρούσης, διατηρεί την γνώσιν, ώστε να φαίνεται πως παραμένει η ιδία. Πράγματι μ’ αυτό μόνον το μέσον διατηρείται κάθε θνητή ύπαρξις, όχι με το να παραμένη αιωνίως αναλλοίωτος καθ’ όλα, όπως το θείον, αλλά με το ν’ αφήνη κάθε τι που φεύγει και παλαιώνει, ένα άλλο νέον εις την θέσιν του, όμοιον όπως αυτό. Μ’ αυτό το τέχνασμα» είπε «Σωκράτη, έχει μέρος εις την αθανασίαν η θνητή ύπαρξις, και ως προς το σώμα, και ως προς όλα τ’ άλλα· η αθάνατος πάλιν με άλλο. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράξενον, ότι κάθε ύπαρξις εμφύτως αποδίδει σημασίαν εις το αποβλάστημά της·χάριν της αθανασίας συνοδεύει τα όντα όλα ο ζήλος αυτός και ο έρως».    Πηγή: lithosfotos.blogspot.gr

 

***  Αριστοτέλης - Αγάπη και έχθρα

Στο δεύτερο βιβλίο ο Αριστοτέλης προσπαθεί να εφοδιάσει τους ρήτορες με τα εργαλεία πειθούς που απευθύνονται στο θυμικό του ακροατηρίου τους. Ο ρήτορας οφείλει να γνωρίζει πώς θα διεγείρει ή θα κατευνάσει στην ψυχή των ακροατών του τα λεγόμενα πάθη (ως πάθη θεωρεί ο φιλόσοφος όσα προκαλούν μεταβολές στην ψυχική, σωματική και νοητική κατάσταση των ανθρώπων και συνοδεύονται από ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια). Μετά την οργή και την πραότητα εξετάζονται η φιλία και το μίσος . 

Ας πούμε τώρα ποιους αγαπούν οι άνθρωποι και θέλουν να τους έχουν φίλους τους και ποιους μισούν, καθώς και για ποιον λόγο ― αφού όμως πρώτα δώσουμε τον ορισμό της φιλίας και της αγάπης. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι αγαπώ κάποιον και θέλω να τον έχω φίλο μου θα πει θέλω γι' αυτόν καθετί που το θεωρώ καλό, όχι για να κερδίσω κάτι ο ίδιος, αλλά αποκλειστικά για χάρη εκείνου· [1381a] κάνω μάλιστα και ό,τι μπορώ για να αποκτήσει αυτά τα καλά εκείνος. Φίλος είναι το πρόσωπο που αγαπά με τον τρόπο που είπαμε και αγαπιέται με τον ίδιο τρόπο: όσοι πιστεύουν ότι η σχέση τους είναι αυτού του είδους, θεωρούν ότι είναι φίλοι. Με όλα αυτά να τα έχουμε δεχτεί, καταλήγουμε πια ―υποχρεωτικά― στο ότι φίλος είναι αυτός που χαίρεται με τα καλά και λυπάται με τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στον φίλο του (5) ― και αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για χάρη εκείνου. Αλήθεια, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη χαίρεται όταν πραγματοποιούνται όλα όσα επιθυμεί και να μη λυπάται όταν του συμβαίνουν τα αντίθετα· αυτό θα πει ότι σημάδι αυτού που επιθυμούμε είναι, κάθε φορά, οι λύπες και οι χαρές μας.

2 φίλες - Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας 1959

Φίλοι γίνονται επίσης αυτοί που ό,τι θεωρεί καλό ο ένας, το θεωρεί καλό και ο άλλος· και ό,τι θεωρεί κακό ο ένας, το θεωρεί κακό και ο άλλος. Επίσης αυτοί που έχουν τους ίδιους φίλους και τους ίδιους εχθρούς· ο λόγος είναι ότι αναγκαστικά οι άνθρωποι αυτοί έχουν τις ίδιες επιθυμίες, (10) και φυσικά όποιος επιθυμεί για τον άλλο αυτά που επιθυμεί για τον ίδιο τον εαυτό του, δεν μπορεί παρά να είναι φίλος αυτού του ανθρώπου. Αγαπούν επίσης οι άνθρωποι και κάνουν φίλους τους αυτούς από τους οποίους έχουν ευεργετηθεί, ή οι ίδιοι ή αυτοί για τους οποίους οι ίδιοι ενδιαφέρονται, και αν το καλό που τους έγινε ήταν μεγάλο, ή έγινε με προθυμία, ή κάτω από ορισμένες συνθήκες, και πάντως αποκλειστικά για χάρη τους ― και αυτούς όμως για τους οποίους πιστεύουν πως έχουν τη θέληση να τους ευεργετήσουν. Φίλους τους κάνουν επίσης οι άνθρωποι τους φίλους των φίλων τους, καθώς και αυτούς που αγαπούν όσους αγαπούν και οι ίδιοι· (15) επίσης όσους έχουν κερδίσει την αγάπη εκείνων που έχουν κερδίσει τη δική τους αγάπη. Με τον ίδιο τρόπο: φίλους τους κάνουν αυτούς που έχουν γίνει μισητοί σ' αυτούς στους οποίους έγιναν μισητοί και οι ίδιοι, αυτούς που μισούν όσους μισούν και οι ίδιοι, τέλος αυτούς που μισούνται από αυτούς που μισούν οι ίδιοι: είναι φανερό ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι καλά είναι τα ίδια ακριβώς που θεωρούν καλά και οι ίδιοι, και έτσι επιθυμούν αυτά που είναι καλά για τους ίδιους· αυτό δεν ήταν το κύριο γνώρισμα του φίλου; Αγαπούν επίσης οι άνθρωποι και κάνουν φίλους τους αυτούς που έχουν τη θέληση και τη δύναμη να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους άλλους, είτε σε χρήμα είτε για να τους σώσουν· (20) αυτός είναι ο λόγος που τιμούν τους γενναιόδωρους, τους ανδρείους και τους δίκαιους (δίκαιους θεωρούν οι άνθρωποι αυτούς που δεν ζουν σε βάρος άλλων· τέτοιοι είναι όσοι κερδίζουν τη ζωή τους από τη δουλειά τους· αυτή είναι, κατά κύριο λόγο, η περίπτωση των γεωργών και, από όλους τους άλλους, η περίπτωση αυτών που ασκούν χειρωνακτικά επαγγέλματα). Αυτούς, επίσης, που μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους ― γιατί αυτοί δεν μπορούν να είναι άδικοι. Για τον ίδιο λόγο και αυτούς που δεν ανακατεύονται στις ξένες υποθέσεις.

(25) Αγαπούμε επίσης και κάνουμε φίλους μας αυτούς με τους οποίους επιθυμούμε να γίνουμε φίλοι (αν δείχνουν καθαρά ότι το επιθυμούν και αυτοί)· τέτοιοι είναι οι ενάρετοι άνθρωποι και αυτοί που έχουν καλό όνομα ― είτε ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, είτε ανάμεσα στους πιο διαλεχτούς, είτε ανάμεσα σε αυτούς που θαυμάζουμε, είτε ανάμεσα σε αυτούς που μας θαυμάζουν. Επίσης αυτούς που είναι μια ευχαρίστηση να περνάς παρέα τη μέρα σου μαζί τους· (30) τέτοιοι είναι οι βολικοί άνθρωποι, αυτοί που δεν ζητούν να ελέγχουν τα σφάλματα των άλλων, αυτοί που δεν τα βάζουν με όλους και δεν τσακώνονται με όλους (όσοι τα κάνουν όλα αυτά είναι άνθρωποι εριστικοί, και οι εριστικοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν επιθυμίες αντίθετες με τις δικές μας)· τέτοιοι είναι επίσης οι άνθρωποι που ξέρουν να πειράζουν, αλλά και να δέχονται το πείραγμα: και των δύο αυτών κατηγοριών τα άτομα στοχεύουν στο ίδιο πράγμα, αφού έχουν τη δύναμη και να δέχονται το πείραγμα και να πειράζουν τους άλλους με χάρη. (35) Αγαπούμε επίσης και κάνουμε φίλους μας αυτούς που επαινούν τις καλές μας ιδιότητες, ιδίως εκείνες που φοβούμαστε πως δεν τις έχουμε. [1381b] Όπως και αυτούς που έχουν καθαρή εξωτερική εμφάνιση, καθαρά ρούχα, καθαρό γενικά τρόπο ζωής. Αυτούς, επίσης, που δεν σπεύδουν να κάνουν τα σφάλματά μας ή τις ευεργεσίες που μας έχουν κάνει αφορμή για να μας ψέξουν: και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για ανθρώπους που τους αρέσει να ελέγχουν και να επικρίνουν τους άλλους. Αγαπούν, επίσης, οι άνθρωποι και κάνουν φίλους τους αυτούς που δεν μνησικακούν και δεν φυλάγουν μέσα τους παράπονα για το κακό που τους έχει γίνει, (5) αλλά έχουν εύκολη τη συμφιλίωση: όπως τους βλέπουν να συμπεριφέρονται στους άλλους, ίδιοι, λένε, θα είναι και σ' αυτούς. Επίσης αυτούς που δεν κακολογούν ούτε καταγράφουν τις ελλείψεις ―των αλλωνών ή των φίλων τους― αλλά μόνο τα καλά τους: έτσι κάνουν οι καλοί άνθρωποι. Επίσης αυτούς που δεν αντιμιλούν στον θυμωμένο ή στον σοβαρά απασχολημένο με κάτι: (10) όσοι δεν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο είναι άνθρωποι εριστικοί. Επίσης αυτούς που τους δείχνουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αισθήματα σεβασμού και ευλάβειας· που τους θαυμάζουν, λ.χ., ή τους θεωρούν καλούς ανθρώπους και ευχαριστιούνται μαζί τους και μάλιστα όταν τους δείχνουν τέτοια αισθήματα για πράγματα για τα οποία οι ίδιοι επιθυμούν να τους θαυμάζουν οι άλλοι ή να τους θεωρούν καλούς ή ευχάριστους ανθρώπους. (15) Κάνουν επίσης φίλους τους αυτούς που τους μοιάζουν και έχουν τις ίδιες με αυτούς ασχολίες ― φτάνει να μη γίνονται ενοχλητικοί στους ίδιους και να μη κερδίζουν με τον ίδιο τρόπο τη ζωή τους γιατί τότε γίνεται αυτό που λέμε «ο κανατάς μισεί τον κανατά». Επίσης αυτούς με τους οποίους έχουν τις ίδιες επιθυμίες ― με τον όρο, βέβαια, ότι μπορούν να τις ικανοποιήσουν και οι δύο· αλλιώς θα συμβεί ό,τι και στην προηγούμενη περίπτωση. Επίσης αυτούς με τους οποίους έχουν τέτοιου είδους σχέσεις, ώστε να μη ντρέπονται να κάνουν μπροστά τους πράγματα που δεν συνάδουν με το καλό όνομα (20) ― με τον όρο, φυσικά, ότι η διαγωγή αυτή δεν οφείλεται σε περιφρόνηση. Επίσης αυτούς μπροστά στους οποίους ντρέπονται να κάνουν πράγματα που είναι πράγματι κακά. Αυτούς επίσης με τους οποίους έχουν τη φιλοδοξία να αναμετριούνται, ή αυτούς των οποίων θέλουν να προκαλούν τη ζηλοτυπία, όχι όμως τον φθόνο: όλους αυτούς ή τους αγαπούν ή θέλουν να τους έχουν φίλους τους. Επίσης αυτούς που οι ίδιοι είναι πρόθυμοι να τους βοηθήσουν να πετύχουν κάτι καλό ― φτάνει να μη προκύψουν για τους ίδιους κακά μεγαλύτερα από το καλό που θα κερδίσουν εκείνοι. Επίσης αυτούς που όποιον αγαπούν, (25) τον αγαπούν το ίδιο παρόντα ή απόντα· να γιατί όλοι αγαπούν και θέλουν φίλους τους αυτούς που δείχνουν τέτοιου είδους αισθήματα απέναντι σε πρόσωπα που έχουν πια πεθάνει.

Γενικά αυτούς που αγαπούν πάρα πολύ τους φίλους τους και δεν τους εγκαταλείπουν στις δύσκολες στιγμές τους· ο λόγος είναι ότι από όλους τους καλούς οι άνθρωποι αγαπούν πολύ περισσότερο αυτούς που είναι καλοί φίλοι. Επίσης αυτούς που δεν υποκρίνονται μπροστά τους· τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να τους μιλούν και για τα ελαττώματά τους· (30) το είπαμε πιο πριν: μπροστά στους φίλους μας δεν ντρεπόμαστε να κάνουμε πράγματα που δεν συνάδουν με το καλό όνομα· αν λοιπόν αυτός που ντρέπεται δεν είναι φίλος, θα πρέπει λογικά να είναι φίλος αυτός που δεν ντρέπεται. Επίσης αυτούς που δεν μας προκαλούν κανέναν φόβο, αλλ', ίσα ίσα, ένα αίσθημα ασφάλειας· ποιος, αλήθεια, αγαπάει και θέλει για φίλο του έναν άνθρωπο που του προκαλεί φόβο;

Είδη φιλίας: η φιλία των συντρόφων, η φιλία των μελών μιας οικογένειας, η φιλία των συγγενών, και άλλα παρόμοια.

(35) Τη φιλία τη γεννάει το να κάνει κανείς μια χάρη, το να την κάνει δίχως να του τη ζητήσουν, και αφού την κάνει να μη την κοινολογήσει· γιατί τότε φαίνεται ότι έγινε για τον φίλο και όχι για κάποιον άλλο λόγο.

[1382a] Όσο για την έχθρα και το μίσος, είναι φανερό ότι μπορούμε να τα αναλύσουμε ως αντίθετα προς όσα είπαμε. Την έχθρα τη γεννούν η οργή, η κακεντρεχής εναντίωση στη θέλησή μας, η διαβολή. Η οργή γεννιέται από πράγματα που στρέφονται προσωπικά εναντίον μας, ενώ μίσος υπάρχει και όταν τα πράγματα δεν στρέφονται προσωπικά εναντίον μας: μόλις σχηματίσουμε τη γνώμη πως ένας άνθρωπος έχει τον τάδε χαρακτήρα, (5) τον μισούμε. Έπειτα η οργή στρέφεται εναντίον συγκεκριμένων προσώπων, του τάδε ή του τάδε, π.χ. εναντίον του Καλλία ή εναντίον του Σωκράτη, ενώ το μίσος το αισθανόμαστε και για κατηγορίες ανθρώπων: όλοι μας μισούμε τους κλέφτες ή τους συκοφάντες. Την οργή τη θεραπεύει ο χρόνος, ενώ το μίσος δεν έχει γιατρειά. Η οργή επιθυμεί να προξενήσει προσωρινή στενοχώρια, ενώ το μίσος μόνιμη βλάβη: ο θυμωμένος θέλει να γίνει αντιληπτός από τον άλλον, ενώ αυτός που μισεί δεν δίνει καμιά σημασία σ' αυτό. (10) Τα οδυνηρά πράγματα γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις, ενώ τα μέγιστα κακά (η αδικία, ας πούμε, ή η παραφροσύνη) ελάχιστα γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις· πραγματικά, η παρουσία της κακίας δεν προκαλεί καμία λύπη. Η οργή συνοδεύεται από λύπη, το μίσος όχι: όλοι το ξέρουμε πως ο θυμωμένος είναι στενοχωρημένος, ενώ δεν είναι εκείνος που μισεί. Εκτός αυτού, ο θυμωμένος μπορεί κάποτε, ύστερα από πολλά, να νιώσει συμπόνια γι' αυτόν με τον οποίο ήταν θυμωμένος· ο άλλος σε καμιά περίπτωση· (15) ο θυμωμένος ένα μόνο θέλει: να υποφέρει με τη σειρά του και αυτός με τον οποίο ο ίδιος είναι θυμωμένος, ενώ αυτός που μισεί επιθυμεί να πάψει να υπάρχει ο άλλος.

Είναι λοιπόν ―από αυτά που είπαμε― φανερό ότι είναι δυνατό από τη μια να αποδείξει ο ρήτορας ότι τα τάδε άτομα είναι πράγματι εχθροί μεταξύ τους ή φίλοι, και αν δεν είναι, να τους παρουσιάσει ως εχθρούς ή φίλους, και αν οι ίδιοι ισχυρίζονται πως είναι, να ανατρέψει τους ισχυρισμούς τους, και από την άλλη, σ' αυτούς που από θυμό ή έχθρα παίρνουν αντίπαλη θέση, να αναγάγει την αντίπαλη θέση τους σε όποιον από τους δύο λόγους προτιμήσει.

(ΑΡΙΣΤ Ρητ 1380b35–1383b10: Λόγος περὶ παθῶν)
Μτφρ. Δ. Λυπουρλής. 2002. Αριστοτέλης. Ρητορική Βιβλίο Πρώτο.Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος.

 

***  Η ηθική του Αριστοτέλη

Για τον Αριστοτέλη, η ηθική είναι μια επιστήμη στην οποία οφείλουμε να εντρυφήσουμε όχι για να αποκτήσουμε γνώση προς χάρη της γνώσης, αλλά για να αποκτήσουμε γνώση που θα καθοδηγεί τις πράξεις μας. Με κάθε πράξη και έρευνα, αποσκοπούμε σε κάτι καλό. Μερικά πράγματα τα επιθυμούμε προκειμένου να αποκτήσουμε κάτι άλλο (όπως τα χρήματα ή η τροφή). Άλλα πράγματα τα επιθυμούμε επειδή είναι αυτά που είναι (όπως η τέρψη, η υγεία και η ευτυχία). Παρ’ ότι επιθυμούμε την τέρψη και την υγεία προς χάρη της τέρψης και της υγείας, η τέρψη και η υγεία δεν επαρκούν, αφού τα αποζητάμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ωστόσο η ευτυχία επαρκεί. Ότι κάνουμε ή επιθυμούμε, είναι επειδή αποζητάμε την ευτυχία, όμως αποζητάμε την ευτυχία ως αυτοσκοπό.

Συνεπώς, η ηθική του Αριστοτέλη είναι τελεολογική, αφού αποσκοπεί στην πραγματοποίηση της επιδίωξης που είναι ενύπαρκτη σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής. Και το τέλος είναι η ευδαιμονία.

Πως πρέπει να ζούμε

Το ερώτημα της ορθότερης συμπεριφοράς έγκειται στον προσδιορισμό των πράξεων που προάγουν την αληθινή ευτυχία του ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για να είμαστε ευτυχισμένοι οφείλουμε να ζούμε ενάρετα. Η ενάρετη ζωή δεν αποτελεί μέσο για την πραγμάτωση μιας επιδίωξης, αλλά την πραγμάτωση αυτής της επιδίωξης. Η ευδαιμονία προϋποθέτει αρίστευση, τη μεγαλύτερη δυνατή πραγμάτωση των ανθρώπινων δυνατοτήτων (όπως η φιλία, η φρόνηση, η κοινωνική ζωή και η γνώση). Η ευτυχία για τον άνθρωπο έχει μια κοινωνική διάσταση. Οι πολιτικές και κοινωνικές αρετές αναπτύσσονται μόνο όταν συναναστρεφόμαστε τους άλλους μέσα σε μια τοπική κοινωνία (πόλη), μέσω της εκπαίδευσης.

Η αρετή ως συνήθεια

Για τον Αριστοτέλη, ευτυχία είναι η δραστηριότητα της ψυχής που είναι σύμφωνη με την αρετή, είναι ο ενάρετος βίος. Τι είναι όμως η αρετή; Είναι γνώση, συναίσθημα, επιλογή ή συνήθεια; Για τον Αριστοτέλη, η αρετή είναι βαθιά ριζωμένη συνήθεια, γνώρισμα του χαρακτήρα, προδιάθεση της ψυχής. Οι ηθικές αξίες αποτελούν γνωρίσματα ενός καλού χαρακτήρα. Ο παράγοντας επιλογή εμπλέκεται στις ηθικές αξίες. Μολαταύτα ο Αριστοτέλης δεν προσφέρει μια μέθοδο που θα μας επιτρέπει να επιλέγουμε πάντα ορθά. Οι ηθικές αξίες συνδέονται και με τα συναισθήματα μας, αφού οι πράξεις μας συχνά απορρέουν από τις επιθυμίες και τα πάθη μας. Ουσιαστικά, οι αρετές είναι προδιαθέσεις οι οποίες μας ωθούν να αισθανόμαστε και να ενεργούμε κατά ορισμένο τρόπο.

Η αρετή δεν είναι προνόμιο των τυχερών. Κατακτάται από τις προσωπικές μας προσπάθειες. Οι ατυχίες μπορούν να καταπνίξουν την αρετή, αλλά δεν γεννιόμαστε ενάρετοι. Μάλιστα, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε την αρετή μέσω της εξάσκησης και της ανατροφής. Η εκπαίδευση είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Ιδιαίτερα ευεργετικό είναι να περιτριγυριζόμαστε από ενάρετους ανθρώπους τους οποίους θεωρούμε πρότυπο μίμησης. Η αρετή είναι συνήθεια, αλλά είναι προϊόν καλλιέργειας και προβλέπει σωστά συναισθήματα και εμπειρία στη διαδικασία επιλογής. Ο καλός χαρακτήρας δεν δημιουργείται από μια καλή πράξη, αλλά από την αδιάκοπη σμίλευση του χαρακτήρα.

Πίνακας Αριστοτέλειων Αρετών

Κάθε γραμμή περιλαμβάνει ένα υποβόσκον πάθος (σε παρένθεση), καθώς και δύο ελαττώματα –ένα οφειλόμενο σε ανεπάρκεια και ένα σε υπερβολή. Η αρετή αναπαριστά τον κατάλληλο ή λειτουργικό βαθμό πάθους που οδηγεί στην ορθή δράση.

ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΑΠΟ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ	ΑΡΕΤΗ (υποβόσκον πάθος)	ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΑΠΟ ΥΠΕΡΒΟΛΗ
Δειλία	Θάρρος (αυτοεκτίμηση)	Απερισκεψία (ύβρις)
Ασυγκινησία	Αυτοσυγκράτηση (επιθυμία για σωματικές ηδονές)	Κατάχρηση
Λιποψυχία	Μεγαλοψυχία (επιθυμία για τέρψη)	Ματαιοδοξία
Ατολμία	Μετριοφροσύνη (αίσθημα ντροπής)	Αδιαντροπιά
Αυτοϋποτίμηση	Πραγματική εικόνα του εαυτού μας (έλεγχος της εντύπωσης που δίνουμε στους άλλους)	Καυχησιολογία
Σκαιότητα	Φιλικότητα (επιθυμία να ευχαριστήσουμε τους άλλους)	Δουλοπρέπεια
Απρέπεια	Χιούμορ (επιθυμία να διασκεδάσουμε τους άλλους)	Γελοιότητα
Χαιρεκακία	Ιερή αγανάκτηση (συμμερισμός στα δεινά των άλλων)	Ζηλοφθονία

______

 

***  Η βιώσιμη ανάπτυξη μέσα από τα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη

 

Οι όροι Ανάπτυξη και Μεγέθυνση, σε επίπεδο υλοποίησης πολιτικών, συνήθως ταυτίζονται, αν και η επιστήμη διαφοροποιεί ξεκάθαρα την έννοια της Ανάπτυξης από την έννοια της Μεγέθυνσης.

Η ανάπτυξη, ως γνωστό, αποτελεί την ολιστική εκδοχή της εξέλιξης ενός οργανισμού και εμπεριέχει και την έννοια της αρμονίας. Η μη αρμονική σχέση ανάμεσα στα αναπτυσσόμενα μέλη ενός οργανισμού μπορεί να δημιουργήσει παθολογική κατάσταση, αν δεν χαρακτηρίζεται ήδη ως παθολογική, πχ η παχυσαρκία, ή η ατροφία κάποιου άκρου. Όμως και η κοινωνία είναι ένας οργανισμός και η Ανάπτυξη που την αφορά θα πρέπει να διέπεται από ανάλογες αρμονικές σχέσεις. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί που αποτελούν και σημερινά ζητούμενα της Ανάπτυξης (πράσινη, βιώσιμη, αειφορική κ.ά.), ως ζητούμενα, δείχνουν ελλείψεις και δυσαρμονίες.

Αυτά τα ελλείμματα, οι δυσαρμονίες της ανάπτυξης, οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα τις σύγχρονες κοινωνίες και φυσικά δεν υφίσταται Ανάπτυξη, αλλά Μεγέθυνση. Η τελευταία αφορά στην ευημερία της επιχειρηματικότητας και εν γένει των οικονομικών μεγεθών, που τις περισσότερες φορές δεν συνεπάγεται την οικονομική ευημερία στα μέλη μιας κοινωνίας και την ανάπτυξη όπως την ορίσαμε προηγουμένως.

Πρώτος ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του έδωσε το στίγμα της Βιωσιμότητας, περιγράφοντας την Τοπική Ενδογενή Ανάπτυξη ή Αυτόνομη-Αυτοδύναμη κατ’ άλλους (John Friedman, 1979), χωρίς βέβαια να χρησιμοποιεί τη σημερινή ορολογία. Έτσι κατά τον Αριστοτέλη η πόλη αποτελεί την ανώτερη μορφή κοινωνικής οργάνωσης και έχει νόημα ύπαρξης, εφόσον είναι σε θέση να προσφέρει στους πολίτες το «ευ ζην». Το ευ ζην επιτυγχάνεται μέσα από την ολοκληρωμένη ζωή και αυτάρκεια. Με καθυστέρηση εικοσιτέσσερις αιώνες. Οι σύγχρονες κοινωνίες προσπαθούν απεγνωσμένα να δώσουν ένα κοινά αποδεκτό ορισμό για την Βιώσιμη Ανάπτυξη και πειραματίζονται για «ρεαλιστικές» αναπτυξιακές προσεγγίσεις, εντός των θεσμικών πλαισίων της οικονομίας της αγοράς. Έτσι, έχουμε παγκόσμια συνέδρια και συνδιασκέψεις, ευχολόγια και νομοθετήματα, εμπόριο και χρηματιστήριο ρύπων, ανάδειξη πυλώνων Βιωσιμότητας και πολυσέλιδα κείμενα, με συνακόλουθες θριαμβολογίες ή ρήτρες. Αν και δεν παραγνωρίζονται κάποιες νησίδες Βιωσιμότητας που αποτελούν ελπίδα, το γενικό αποτέλεσμα είναι:

Παρά το περιβαλλοντικό «Γερμανικό θαύμα» το περιβαλλοντικό πρόβλημα εντείνεται. Παρά τις συνδιασκέψεις και τις απόπειρες σύγκλισης, τα 2/3 του πληθυσμού του πλανήτη λιμοκτονούν και στο 1/3 οι οικονομικές ανισότητες προσλαμβάνουν εκρηκτικές διαστάσεις. Τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα και στην περιφέρεια, αλλά και τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί στην Γαλλία των εξαθλιωμένων οικονομικών μεταναστών, καθιστούν επίκαιρους τους «Μοιραίους» και τον «Οδηγητή» του Κώστα Βάρναλη, εφόσον σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, τεκμηριώνουν την αποτυχία των όποιων προσπαθειών για άμβλυνση των οικονομικών ανισοτήτων, σύγκλιση και κοινωνική συνοχή. Όμως, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι αυτή η αναμενόμενη αποτυχία δεν αποτελεί έκπληξη ή υποχρεωτικά προϊόν πολιτικής ανικανότητας. Θεωρούμε ότι η αποτυχία ουσιαστικής και όχι κατ’ επίφαση σύγκλισης είναι προεξοφλημένη νομοτελειακά. Κατά τον Αριστοτέλη το σημερινό θεσμικό πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς και συνακόλουθα της οικονομίας της ανάπτυξης καθίσταται απαγορευτικό για την δική του πολιτεία, δηλαδή για τη Βιωσιμότητα κατά τον γράφοντα. «για να συσταθεί μια πόλη δεν φτάνει ούτε να βρίσκονται σε αυτήν σπίτια, ούτε το να μην αδικούνται οι κάτοικοι μεταξύ τους, ούτε να υπάρχουν εμπορικές σχέσεις. Όλα τούτα είναι απαραίτητα για να υπάρξει μια πόλη, κι αν όμως όλα τούτα υπάρχουν, πόλη δεν γίνεται αν δεν υπάρχει συμμετοχή στο ευ ζην και στις οικογένειες και στα γένη κι αν δεν αποσκοπεί σε ολοκληρωμένη και αυτάρκη ζωή…….»(δική μας η υπογράμμιση). Οι όροι «ολοκληρωμένη» και «αυτάρκης» αποτελούν όρους κλειδιά για τους αναπτυξιολόγους σήμερα. Προφανώς και είναι εντελώς περιττή περαιτέρω ανάλυση του κειμένου από τα «Πολιτικά».

Ας δούμε όμως ποια είναι η άποψη του Αριστοτέλη για την σημερινή κατάσταση στα χρηματοοικονομικά, πως βλέπει το τραπεζικό σύστημα και τις σημερινές πολιτικές, σε σχέση με την βιώσιμη πόλη του: (δικές μας οι υπογραμμίσεις) «………η ζωή είναι ενέργεια, όχι υλική δημιουργία. Άρα σκοπός της ζωής δεν είναι η κατασκευή, η παραγωγή αγαθών, αλλά η επιδίωξη της ηθικής, μέσω των υλικών αγαθών η τέχνη της συναλλαγής, δίκαια κατακρίνεται, αφού το κέρδος δεν είναι φυσικό, αλλά ο ένας κερδίζει από τον άλλο η τοκογλυφία είναι μισητή, επειδή το κέρδος προέρχεται από το ίδιο το νόμισμα και όχι από τη χρήση για την οποία προορίστηκε. Ενώ επινοήθηκε για χάρη της συναλλαγής, το νόμισμα πολλαπλασιάζεται από τον τόκο. Επομένως από όλους τους τρόπους απόκτησης πλούτου αυτός είναι ο πιο αφύσικος…» (Αριστοτέλης, Βιβλίο 1, σς 42, 81-89).

Αν είναι αφύσικο το χρήμα να γεννάει χρήμα (τόκο), τότε πόσο αφύσικο είναι μετοχές υψηλού κινδύνου και «χαρτιά-φούσκες» να γεννούν χρήμα; Μήπως οι κρίσεις δεν είναι άλλο από το φυσιολογικό επακόλουθο μιας αφύσικης πορείας; Ίσως να είναι καλύτερα ο αναγνώστης να αφεθεί ελεύθερος να κάνει ανεπηρέαστος τις δικές του σκέψεις και να δώσει τις δικές του προεκτάσεις. Εμείς τα μόνα που θα προσθέσουμε πάλι από τα πολιτικά, προκειμένου να υπάρξει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη είναι οι θέσεις του Αριστοτέλη για την κατανάλωση, την λαϊκιστική επιδοματική πολιτική, την πολιτική επενδύσεων και αξιοποίησης κοινοτικών πόρων, καθώς και για την εξειδίκευση και εντατικοποίηση της παιδείας.

Ο Αριστοτέλης για τον καταναλωτισμό:

«…Δεν φτάνει να κάνει ο νομοθέτης ίσες τις περιουσίες, πρέπει και να επιδιώκει τον μετριασμό γιατί περισσότερο πρέπει να εξισώσει τις επιθυμίες, παρά τις περιουσίες και τούτο δε μπορεί να γίνει παρά μόνο εφόσον οι πολίτες διαπαιδαγωγούνται σωστά με καλούς νόμους.» (βιβλίο 2 σ. 143).

  Κατά τον γράφοντα η επιθυμία δημιουργεί μια ανάγκη και η ανάγκη την επιθυμία για την κάλυψή της. Συνεπώς η σχέση ανάμεσα στις έννοιες «επιθυμία» και «ανάγκη» είναι σχέση ανακύκλησης και έχει τη μορφή «επιθυμία-ανάγκη-επιθυμία». Ως γνωστό η οικονομική δραστηριότητα εδράζεται στην ύπαρξη αναγκών που επιθυμούμε να καλυφθούν ή επιθυμιών που μεταλλάσσονται σε ανάγκες.

Ο Αριστοτέλης για την επιδοματική πολιτική, τις επενδύσεις και την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων:»…όταν υπάρχουν έσοδα, δεν πρέπει να συμβαίνει ό,τι κάνουν μέχρι σήμερα οι δημαγωγοί (γιατί διανέμουν στον λαό ως μισθό τα πλεονάσματα και μόλις τα πάρει ο λαός τα ξοδεύει και ζητά άλλα γιατί έχει ανάγκη…….. Οι άρχοντες πρέπει να συγκεντρώνουν τα χρήματα και να τα διανέμουν στους φτωχούς σε κάθε άπορο να δίνουν τόσα ώστε να μπορεί να αγοράσει μια έκταση γης. Κι αν το ποσό δεν φτάνει, να μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως κεφάλαιο για εμπόριο ή κάποια γεωργική επιχείρηση……» (Τόμος 2, βιβλίο ζ, σ. 37).

Ο Αριστοτέλης για την εξειδίκευση και την εντατικοποίηση στην παιδεία:«Η μουσική δεν πρέπει να διδάσκεται στους νέους για την διενέργεια μουσικών αγώνων αυτοί που ασχολούνται με αυτήν (μουσική των αγώνων) και όσοι εκπαιδεύονται έτσι γίνονται βάναυσοι, γιατί ο σκοπός της εκπαίδευσής τους είναι ταπεινός. Άλλωστε και ο θεατής είναι φορτικός και συμβάλλει στην αλλοίωση της μουσικής και οι μουσικοί που θέλουν την εύνοια παρόμοιων ακροατών ταπεινώνουν τον εαυτό τους και τα σώματά τους….. είναι λοιπόν φανερό ότι τους τρεις τούτους στόχους πρέπει να εφαρμόζουμε στην παιδεία: το μέτρο, το δυνατόν και το πρέπον..»(Βιβλίο θ. σ 177, 181, 187).

Η μόνη διευκρίνιση που κρίνεται σκόπιμο να δοθεί στον αναγνώστη είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα θεωρείτο αδιανόητο το έλλειμμα μουσικής παιδείας στους νέους. Η μουσική αποτελούσε ένα βασικό μάθημα και μάλιστα οι μεγάλοι φιλόσοφοι όπως ο Πυθαγόρας δεν δέχονταν μαθητές που δεν γνώριζαν μουσική στις σχολές τους. Ως εκ τούτου ο αναγνώστης το μόνο που έχει να κάνει είναι να αντικαταστήσει όπου «μουσική» με «γνώσεις» και όπου «μουσική αγώνων» με «εξειδίκευση χάριν της ανταγωνιστικότητας». Οι όροι «θεατής, ακροατής» θα μπορούσε να αντικατασταθεί με αυτόν της«ανάγκης της παραγωγικής διαδικασίας».

Τότε όμως οι υπογραμμισμένες λέξεις του προηγούμενου κειμένου θα αντικατασταθούν από τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου που ακολουθεί. Δηλαδή το κείμενο του Αριστοτέλη που προηγήθηκε θα γινόταν:

«.Η γνώση δεν πρέπει να παρέχεται στους νέους για την εξειδίκευση χάριν της ανταγωνιστικότητας αυτοί που ασχολούνται με αυτήν (με την εξειδίκευση χάριν της ανταγωνιστικότητας) και όσοι εκπαιδεύονται έτσι γίνονται βάναυσοι, γιατί ο σκοπός της εκπαίδευσής τους είναι ταπεινός. Άλλωστε και η ανάγκη της παραγωγικής διαδικασίας είναι φορτική και συμβάλλει στην αλλοίωση της γνώσης και οι αποκτώντες την γνώση που θέλουν να υπηρετήσουν τις ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας ταπεινώνουν τον εαυτό τους και τα σώματά τους είναι λοιπόν φανερό ότι τους τρεις τούτους στόχους πρέπει να εφαρμόζουμε στην παιδεία: το μέτρο, το δυνατόν και το πρέπον.».

Η αλήθεια είναι ότι οι γνώμες διίστανται, στις μέρες μας, ως προς την ερμηνεία όρων όπως: «ευ ζην», «παιδεία», «μέτρο» και «πρέπον». Σκοπός της ζωής πάντως δεν είναι η παραγωγή, αλλά η επίτευξη μιας ανώτερης ποιοτικά ενέργειας, αφού η ζωή είναι ενέργεια κατά τον Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης την ονόμαζε «ηθική» αυτή την ενέργεια, ενώ ο Hebert Marcuse, μέσα από την πολιτική και κοινωνιολογική προέκταση της Φροϋδικής θεωρίας των ορμών, την ονόμαζε «Έρωτα».

Οι υπέρμαχοι της Βιώσιμης Ανάπτυξης δημιούργησαν πριν χρόνια το σλόγκαν: «Δράσε τοπικά, σκέψου παγκόσμια». Ότι ακριβώς έκαναν και οι Ζακυνθινοί όλα αυτά τα χρόνια. Σκεπτόντουσαν παγκόσμια, αλλά δρούσαν τοπικά με τις γνωστές συνέπειες στο τοπικό κοινωνικό-οικονομικό και φυσικό περιβάλλον. Αφού όμως το σλόγκαν εκφυλίστηκε, αφού οι τεχνοκράτες και ο δυτικός ορθολογισμός το μόνο που κατάφεραν ήταν να κάνουν τα απλά σύνθετα και τα εύκολα δύσκολα, για αυτό και θα προτείνουμε ως νέο σλόγκαν της Βιωσιμότητας, τους στόχους του ποιητή:

«Sprarche der Liebenden» Γλώσσα των Εραστών
Sei die Sprache des Landes» γίνε η γλώσσα του τόπου

Hoclderlin

Ο τόπος αυτός είναι η γη ολόκληρη σήμερα, η οικουμένη…

  Βιβλιογραφία:
Αριστοτέλης, Πολιτικά, τόμοι Α’, Β’ Γ’, 1993
John Friedman & C. Weaver, Territory and function, 1979, UCLA Press.
Herbert Marcuse, Ψυχανάλυση και Πολιτική, Ηριδανός, 1971.

  Πηγή: Tα Νέα του Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων - Τριμηνιαία έκδοση (Οκτ-Νοε-Δεκ 2009)

***  Οι πολιτικοί θεσμοί της Αθήνας τον 5ο και τον 4ο αιώνα

Αχ, αχ, τα χρόνια τα παλιά / που ζούσ’ ο Μυρωνίδης! / Έβαζες μέσα στο ταγάρι / κρασάκι και σταφύλι, / λίγο ξερό ψωμί κι ελιά/και πήγαινες πρωί-πρωί / με το χαμόγελο στα χείλη / και κανένας δε σκεφτόταν / σα χαμάλης να ζητήσει / απ’ το κράτος πληρωμή / για να πάει να ψηφίσει! Αριστοφάνης

Κείμενο: Claude Mossé 

Γνωρίζουμε αρκετά καλά τους πολιτικούς θεσμούς της Αθήνας τον 5ο και τον 4ο αιώνα, όχι μονάχα από την περιγραφή τους στην Αθηναίων Πολιτεία, αλλά κυρίως επειδή έχουμε τη δυνατότητα να δούμε τη λειτουργία τους τόσο μέσα από λογοτεχνικά κείμενα, αφηγήσεις ιστορικών, αγορεύσεις ρητόρων, ακόμη και αναφορές κωμικών ποιητών, όσο και μέσα από την ανάγνωση επι­γραφών, των κειμένων δηλαδή που απορρέουν απευθείας από τους θεσμούς. Οπωσδήποτε παραμένουν πολλά προβλήματα, και μερικές φορές έχουν δοθεί και αντίθετες ερμηνείες για την ίδια ένδειξη των πηγών μας. Συνολι­κά όμως, και δεδομένης της εξέλιξης και των τροποποιήσεων που επιφέρο­νται σε λεπτομέρειες ανάλογα με τις περιστάσεις, είναι εφικτή η ανασύνθε­ση ενός πίνακα των θεσμών αυτών, όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγμα­τικότητα.

 

Πλάτων και ο Αριστοτέλης στη Σχολή των Αθηνών, λεπτομέρεια./ Plato (left) and Aris­to­tle, from “The School of Athens” by Raphael (1511)

1. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗ

Το θεμέλιο της αθηναϊκής δημοκρατίας ήταν η κυριαρχία του δήμου, η οποία εκφραζόταν κυρίως με τις συνελεύσεις αφενός, αφετέρου με τα δικαστήρια.

 Η Εκκλησία

Η Εκκλησία δεν ήταν στην κυριολεξία θεσμός, ήταν η συνέλευση του λαού, και, τουλάχιστον θεωρητικά, όλοι οι αθηναίοι πολίτες είχαν όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να παρίστανται στις συνελεύσεις. Είναι περιττό να πούμε ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε ποτέ. Μονάχα ένα τμήμα του σώματος των πολιτών παραβρίσκονταν όντως στις συνελεύσεις, και το γεγο­νός ότι έπρεπε να συγκεντρωθούν έξι χιλιάδες ψηφοφόροι για συνελεύσεις που επρόκειτο να λάβουν κάποια σημαντική απόφαση, μας λέει από μόνο του ότι ένας τέτοιος αριθμός σπάνια επιτυγχανόταν. Στην πραγματικότητα, πέρα από μια μειονότητα ανθρώπων που ενδιαφέρονταν άμεσα για τις υποθέσεις της πόλης, οι περισσότεροι Αθηναίοι, και ιδίως όσοι ζούσαν στην ύπαιθρο, προτιμούσαν να καταπιαστούν με τις καθημερινές τους ασχολίες παρά να περάσουν μια μέρα στην Πνύκα.Μπορούμε επίσης να δεχτούμε ότι, αν οι παρόντες ήταν πολλοί το πρωί, ο αριθμός τους ελαττωνόταν όσο περνούσε η μέρα. Γνωρίζουμε ότι ορισμένες ψηφοφορίες μπορούσαν έτσι να κερδηθούν στο τέλος της μέρας, όταν απέμενε πια μικρός αριθμός παρευρισκο­μένων, στους οποίους ήταν πιο εύκολο να ασκηθούν πιέσεις.

 

Ο θάνατος του Σωκράτη / The Death of Socrates by Jacques-Louis David (1787)

Οι χωρικοί, όπως είπαμε, απέφευγαν να πηγαίνουν στην πόλη για τις συνελεύσεις της Εκκλησίας, εκτός αν πίστευαν ότι θα μπορούσε να ληφθεί κάποια απόφαση που τους αφορούσε. Χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή είναι το θέατρο του Αριστοφάνη, που εκφράζει το φόβο του χωρικού να μην γελοιοποιηθεί παίρνοντας το λόγο μπροστά σε όλους, αλλά και τη δυσπιστία που τον κατείχε απέναντι στους ανθρώπους της πόλης. 0 Ξενοφώντας στα Απομνημονεύματα παρουσιάζεται να λέει στον Σωκράτη ότι τη συνέλευση αποτελούσαν κυρίως σιδηρουργοί, ξυλουργοί, γραφιάδες και έμποροι.

Και δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να υποθέσουμε ότι οι περισσότεροι παρευ­ρισκόμενοι προέρχονταν από τα προάστια της Αθήνας και του Πειραιά. Τον 1ο αιώνα, οπότε η πόλη θεσμοθετεί τον εκκλησιαστικό μισθόγια να αντιμε­τωπίσει το όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα των απουσιών, είναι πολύ πιθανό οι φτωχοί και οι άποροι να σχημάτιζαν την πλειονότητα, ακόμη κι αν δεχτού­με με κάποια επιφύλαξη τις κριτικές των εχθρών της δημοκρατίας, και να συνέβαλλαν στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της πόλης, τουλάχι­στον κατά το πρώτο μισό του αιώνα, προς την κατεύθυνση της επιστροφής στον ιμπεριαλισμό και της φιλοπόλεμης πολιτικής.

Ο εκκλησιαστικός μισθός οπωσδήποτε δεν αρκούσε για να ζήσουν όσοι τον εισέπρατταν. Οι συνελεύσεις ήταν συχνότερες απ’ ό,τι τον πρώτο καιρό της δημοκρατίας, όμως έπρεπε να συμβεί κάτι έκτακτο για να συγκληθεί έκτακτη συνέλευση. Κανονικά γίνονταν τέσσερις συνελεύσεις ανά πρυτα­νεία, δηλαδή σαράντα συνελεύσεις το χρόνο. Οι ημερομηνίες τους δεν ήταν σταθερές, αφού έπρεπε να αποφευχθούν οι αργίες, που, κατά τα λεγόμενα ορισμένων εχθρών της δημοκρατίας, ήταν πολλές στην Αθήνα. Υπήρχαν μόνο δύο προκαθορισμένες ημερομηνίες συνελεύσεων: η 11η του μηνός Εκατομβαιώνος, που άνοιγε το διοικητικό έτος, και η 21η του Ελαφηβολιώνος, μετά τα Μεγάλα Διονύσια. Οι συνελεύσεις αυτές είχαν συνήθως συγκε­κριμένη ημερήσια διάταξη.

Η κύρια συνέλευση κάθε πρυτανείας είχε πολύ φορτωμένο πρόγραμμα: ο δήμος αποφάσιζε με ανάταση του χεριού αν θα παραμείνουν στις θέσεις τους οι άρχοντες που εμπιστευόταν συσκεπτόταν για ζητήματα σχετικά με τον ανεφοδιασμό της πόλης, ιδίως σε σιτηρά, που ήταν το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Αθήνα τον 4ο αιώνα. Με το θέμα αυτό συνδεόταν στενά η εξωτερική πολιτική της πόλης, που επίσης απασχολούσε την κύρια συνέλευση. Στην ίδια συνέλευση έπρεπε να παρου­σιαστούν οι κατηγορίες εσχάτης προδοσίας. Τέλος, πάντοτε κατά τη μαρτυ­ρία του Αριστοτέλη, γινόταν ανάγνωση των απογραφών των δημευμένων πε­ριουσιών και των διεκδικήσεων για κληρονομικές υποθέσεις, «ώστε κανείς να μην αγνοεί τίποτα και να μην μένει τίποτα απροστάτευτο». Η κύρια συνέ­λευση της έκτης πρυτανείας έπρεπε επιπλέον να αποφασίσει για την προ­σφυγή στη διαδικασία του οστρακισμού και για διάφορες κατηγορίες.

Η Βουλή και η Εκκλησία

Για τη Βουλή κληρώνονται πεντακόσιοι βουλευτές, πενήντα από κάθε φυλή. Την πρυτανεία αναλαμβάνει με κλήρο κάθε φυλή διαδοχικά, οι πρώτες τέσσερις για τριάντα έξι μέρες η καθεμιά, και οι άλλες για τριά­ντα πέντε μέρες, επειδή το έτος είναι σεληνιακό. Εκείνοι που ασκούν την πρυτανεία γευματίζουν μαζί στη θόλο, παίρνοντας χρήματα γι’ αυτό από την πόλη, και συγκαλούν τη Βουλή και το δήμο. Τη Βουλή κάθε μέρα, εκτός αν είναι αργία, το δήμο τέσσερις φορές στη διάρκεια της κάθε πρυτανείας. Αυτοί αποφασίζουν με ποια θέματα θα ασχοληθεί η Βουλή, ορίζουν την ημερήσια διάταξη και τον τόπο της συνέλευσης. Οι ίδιοι ορίζουν και τις συνελεύσεις της εκκλησίας- μία κύρια συνέλευση, όπου γίνεται ψηφοφορία με ανάταση χειρός για το αν οι άρχοντες είναι αντάξιοι των καθηκόντων τους, και όπου συζητούν για τις προμήθειες σε σιτηρά και για την άμυνα της πόλης, και την ίδια μέρα όσοι θέλουν μπορούν να υποβάλουν μηνύσεις, να αναγνώσουν τις απογραφές των δημευμένων περιουσιών και τις διεκδικήσεις που αφορούν κληρονομιές ή περιουσίες επίκληρων, ώστε κανείς να μην αγνοεί τίποτα σχετικό.

Κατά την έκτη πρυτανεία, εκτός από όλα τα παραπάνω οι πρυτάνεις ψηφίζουν και για τον οστρακισμό, αν νομίζουν ότι πρέπει να γίνει ή όχι, και επιβάλλουν ποινές στους συκοφάντες, μέχρι τρεις σε Αθηναίους και άλλες τόσες σε μετοίκους, όπως και σε όποιον υποσχέθηκε στο λαό κάτι που δεν το τήρησε. Στη δεύτερη συνεδρίαση συζητούνται οι αιτή­σεις- όποιος θέλει μπορεί να υποβάλει αίτηση για οτιδήποτε θέλει, είτε ιδιωτικό θέμα είτε δημόσιο, και να μιλήσει γι’ αυτό στο λαό. Στις άλλες δύο συνελεύσεις συζητούνται διάφορα θέματα, και οι νόμοι καθορίζουν ότι πρέπει να συζητηθούν τρία θέματα για τα ιερά, τρία για τους κήρυ­κες και τις πρεσβείες και τρία για τα όσια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. Αθηναίων Πολιτεία, XLΙΙΙ, 2 – XLIV

Οι υπόλοιπες τρεις συνελεύσεις είχαν πιο συγκεκριμένο και πιο περιορι­σμένο πρόγραμμα. Η μία από αυτές αφιερωνόταν στις ικετηρίες, δηλαδή τις αιτήσεις χάριτος: κάθε πολίτης που επιθυμούσε να απευθυνθεί στο λαό για λόγους προσωπικούς ή που αφορούσαν την πόλη έπρεπε προηγουμένως να καταθέσει στο βωμό έναν ικετευτικό κλώνο. Οι άλλες δύο συνελεύσεις ήταν αφιερωμένες στις τρέχουσες υποθέσεις και η ημερήσια διάταξη απαιτούσε ίσο καταμερισμό των ιερών υποθέσεων, των υποθέσεων που αφορούσαν την εσωτερική ζωή της πόλης, και των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής, όπως ήταν η ακρόαση ξένων πρεσβευτών (πρβλ. Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 22). Πάντως ήταν δυνατόν, σε περίπτωση ανάγκης, να τροποποιηθεί η ημερήσια διάταξη, αν χρειαζόταν να λάβει η συνέλευση κάποια επείγουσα απόφαση. Σε περίπτωση μεγάλου κινδύνου, όπως ύστερα από την κατάληψη της Ελά­τειας από τον Φίλιππο, ηχούσαν σάλπιγγες που συγκαλούσαν το λαό σε συνέλευση.

Oι συνελεύσεις της Εκκλησίας γίνονταν στο λόφο της Πνύκας, όπου είχε διαμορφωθεί ένα επίμηκες ημικύκλιο που στηριζόταν με έναν τοίχο αντιστήριξης και είχε διάμετρο περίπου εκατόν είκοσι μέτρα. Μια εξέδρα σκαλι­σμένη στο βράχο και περιστοιχισμένη από κιγκλιδώματα αποτελούσε το βήμα, που στήριζε ένα βωμό του Αγοραίου Διός. Από εκεί μιλούσαν οι ρήτο­ρες στο κοινό, που καθόταν σε κερκίδες. Εκεί κάθονταν επίσης τα μέλη του προεδρείου και ο πρόεδρος της συνέλευσης. Τον 5ο αιώνα πρόεδρος ήταν ο επιστάτης των πρυτάνεων, πρόεδρος δηλαδή των πενήντα βουλευτών οι οποίοι για ένα δέκατο του έτους αποτελούσαν το διαρκές τμήμα της Βουλής- ο πρόεδρος κληρωνόταν κάθε μέρα. Τον 4ο αιώνα όμως, την εποχή που ο Αριστοτέλης συγγράφει την Αθηναίων Πολιτεία, στη συνέλευση προήδρευε ο επιστάτης των προέδρων, δηλαδή των εννέα ατόμων που είχαν κληρωθεί για να επανδρώσουν το προεδρείο της Βουλής και προέρχονταν από τις φυλές που δεν ασκούσαν τότε την πρυτανεία. Πλάι στον πρόεδρο βρισκόταν ένας κήρυκας και ένας γραμματέας.

Ο ρόλος των προέδρων τον 4ο αιώνα

Αφού εκλεχτήκαμε μέλη της πρεσβείας που θα πήγαινε να λάβει τους όρκους του Φίλιππου, δεν είχαμε ακόμη ξεκινήσει και έγινε συνέλευ­ση του λαού, της οποίας ορίστηκε πρόεδρος ο Δημοσθένης, αυτός που τώρα με κατηγορεί. Σιη συνέλευση αυτή πήρε το λόγο ο Κριτόβουλος από τη Λάμψακο και είπε ότι τον έστελνε ο Κερσοβλέπτης και ζητούσε να δώσει κι αυτός όρκους στους πρεσβευτές του Φίλιππου και να εγγραφεί και ο Κερσοβλέπτης στον κατάλογο των συμμάχων σας. Αφού ο Κριτόβουλος είπε αυτά, ο Αλεξίμαχος ο Πήληξ κατέθεσε στους προ­έδρους ψήφισμα προς ανάγνωση, με το οποίο πρότεινε να δώσει και ο απεσταλμένος του Κερσοβλέπτη όρκους στον Φίλιππο μαζί με τους άλλους συμμάχους μας. Αφού διαβάστηκε το ψήφισμα, και νομίζω ότι όλοι σας ία θυμάστε αυτά, σηκώθηκε ο Δημοσθένης και είπε ότι δεν θα το θέσει σε ψηφοφορία, ούτε θα λύσει ιη συνθήκη ειρήνης με τον Φίλιππο, και ότι δεν αναγνωρίζει ως συμμάχους εκείνους που συμπε­ριφέρονται όπως αυτοί που παρευρίσκονται σε θυσίες και θέλουν μερί­διο από τα σφάγια· για το θέμα αυτό είχε οριστεί άλλη συνέλευση. Εσείς όμως φωνάζατε και καλούσατε τους προέδρους να ανέβουν στο βήμα, και έτσι τέθηκε η πρόταση σε ψηφοφορία παρά τη θέληση του Δημοσθένη. Για να αποδειχτεί ότι λέω την αλήθεια, παρακαλώ να κλη­θεί ο Αλεξίμαχος, που πρότεινε το ψήφισμα, και όσοι προήδρευαν μαζί με τον Δημοσθένη, και να διαβαστεί η μαρτυρία τους.

ΑΙΣΧΙΝΗΣ, Περί της παραπρεσβείας, 82-85

Ο πρόεδρος τελούσε τη Θυσία που άνοιγε τη συνεδρίαση (εναρκτήρια). Στη συνέχεια γινόταν ανάγνωση του προβουλεύματος, δηλαδή της έκθεσης της Βουλής για το πρόγραμμα της ημερήσιας διάταξης. Έπειτα ψήφιζαν για να αποφασιστεί αν το πρόγραμμα γινόταν δεκτό χωρίς συζήτηση ή έπρεπε να συζητηθεί. Στη δεύτερη περίπτωση, που ήταν και η συχνότερη, άρχιζε τότε η σύσκεψη, στην οποία κάθε Αθηναίος είχε το δικαίωμα να λάβει μέρος προ­σωπικά. με την προϋπόθεση ότι δεν αντιμετώπιζε κάποια δίωξη. Τον 5ο αιώνα ήταν αδύνατον να τεθεί στη σύσκεψη κάποιο θέμα που δεν είχε τεθεί από τη Βουλή και δεν είχε προηγουμένως υποβληθεί σε ψηφοφορία. Όμως τον 4ο αιώνα, λέει ο Αριστοτέλης, τύχαινε τα θέματα της σύσκεψης να είναι ελεύθερα, χωρίς προηγούμενη ψήφο. Αυτό ανταποκρίνεται πιθανότατα στη μείωση των εξουσιών της Βουλής, που δείχνει να είναι χαρακτηριστικό της ανάπτυξης των δημοκρατικών θεσμών τον 4ο αιώνα.

Κάθε Αθηναίος μπορούσε ουσιαστικά να θέσει κάποια πρόταση στην Εκκλη­σία. Το όνομά του καταγραφόταν στο ψήφισμα εάν η πρότασή του γινόταν δεκτή, αφού περνούσε από τη Βουλή και τη συζητούσαν στην Εκκλησία. Κάθε Αθηναίος μπορούσε επίσης παρεμβαίνοντας στη συζήτηση να προτεί­νει κάποιο τροπολογία του προβουλεύματος και σε αυτή την περίπτωση στη σύνταξη του ψηφίσματος αναφερόταν η τροπολογία και κατονομαζόταν εκεί­νος που την κατέθεσε.

Η ψηφοφορία γενικά γινόταν με ανάταση του χεριού: αυτή είναι η χειροτοvία. Ορισμένες ψηφοφορίες ωστόσο ήταν μυστικές, με ψηφοδέλτιο, όταν επρό­κειτο γιο σοβαρά μέτρα, όπως, για παράδειγμα, οι ψηφοφορίες που αφορούσαν οστρακισμό. Ο μεγάλος αριθμός οστράκων, κομματιών δηλαδή από σπασμένα αγγεία, που έχουν βρεθεί, στα οποία είναι γραμμένα τα ονόματα εκείνων που επρόκειτο να εκδιωχθούν για ένα χρονικό διάστημα από την πόλη, είναι χαρακτηριστική μαρτυρία για την πραγματικότητα της αθηναϊκής πολιτικής ζωής, όπως και η «μηχανή ψηφοφορίας» που βρήκαν αμερικανοί αρχαιολόγοι στην αγορά της Αθήνας, όπου συγκαλούνταν έκτακτες συνελεύσεις σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, αν και κατά την κλασική εποχή ο τόπος των τακτικών συνελεύσεων της Εκκλησίαςήταν η Πνύκα, οι συνελεύσεις αυτές μπορούσαν να γίνουν και αλλού, σε περιπτώσεις σοβαρού κινδύνου ή σε περιστάσεις που απαιτούσαν την άμεση λήψη απόφασης.

 

Ο φιλόσοφος Σωκράτης και η Ασπασία. Daumier Honorй (-Victorin) (1808-1879)

Στη διάρκεια των γεγονότων που συνηθίζουμε να αποκαλούμε επανάσταση του 411, η Εκκλησία που κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα συγκλήθηκε στον Κολωνό, μέσα στη ζώνη του ιερού του Ποσειδώνα (Θουκυδίδης, VIII, 67,2), και, κατά τους λίγους μήνες που κράτησε η επανάσταση, η Πνύκα εγκαταλείφθηκε. Όταν οι Αθηναίοι έμαθαν για τις μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των Τετρακοσίων και των Σπαρτιατών, όσοι υπηρετούσαν ως οπλίτες στον Πειραιά ξεσηκώθηκαν και συγκάλεσαν Εκκλησία στο θέατρο του Διονύσου, κοντά στη Μουνυχία (VIII, 93). Τον ίδιο καιρό οι Αθηναίοι που βρίσκονταν στη Σάμο και είχαν αρνηθεί να αναγνωρίσουν την κίνηση των ολιγαρχικών, συγκεντρώθηκαν και αυτοί σε συνέλευση για να καθαιρέσουν τους στρατηγούς και τους τριη­ράρχους τους οποίους υποπτεύονταν ότι συμπαθούσαν τους ολιγαρχικούς, και για να εκλέξουν άλλους (VIII, 76, I). Ουσιαστικά ο αθηναϊκός λαός. όντας κυρίαρχος, μπορούσε να συγκεντρωθεί σε Εκκλησία οπουδήποτε και αν βρι­σκόταν. Εκεί ήταν ακριβώς το θεμέλιο της αθηναϊκής δημοκρατίας.

Αν προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τη φύση των εξουσιών της Εκκλησίας, βλέπουμε ότι, θεωρητικά τουλάχιστον, ήταν περιορισμένες. Πρώτα απ’ όλα η Εκκλησία αναλάμβανε τη διαδικασία επιλογής των διάφο­ρων αρχόντων, που εκλέγονταν ή κληρώνονταν μπροστά στο λαό. 0 λαός τους εξουσιοδοτούσε, τους έδινε την υπέρτατη αρχή για ένα έτος, και στο λαό ήταν υπόλογοι για τους χειρισμούς τους. Σε κάθε πρυτανεία, όπως είδαμε, έπρεπε να επιβεβαιωθεί, με ψηφοφορία με ανάταση του χεριού, ότι όντως ο λαός τους εμπιστευόταν εξουσίες. Αυτό συνήθως ήταν μια απλή τυπική διαδικασία, μερικές φορές όμως μπορούσε να φτάσει μέχρι και σε κατηγορία και καταδίκη αρχόντων που, στα μάτια του λαού, δεν είχαν εκπληρώσει τα καθήκοντα τους. Η θλιβερή υπόθεση των στρατηγών στις Αργινούσες είναι ένα σχετικό παράδειγμα της παντοδυναμίας της Εκκλησίας.

Πηγή: Claude Mossé Οι θεσμοί στην κλασική Ελλάδα, εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση: Μαρία Παπαηλιάδη. Οι φωτογραφίες είναι από εδώ.

Πηγή: http://eranistis.net/wordpress/?p=23873

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

*** Ο Πλούταρχος γράφει για τις «συμφορές του δανεισμού»

Οικονομικά προβλήματα της αρχαιότητας -που μοιάζουν ωστόσο επίκαιρα- πραγματεύεται ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του μη δανίζεσθαι»

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1o μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του. «Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο…
Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο.
«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο μία ομιλία στην πραγματικότητα δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.
Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «… κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει παραστατικά ο Πλούταρχος. Και τι προτείνει;
«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις,ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα…».
Αλλά ο Πλούταρχος δεν κατακεραυνώνει μόνον τους πιστωτές. Και ας μη βιαστούν οι αναγνώστες του να βγάλουν εύκολα συμπεράσματα κάνοντας βολικούς συσχετισμούς. Δεν φταίει μόνον ο δανειστής. Ευθύνεται πρωστίστως ο δανειζόμενος με την άφρονα συμπεριφορά του και την επιθυμία του για πολυτέλεια και τριφυλή ζωή (μας θυμίζει κάτι αυτό;), φωνάζει ο συγγραφέας. «Διότι χρεωνόμαστε για να πληρώσουμε όχι το ψωμί και το κρασί μας, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα… ». Κι αν ο Πλούταρχος κατακεραυνώνει έτσι τους συγχρόνους τους, τι θα έλεγε για… τα εορτοδάνεια και τα δάνεια για καλοκαιρινές διακοπές, που διαφημίζονταν από τις Τράπεζες μέχρι πρότινος βρίσκοντας φυσικά, πολλούς «αγοραστές». Και το αποτέλεσμα ποίο είναι;«Για να διατηρήσουμε την ελευθερία μας ενώ έχουμε συνάψει δάνεια κολακεύουμε ανθρώπους που καταστρέφουν σπιτικά, γινόμαστε σωματοφύλακες τους, τους καλούμε σε γεύματα, τους προσφέρουμε δώρα και τους πληρώνουμε φόρους».Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, όπως θεωρείται ο Πλούταρχος από τους μελετητές του είναι τόσο αυστηρός σ΄ αυτό το έργο και δείχνει τόσο πάθος καταδικάζοντας το φαινόμενο του αλόγιστου δανεισμού αφ΄ ενός και της απληστίας και βαναυσότητας των δανειστών από την άλλη είχε οδηγήσει στον παρελθόν στην υπόθεση ότι το έγραψε σε νεαρή ηλικία. Πράγμα λανθασμένο, όπως απέδειξε η σύγχρονη έρευνα. Η αδυναμία των ανθρώπων να ξεφύγουν από τα δεινά του δανεισμού φαίνεται ότι απασχολούσε πολύ τον μεγάλο βιογράφο της αρχαιότητας. «Ανθρωπος που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον», γράφει.
Στην πρόσφατη έκδοση πάντως, σε μετάφραση και σχόλια της Πολυξένης Παπαπάνου παρατίθεται και το αρχαίο κείμενο για όσους επιθυμούν να πάρουν και την αρχαία γεύση του.
Πηγή: TO BHMA

*** Επίχαρμος - μια λύση από την αρχαία Ελλάδα για την αποποίηση του χρέους
 

Τις πρώτες δεκαετίες του 5ου πχ αιώνα ο Επίχαρμος έγραψε ένα θεατρικό έργο με φιλοσοφικά πρώιμη πλοκή.

Κάποιος πλησιάζει έναν άνθρωπο για να πληρώσει το μερίδιο συμμετοχής του σ ένα επικείμενο συμπόσιο. Καθώς αυτός δεν έχει χρήματα καταφεύγει σ ένα γρίφο:

Αν έχεις έναν ορισμένο αριθμό χαλικιών και προσθέσεις ή αφαιρέσεις ένα χαλίκι, θα έχεις τον ίδιο αριθμό χαλικιών?

Όχι, αποκρίνεται ο πιστωτής.

Ή, πάλι , αν έχεις ένα ορισμένο μήκος από έναν πήχη και προσθέσεις ή αφαιρέσεις λίγο , θα εξακολουθήσει να υπάρχει το ίδιο μήκος?

Όχι, αποκρίνεται ο πιστωτής.

Τότε ο οφειλέτης προκαλεί τον πιστωτή να σκεφτεί τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Οι άνθρωποι αλλάζουν διαρκώς, κάποιοι μεγαλώνουν , κάποιοι μικραίνουν.

Εφόσον αυτό ισχύει τόσο για τον πιστωτή όσο και για τον οφειλέτη, κανείς τους δεν είναι ο ίδιος που ήταν χθες ή που θα είναι στο μέλλον. Ο πιστωτής συμφωνεί με τούτη τη φιλοσοφική άποψη.

Τότε ο οφειλέτης καταλήγει θριαμβευτικά στο συμπέρασμα ότι δεν οφείλει τίποτα !!

Στο κάτω κάτω , δεν είναι εκείνος που συμφώνησε να πληρώσει συμμετοχή. Ο άνθρωπος εκείνος χάθηκε. Ούτε και θα είναι ο ίδιος που θα απολαύσει το συμπόσιο. Ο άνθρωπος εκείνος δεν υπάρχει ακόμη...

Ο πιστωτής δεν ξέρει τι να πει. Τελικά χτυπάει τον οφειλέτη. Χάνοντας την ισορροπία του από το χτύπημα, ο οφειλέτης διαμαρτύρεται θυμωμένος για την επίθεση.

Ο πιστωτής εκφράζει την συμπάθεια του , αλλά εξηγεί ότι δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που τον χτύπησε!!

Ποια προκείμενη θα έπρεπε να αρνηθεί ο πιστωτής? Αν αρνηθεί ότι ο οφειλέτης είναι πανομοιότυπος με την συλλογή των μερών που τον απαρτίζουν, τότε ο πιστωτής θα πρέπει να πει ότι υπάρχουν δύο πράγματα στον ίδιο τόπο την ίδια χρονική στιγμή: ο πιστωτής και η συλλογή των μορίων. Αυτό μοιάζει με διπλωπία. Τι εμποδίζει τη συλλογή των μορίων να είναι ένα αυτοτελές πρόσωπο? Η «απλή συλλογή» μοιάζει με άνθρωπο , περπατάει σαν άνθρωπος, μιλάει σαν άνθρωπος.

Σύμφωνα με την απλολογική ουσιοκρατία , κάθε μέρος ενός αντικειμένου είναι ουσιώδες γι αυτό. Ο αριθμός των αντικειμένων μπορεί να μεγαλώνει, αλλά όχι τα ίδια τα αντικείμενα. Αυτό που εμφανίζεται ως ενιαίο άτομο είναι μια γοργή διαδοχή ατόμων.

Από το βιβλίο «μια σύντομη ιστορία του παραδόξου» του Roy Sorensen

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

***
 

***ΑΘΛΗΤΙΚΑ  στο  άρωμα  της  ενημέρωσης :

 

***  Σπουδαία εμφάνιση και νίκη παραμονής για τα κορίτσια του Ακρίτα (φωτογραφίες)          

   

Εντυπωσιακό ήταν το ξεκίνημα του Ακρίτα στο παιχνίδι του Σαββάτου  με την Πετρούπολη, με τις παίκτριες να βγάζουν στο γήπεδο τη θέλησή τους για τη νίκη που ισοδυναμεί με ένα σημαντικό βήμα παραμονής στην Α2 βόλεϊ των γυναικών. Αν και οι φιλοξενούμενες αντέδρασαν και μείωσαν σε 2-1 σετ τα κορίτσια του Κώστα Κουτράκη και της Μαίρης Τσιριμπή ολοκλήρωσαν μέχρι τέλους την αποστολή τους, κερδίζοντας το πολύτιμο 3ποντο με 3-1 σετ και το απλόχερο χειροκρότημα των πολυάριθμων φιλάθλων που έδωσαν το «παρών» στο Κλειστό της Παραλίας.
Τα σετ έχουν ως εξής: 25-21, 25-12, 22-25, 25-20.
ΑΚΡΙΤΑΣ (Μαίρη Τσιριμπή-Κώστας Κουτράκης): Σκλήρη, Χάσκου, Βυθούλκα, Ραμούνδου, Κωνσταντοπούλου, Πανταζοπούλου (αρχική 6άδα), λ. Αρτεμίου-Σαμπάτη, Σπηλιωτοπούλου (αγωνίστηκε για πρώτη φορά η πασαδόρος από την ομάδα κορασίδων), Σπηλιωτοπούλου, Αθανασοπούλου, ενώ στον πάγκο κάθισαν Βέλμαχου και Αλεξανδροπούλου.
-Η καλαματιανή ομάδα υποσκέλισε στη βαθμολογία την χθεσινή της αντίπαλο, με πλεονέκτημα μάλιστα σε περίπτωση ισοβαθμίας και περιμένει σήμερα νίκη του φιλόδοξου ΖΑΟΝ, ώστε να προσπεράσει και τα Τρίκαλα. Επόμενος αγώνας για τον Ακρίτα θα είναι το   άλλο Σάββατο στη Χίο, κόντρα στη μαχητική ουραγό ομάδα.

 

 ***  Αθλητική  κυριακάτικη  ενημέρωση : 
     Σούπερ  Λίγκα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο  :
~  Το πρόγραμμα και  τα  αποτελέσματα  έχουν  ως εξής :
Σάββατο 22/02/2014:
Λεβαδειακός-Αστέρας Τρίπολης 3-1 .- ^
Απόλλων Σμύρνης-Πανιώνιος 1-2 .- ^ (Μια ελληνική  διαιτησία επίσης ντροπής σε βάρος  Απόλλωνα)
ΟΦΗ - Ολυμπιακός 0-4 .-^
Παναθηναϊκός - Εργοτέλης  1-1 .- ^ (Απαράδεκτη  διαιτησία εις  βάρος ΠΑΟ).-
Κυριακή 23/02/2014 :
Ατρόμητος - Ξάνθη  2-0 .- ^
Πλατανιάς - Αρης  2-1 .- ^ (ματς ντροπής  διαιτησίας   σε βάρος ιστορικού ΑΡΗ Θεσσαλονίκης)
ΠΑΣ Γιάννινα - Βέροια  0-1 .- ^
ΠΑΟΚ - Πανθρακικός  3-0 .- ^

Καλλονή - Παναιτωλικός   3-1 , (2-0) .- ^
Τα γκολ : 11΄ Κεϊτά  , 42΄Μανούσος  , 52΄Μαρσέλο , 76΄Νταλμά Γκάλο ,
Διαιτητές Ζαχαριάδης , Καραϊσαρίδης , Χρυσούλα Κουρομπούλια ,
Κάρτες : Ζακουανί , Γκαρσία , Γοδόϊ , Μαρσέλο ,

 Οι αρχικές συνθέσεις:
Καλλονή (Μαντζουράκης): Χογκ, Ζακουάνι ( , Αναστασιάδης, Γιορέντε, Κεϊτά, Άλβες, Λεοζίνιο(Καλτσάς), Μανούσος, Ποντάνι, Γκαρσία (Ζος), Περόνε(Ντιαμπουγιού ).
Παναιτωλικός (Χάβος): Ράφαελ, Κάλι, Κούσας, Καμαρά, Θεοδωρίδης(Μαρτίνεζ), Γοδόι, Σίλβα Τζούνιορ, Σφακιανάκης(Νταλμά), Γκάλο, Παπουτσογιαννόπουλος(Μπόγιαβιτς), Ανίν.
Στον πάγκο για τους γηπεδούχους: Σιδεράκης, Καλτσάς, Ζος, Καζάκης, Φαρία, Φουρλάνος, Νιαμπούγιου.
Στον πάγκο για τους φιλοξενούμενους: Τακίδης, Κουτρομάνος, Μελισσάς, Νταλμά, Μύγας, Μαρτίνες, Μπόγιοβιτς.
Βίντεο από αγώνα  :

ΚΑΛΟΝΗ -  ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ   ημίχρονο 2 - 0 τα  γκολ  24/2/2014: http://youtu.be/d_QZK8oZRFo  ,

ΚΑΛΟΝΗ -  ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ    1o  γκολ   24/2/2014 : http://youtu.be/7k8D9fjiiok  ,
Καλονή - Παναιτωλικός  το  3ο  γκολ  3 - 0  24/2/2014 : http://youtu.be/WrswljqMXwg ,
Καλλονή - Παναιτωλικός  3 - 1  δηλώσεις  γκολ  24/2/2014 : http://youtu.be/xgl6Uhi7alI  ,
Καλλονή -  Παναιτωλικός 3 - 1  μείωση  σκορ 24 2 2014 : http://youtu.be/w1R0ZfXDKVQ  ,

 *** Α΄ Τοπικό  ΕΠΣΜεσσηνίας :

Αναλυτικά το πρόγραμμα διεξαγωγής των αγώνων και  αποτελέσματα  έχουν ως εξής:
Α΄ Μεσσηνίας (21η αγωνιστική) Σάββατο 22/02/2014 :
Α.Ο. ΟΜΟΝΟΙΑ - ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑΣ ΠΥΛΟΥ   0-3 .- ^
Α.Σ. ΑΝΔΡΟΥΣΗΣ - ΑΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ   0-1 .- ^
ΠΑΜΙΣΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  1-1 .- ^
ΚΥΡΙΑΚΗ 23/02/2014 :
ΑΣΤΕΡΑΣ ΑΡΦΑΡΩΝ - Α.Ο. ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑΣ  1-0 .-^
ΤΕΛΟΣ ΑΓΡΑΣ - ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑ  1-2 .-^
Α.Ο. ΜΕΘΩΝΗΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  2-1 .-^
Α.Ο.ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙΟΥ - ΕΡΑΝΗ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ  2-3 .-^
Α.Ο. ΔΩΡΙΟΥ - Α.Ο. ΦΑΡΑΙ  0-3 .-^

*** Β΄ Τοπικό  ΕΠΣΜεσσηνίας :

Β΄ Κατηγορία - 1ος Όμιλος (20η αγωνιστική)
Α.Ο. ΑΣΠΡΟΧΩΜΑ - ΝΕΟΣ ΑΡΙΣ   2-1 .- ^
ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΑΛΥΡΑΣ - ΑΣΤ. ΜΙΚΡΟΜΑΝΗΣ   0-1 .- ^
ΑΕ ΚΥΠΑΡΙΣ-ΗΡΑΚΛΗΣ - Α.Ε. ΑΒΙΑΣ   0-3  .-^
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ - ΑΡΙΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  3-0 .-^
Α.Σ. ΠΑΝΘΟΥΡΙΑΚΟΣ - ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΑΜΦΕΙΑΣ 1-2 .-^
ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  3-1 .- ^
Β΄ Κατηγορία - 2ος Όμιλος (20η αγωνιστική)
ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΧΩΡΑΣ - Π.Α.Ο. ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ   2-0 .- ^
Α.Ο. ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ - Α.Ε. ΛΟΓΓΑΣ    2-1 .-
 ΑΙΑΝΤΑΣ ΚΑΛ/ΤΑΣ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΚΑΛ/ΤΑΣ    2-1.-^
Κυριακή:
ΑΚΡΙΤΑΣ ΚΟΡΩΝΗΣ - Α.Ο. ΠΑΤΙΣΤΑ  4-0 .-^
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ - ΑΠΣ ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ 2-1 .-^
ΧΑΝΔΡΙΝΑΪΚΟΣ Π.Σ. - ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΕΤΑΛΙΔΙΟΥ  4-2 .-^
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΚΑΛ/ΤΑΣ - Α.Ο. ΒΕΡΓΑΣ  1-1 .-^

*** Γ΄ Τοπικό  ΕΠΣΜεσσηνίας :

Αναλυτικά το πρόγραμμα του διήμερου 22-23/02 και  τα  αποτελέσματα  έχουν ως εξής:
Γ΄ Κατηγορία - 1ος Όμιλος 
(16η αγωνιστική) Σάββατο
Α.Ε. ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ - ΠΑΟ ΚΑΛΟ ΝΕΡΟΥ  2-4 .- ^
ΔΙΑΓΟΡΑΣ ΚΟΠΑΝΑΚΙΟΥ - Α.Ο. ΔΙΟΔΙΩΝ   4-2 .- ^
Κυριακή :
Α.Ο. ΠΑΝΕΥΑΪΚΟΣ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΠΛΑΤΥ  0-0 .-^
Γ΄ Κατηγορία - 2ος Όμιλος
(14η αγωνιστική) Σάββατο :
Α.Ο. ΣΤΕΝΩΣΙΑΣ - ΑΣ ΑΜΦΙΘΕΑΣ   5-2 .- ^
ΑΕ ΑΙΘΑΙΑΣ - ΘΥΕΛΛΑ ΧΑΡΑΚΟΠΙΟΥ   1-1 .-^
Α.Ο. ΧΑΤΖΗ - ΝΕΔΟΥΣΑ ΑΛΑΓΟΝΙΑΣ   0-4 .- ^
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΒΡΑΜΙΟΥ - ΝΕΣΤΩΡ ΠΥΛΟΥ   1-1 .- ^
Γ΄ Κατηγορία-3ος Όμιλος 
(16η αγωνιστική) Σάββατο
ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΛΙΑΣ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ   0-3.-^
Κυριακή :
ΘΗΣΕΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ - ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΟΥΛΙΑ   1-1 .- ^
ΑΣ ΔΑΝΑΟΣ - ΑΕΚ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ   2-4 .- ^
Α.Ε. ΜΑΝΗΣ - ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΡΑΛΙΑΣ  0-2 .- ^

*** ΠΡΟΠΑΙΔΙΚΟ  ΕΠΣΜεσσηνίας :

Α.Ο.ΠΑΤΙΣΤΑΣ -ΑΙΑΝΤΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  0-10 .- ^
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ -Α.Ο.ΑΣΠΡΟΧΩΜΑ   2-3 .- ^
Α,Σ.ΔΑΝΑΟΣ -Α.Ο.ΦΑΡΑΙ  3-1 .- ^
Α.Ε.ΑΙΘΑΙΑΣ -ΔΟΞΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  1-1 .- ^
Π.Σ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ - ΠΑΜΙΣΟΣ  ΜΕΣΣΗΝΗΣ  0-2 .- ^
Α.Ε.ΜΑΝΗΣ -ΘΥΕΛΛΑ  ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  0-3  α.α. .-^
ΤΕΛΟΣ ΑΓΡΑΣ -ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑΣ ΠΥΛΟΥ 4-4 .- ^
Α.Ο.ΜΥΛΤΙΑΔΗΣ -Α.Ο.ΜΕΘΩΝΗΣ   1-3 .- ^ 
Α.Ο.ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙΟΥ -ΕΡΑΝΗ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ  1-0 .- ^

 

***
 

***  https://www.facebook.com/ArfaraKalamatasMessinias , =ARFARA MESSINIAS   2013.  -     442    φίλοι.- 

~****** BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:

~ http://www.youtube.com/stamos01 ,       =3134   video.-

~   http://www.youtube.com/stamatios01 , =1587 video.-

~    http://www.youtube.com/vlasiskal , =     1579 video.-

                                             ** Σύνολον   :   6300    βίντεο αναρτημένα .-

 

~** http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home ,   2484   φίλοι   . …265? https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas ,

 ~** https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258  , 600     φίλοι .- https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,

https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas?ref=tn_tnmn

***  ~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/01/31-2014.html    Ενημέρωση Παρασκευή  31  Ιανουαρίου  2014  : Η  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΜΑΣ .-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/01/31-2014.html , Σήμερα  είναι Παρασκευή ανθολογίου   31  Ιανουαρίου  2014 .-
~   http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/01/31-2014.html  , ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Παρασκευή  31  Ιανουαρίου  2014 .-

~***ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ    ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 :
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/02/01-02-2014.html  , Το αγιάζι  της  ενημέρωσης  Σάββατο 01-02-2014 Φεβρουάριος .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/02/2014.html , Παρουσιάσεις  Αθλητικών  ερασιτεχνικών  βίντεο  Ιανουαρίου  Φεβρουαρίου  2014 .-
~  http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/02/02022014.html  , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 02/02/2014 Φεβρουαρίου  ,-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/02/03-2014.html  , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 03 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/02/04-2014.html , Ενημέρωση σήμερα Τρίτη 04 Ιανουαρίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/02/05-2014.html ,  Ενημέρωση Τετάρτη 05 Φεβρουαρίου 2014 .-
~  http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/02/06-2014.html , Ενημέρωση Πέμπτη 06 Φεβρουαρίου 2014 , .-
~ http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/02/07-2014.html , Ενημέρωση  της  Παρασκευής  07  Φεβρουαρίου  2014  .-
~  http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/02/09-2014.html , Το αγιάζι της Κυριακάτικης ενημέρωσης 09 Φεβρουαρίου 2014 .-
~  http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/02/09022014-10-02-2014.html  , Διαδρομές  στην όμορφη  Ελλάδα μας  Κυριακή 09/02/2014 , Δευτέρα 10-02-2014 .-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/02/10-2014.html  , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/02/11-2014.html , Το  αγιάζι  της  ενημέρωσης  Τρίτη  11  Φεβρουαρίου  2014  .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/02/11-2014.html , ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ στην όμορφη Ελλάδα μας Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014
~  http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/02/11-2014.html , Ενημέρωση Τρίτη  11 Ιανουαρίου  2014 .-
~   http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/02/12-2014.html  ,Το  αγιάζι  της  ενημέρωσης  Τετάρτη  12  Ιανουαρίου  2014  .-
~   http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/02/13-2014.html , Το  αγιάζι  της  ενημέρωσης Πέμπτη  13  Φεβρουαρίου  2014  .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/02/14-2014.html   , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014 .-
~  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/02/14-2014.html ,  Ανθολόγιο Επιλογές  Καταγραφές  Παρασκευή  13 Φεβρουαρίου  2014 .-
~
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/02/17-2014.html  , Το  αγιάζι  της  ενημέρωσης  Δευτέρα  17 Φεβρουαρίου  2014 , .-
~  http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/02/18-2014.html  , Ενημέρωση  της Τρίτης 18  Φεβρουαρίου  2014 .-
~  http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/02/19-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014 .-
~  http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/02/20-2014.html  , Άρωμα  ενημέρωσης  Πέμπτη (Τσικνοπέμπτη) 20  Φεβρουαρίου  2014 .-
 ~http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/02/21-2014.html ,  Άρωμα ενημέρωσης Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 .-
~  http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/02/21-2014.html  , Άρωμα στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 .-
~   http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/02/22-2014.html , Άρωμα της ενημέρωσης Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/02/21-2014.html  , Άρωμα στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 .-
~  http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/02/22-2014.html  , Υγεία  πάνω από  όλα  ,  Σάββατο  22  Φεβρουαρίου  2014  .-
~  http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/02/23-2014.html , Το  αγιάζι  της  ενημέρωσης  Κυριακή 23 Φεβρουαρίου  2014   .-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/02/24-2014.html , Άρωμα  της  ενημέρωσης  Δευτέρα  24  Φεβρουαρίου  2014 .-

~ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
 Τό νά αυτοτιτλοφορείσαι "Ελλην" καί τό νά έχης συνείδηση τί αυτή η έννοια σημαίνει, είναι δύο ...
διαφορετικά πράγματα. "Έλλην" δέν είναι νά έχης ταυτότητα καί υπηκοότητα αυτού τού Κράτους πού θέλει, χωρίς νά τ' αξίζη, νά λέγεται "Ελλάς". "Ελλην" σημαίνει Φώς καί Πνεύμα. Σημαίνει Άνθρωπος καί Εξανθρωπιστής. Σημαίνει Αρετή καί Κάλος κι Ανδρεία. Σημαίνει Ελευθερία καί Δίκαιον καί σεβασμό Ετεροδόξων. "Έλλην" σημαίνει Αρμονία καί Ήθος καί Έρως γιά τήν Φύση καί τόν Κόσμο. Βαρύ τό φορτίο τής κληρονομιάς ενός τέτοιου ονόματος καί λίγοι έχουν τό δικαίωμα νά τό φέρουν....   
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
~