Κυριακή 22 Ιουλίου 2012 στ αγιάζι της ενημέρωσης

 Κυριακή 22 Ιουλίου  2012 στ αγιάζι της ενημέρωσης  :

Το ποντικά μας ενημερώνει ! :

** ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ και Άλλα  :

***  Aγώνας επιβίωσης και αγωνία για το μέλλον

Κάνουν όλο και περισσότερες περικοπές για να τα βγάλουν πέρα, ενώ δυσκολεύονται να πληρώσουν βασικές υποχρεώσεις τους, στις οποίες μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν συνεπέστατοι. Άνθρωποι οι οποίοι μίλησαν στο «Θ» μας περιγράφουν τη σκληρή οικονομική - και όχι μόνο - πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αγωνία τους για το μέλλον. ~ Παναγιώτης Αγγελής «Μειώθηκε το εισόδημά μας 90%» «Πρώτον και κύριον, δεν μπορούμε να πληρώσουμε ούτε την ασφάλειά μας» λέει ο κ. Παναγιώτης Αγγελής, πρόεδρος στους οδηγούς - μεταφορείς μικρών φορτηγών. «Δεύτερον, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε καμία υποχρέωσή μας, ούτε σε λάστιχα ούτε σε τίποτα. Τα αυτοκίνητα τα έχει φάει η ακινησία, αφού ο περισσότερος κόσμος κάνει λαθρομεταφορές, φορτώνουν και μεταφέρουν πράγματα σε αγροτικά, σε τρακτέρ κ.λπ., πράγμα το οποίο απαγορεύεται. Και το πρόστιμο είναι 5.000 ευρώ. Άσε που αφαιρείται και η άδεια κυκλοφορίας για πέντε - έξι μήνες. Έχει μειωθεί το εισόδημά μας 90%. Παρ’ ότι έχουμε χαμηλώσει όλοι τις τιμές, δεν υπάρχει μεταφορά για μας. Εγώ έχω πέντε παιδιά, τα τρία άνεργα. Το μικρότερο είναι 24, το μεγαλύτερο 31. Και τα δύο δουλεύουν, επειδή είναι στο στρατό. Έτσι ό,τι βγάζω πρέπει να πηγαίνει για τα παιδιά. Όλοι περιμένουν από τη μάνα, τον πατέρα ή τον παππού να πάρει τη σύνταξη». ~ Γιάννης Ζοργιάνος «Δεν ξέρω αν μπορέσω να πάρω τα σχολικά του παιδιού» «Σε λίγο δε θα υπάρχει δουλειά πουθενά και δε θα ξέρουμε τι να κάνουμε στη ζωή μας» συμπληρώνει ο κ. Γιάννης Ζοργιάνος, επίσης οδηγός αυτοκινήτου μεταφορών. «Ο κόσμος μεταφέρει μόνος τα πράγματά του. Είναι δύσκολο να μας καλέσει. Όταν ο άλλος παίρνει 700 - 800 ευρώ και του πεις για μια μεταφορά Αθήνα τα μισά λεφτά, θα το σκεφτεί, αλλά κι εμείς δεν μπορούμε πιο κάτω. Είναι το πετρέλαιο, τα έξοδα του φορτηγού, τα διόδια. Μόνο για την ασφάλεια πρέπει να δώσουμε πάνω από 800 ευρώ το δίμηνο. Το σοβαρότερο είναι που δεν μπορούμε να πληρώσουμε την ασφάλειά μας, έχουμε πιεστεί. Έχω ένα κοριτσάκι που θα πάει Δευτέρα Δημοτικού. Δεν ξέρω αν θα έχω να του αγοράσω τα απαραίτητα για το σχολείο. Γιατί και το σχολείο έχει αρχίσει να ζητάει, 5 ευρώ για το ένα, 10 ευρώ για το άλλο. Απ’ ό,τι είδα και στην πρώτη Δημοτικού, όλο ζητούσαν. Τώρα τι παιδεία είναι αυτή, δεν μπορώ να καταλάβω. Τη διασκέδαση; Την έχουμε ξεχάσει». ~ Λεωνίδας Μπακάλης «Μια μέρα δούλεψα μέσα στην εβδομάδα» Οδηγός μεταφορών και ο κ. Λεωνίδας Μπακάλης σημειώνει: «Οι δουλειές έχουν σταματήσει τελείως και οι υποχρεώσεις των αυτοκινήτων έχουν ανέβει στο κατακόρυφο. Πληρώνουμε 870 ευρώ το δίμηνο για ασφάλεια. Δεν μπορούμε ούτε και αυτό. Παράλληλα, η φορολογία μας έχει ανέβει. Έπαιρνα επιστροφή 150-200 ευρώ, έχω τετραμελή οικογένεια, και φέτος μου ήρθε να πληρώσω 1.200, και με πολύ λιγότερη δουλειά. Στην οικογένεια, κοιτάζουμε να καλύψουμε τα βασικά. Η διασκέδαση, που είχαμε κάποια στιγμή, είναι παρελθόν. Τα απολύτως αναγκαία. Είχα το γιο μου που σπούδαζε στην Κρήτη, ήρθε το παιδί, το βλέπω τώρα να μην μπορεί να βρει το δρόμο του. Δεν ενδιαφέρεται για μας κανένας. Αυτοί το βιολί τους, όλο φέρε, φέρε, φέρε. Κάποια στιγμή, σηκώνεις τα χέρια. Δε χρωστούσα ποτέ στη ζωή μου. Τριάντα πέντε χρόνια στη δουλειά, πάντα ήμουν στην ώρα μου. Όπου και να ψάξουν, σε όποιες υπηρεσίες έκανε να πληρώσουμε, ήμουν πάντα στην ώρα μου και νωρίτερα. Αναγκάστηκα τώρα να χρωστάω δύο δίμηνα και δεν μπορώ να πληρώσω. Και δεν προσφέρω τίποτα στο σπίτι. Ευτυχώς που δουλεύει η γυναίκα μου ακόμα, και παίρνει έξι κατοστάρικα. Με αυτά περνάμε. Με 600 ευρώ, και λέμε να υπάρχουν κι αυτά. Τι άλλο να πω; Μια μέρα δούλεψα μέσα στην εβδομάδα». ~ Γιάννης Κοτταράκος «Να τους πω εγώ πώς περνάω με 300 ευρώ» «Ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Τι να πούμε; Να δώσουν οι αρχηγοί λεφτά» λέει ο συνταξιούχος κ. Γιάννης Κοτταράκος. «Το πρόβλημα είναι τα χρήματα. Αυτοί παίρνουν χρήματα, ο λαός παίρνει; Να έρθουν, πες τους, οι αρχηγοί να κουβεντιάσουνε με μένα, όχι με εκείνους που πάνε και κουβεντιάζουνε. Να δούμε, με 300 ευρώ περνάς εσύ, που είσαι αρχηγός; Εγώ παίρνω 300 το μήνα. Πώς να περάσω; Φαγητό; Ρεύμα; Νερό; Νοίκι; Περνάμε πολύ στερημένα». ~ Χαρά Λέκιτς «Ελπίζουμε, τι άλλο;» «Είναι πολύ πιο δύσκολα πλέον τα πράγματα, αλλά είμαστε αισιόδοξοι» σημειώνει η κα Χαρά Λέκιτς. «Οι προτεραιότητες, βέβαια, στην οικογένεια έχουν αλλάξει. Έχουμε κόψει πολλά πράγματα. Το κυριότερο είναι το σούπερ μάρκετ, που είναι και πιο ακριβό. Πράγματα για τον εαυτό μας δύσκολα κάνουμε πια. Ελπίζουμε όμως, τι άλλο να κάνουμε;». ~ Χρυσοβαλάντης Κότσης «Είδη οικογενειακής ανάγκης» «Στην οικογένεια έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα» λέει ο κ. Χρυσοβαλάντης Κότσης. «Έχουμε κόψει πολλά από αυτά που κάναμε πριν, προκειμένου να ανταποκριθούμε στις τρέχουσες ανάγκες. Έχουμε εναρμονιστεί στα τωρινά δεδομένα. Ξεχάσαμε αυτά που είχαμε. Τα πρώτα πράγματα που καλύπτουμε είναι είδη οικογενειακής ανάγκης. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Και η ζωή συνεχίζεται. Κάποια πράγματα για μας προσπαθούμε να τα κάνουμε ακόμη, αυτό είναι βασικός παράγοντας στη ζωή, δεν μπορεί να τα περικόψεις όλα». ~ Αποστόλης Αξαρλής «Η καθημερινότητα έχει αλλάξει» «Τα πράγματα για μένα είναι όσο το δυνατόν καλύτερα, σε μια δύσκολη περίοδο που διέρχεται η χώρα, όμως το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε για πόσο θα πηγαίνουν καλά και σε μας, διότι κι εμείς είμαστε ένα γρανάζι του όλου συστήματος. Όσο αυξάνεται η ανεργία, μειώνονται οι δουλειές και τα κέρδη και των υπόλοιπων επιχειρήσεων. Άρα, όλο αυτό είναι πρόσκαιρο και για μας. Η καθημερινότητα, ωστόσο, σαφέστατα έχει αλλάξει και για μας και μόνο από τις συναναστροφές μας με τους ανθρώπους. Ψυχολογικά, τουλάχιστον, το νιώθουμε κι εμείς αυτό το πράγμα, δε γίνεται να μην το βιώσουμε» καταλήγει ο κ. Αποστόλης Αξαρλής. Της Μαρίας Νίκα από την εφημερίδα "Θάρρος" Καλαμάτας  2012 .- ***   Θουρία-Αλλαγή *** Ποδηλατικός τουρισμός Στην κυκλοφορία από αύριο το πρωί *  Από τις 9.00 αύριο το πρωί θα παραδοθεί στην κυκλοφορία το τμήμα του αυτοκινητόδρομου Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα, από τον ανισόπεδο κόμβο Κυπαρισσίας / Τσακώνας (Χ.Θ. 210+600) έως και τον ανισόπεδο κόμβο Θουρίας (Χ.Θ. 232+000), σύμφωνα με απόφαση του αστυνομικού διευθυντή Μεσσηνίας ταξίαρχου Βασ. Γεωργακόπουλου. Η απόφαση καθορίζει και προσωρινά όρια ταχύτητας, σύμφωνα με τα οποία, όχημα που ξεκινά από τον ανισόπεδο κόμβο της Κυπαρισσίας – Τσακώνας θα κινείται με ταχύτητα έως 100 χλμ./ώρα έως το σκεπαστό τμήμα του αυτοκινητόδρομου (cut & cover) στα Τσουκαλέικα. Μέσα στο cut & cover θα κινείται με ταχύτητα έως 80 χλμ./ώρα. Με την έξοδό του από εκεί θα μπορεί να κινείται με έως 100 χλμ./ώρα, για να μειώσει στα 80 πλησιάζοντας το μετωπικό σταθμό διοδίων και στα 60 χλμ./ώρα στα διόδια. Με το που περνά τα διόδια θα μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως 100 χλμ./ώρα έως τον ανισόπεδο κόμβο της Θουρίας. Τα ίδια δεδομένα ισχύουν και για όσους εισέρχονται από τον κόμβο της Θουρίας στον κόμβο Κυπαρισσίας – Τσακώνας. ~ Στα υπόλοιπα τμήματα Στα υπόλοιπα τμήματα ισχύουν τα εξής όρια ταχύτητας: Α.Κ. Κυπαρισσίας/Τσακώνας (κόμβος 16): -Κλάδος εισόδου αυτοκινητόδρομου από συνδετήρια οδό της ΕΟ Καλού Νερού – Τσακώνας, στην κατεύθυνση προς Καλαμάτα, με όριο ταχύτητας 40 χλμ./ώρα -Κλάδος εξόδου αυτοκινητόδρομου προς συνδετήρια οδό της ΕΟ Καλού Νερού – Τσακώνας, στην κατεύθυνση προς Αθήνα, με όριο 30 χλμ./ώρα -Συνδετήρια οδός από αυτοκινητόδρομο προς ΕΟ Καλού Νερού - Τσακώνας, με όριο 50 χλμ./ώρα -Συνδετήρια οδός από ΕΟ Καλού Νερού – Τσακώνας προς αυτοκινητόδρομο, με όριο 50 χλμ./ώρα -Κλάδος εισόδου από ΠΕΟ Τρίπολης-Καλαμάτας προς συνδετήρια οδό της ΕΟ προς Καλό Νερό – Τσακώνα με όριο 40 χλμ./ώρα -Κλάδος εξόδου από συνδετήρια οδό της ΕΟ Καλού Νερού - Τσακώνας προς ΠΕΟ Τρίπολης – Καλαμάτας, με όριο 30 χλμ./ώρα -Κλάδος εισόδου από ΠΕΟ Τρίπολης Καλαμάτας προς αυτοκινητόδρομο με όριο 30 χλμ./ώρα -Κλάδος εξόδου από αυτοκινητόδρομο προς ΠΕΟ Καλαμάτας – Τρίπολης με όριο 40 χλμ./ώρα -Τμήμα ΠΕΟ Τρίπολης-Καλαμάτας στην περιοχή του Α.Κ. Τσακώνας- Κυπαρισσίας, και στις δύο κατευθύνσεις, με όριο 50 χλμ./ώρα ~  Α.Κ. Αρφαρών (κόμβος 17): -Κλάδος εξόδου/πλευρικός σταθμός διοδίων στην κατεύθυνση προς Καλαμάτα, με όριο ταχύτητας 40 χλμ./ώρα -Κλάδος εισόδου στην κατεύθυνση προς Καλαμάτα, με όριο 40 χλμ./ώρα -Κλάδος εξόδου στην κατεύθυνση προς Αθήνα, με όριο 40 χλμ./ώρα -Κλάδος εισόδου/πλευρικός σταθμός διοδίων στην κατεύθυνση προς Αθήνα, με όριο 40 χλμ./ώρα -Τμήμα ΠΕΟ Τρίπολης – Καλαμάτας στην περιοχή του Α.Κ. Αρφαρών, και στις δύο κατευθύνσεις, με όριο ταχύτητας 50 χλμ./ώρα ~  Α.Κ. Θουρίας (κόμβος 18): -Κλάδος εισόδου στην κατεύθυνση προς Αθήνα, με όριο ταχύτητας 40 χλμ./ώρα -Κλάδος εξόδου στην κατεύθυνση προς Καλαμάτα, με όριο 40 χλμ./ώρα -Συνδετήρια οδός Σπερχογείας και στις δύο κατευθύνσεις με όριο 50 χλμ./ώρα -Τμήμα ΠΕΟ Τρίπολης-Καλαμάτας στην περιοχή του ισόπεδου κόμβου Σπερχογείας και στις δύο κατευθύνσεις, με όριο 50 χλμ./ώρα ~* Ανάγκες συντήρησης Όπως επίσης αναφέρεται, από τη λειτουργία και τις ανάγκες τακτικής επιθεώρησης και συντήρησης του δρόμου υπάρχει το ενδεχόμενο να απαιτηθεί ολιγόλεπτη διακοπή κυκλοφορίας σε κλάδους ή/και τοπικές οδούς των ανισόπεδων κόμβων. Οι διακοπές αυτές δε θα ξεπερνούν κάθε φορά τα πέντε λεπτά. Οι ρυθμίσεις μπορεί να λαμβάνουν χώρα καθ’ όλο το 24ωρο, όλων των ημερών, με εξαίρεση τις ημέρες των εορτών για τα τμήματα: Ανισόπεδος Κόμβος Κυπαρισσίας/Τσακώνας -Κλάδοι εισόδου και εξόδου -Κλάδοι εισόδου και εξόδου σύνδεσης ΠΕΟ Τρίπολης – Καλαμάτας με συνδετήρια οδό προς ΕΟ Καλού Νερού - Τσακώνας -Συνδετήρια οδός προς ΕΟ Καλού Νερού - Τσακώνας -ΠΕΟ Τρίπολης Καλαμάτας Ανισόπεδος Κόμβος Αρφαρών -Κλάδοι εισόδου και εξόδου -ΠΕΟ Τρίπολης – Καλαμάτας ~*  Ανισόπεδος Κόμβος Θουρίας -Κλάδοι εισόδου και εξόδου -Συνδετήρια οδός Σπερχογείας -ΠΕΟ Τρίπολης - Καλαμάτας Οι πιθανές αυτές ρυθμίσεις αφορούν στην περίοδο έως 31 Δεκεμβρίου 2012. Για λόγους τακτικής αλλά και έκτακτης συντήρησης του αυτοκινητόδρομου, απαιτείται η εφαρμογή των κάτωθι προσωρινών κυκλοφοριακών ρυθμίσεων: Από χ.θ. 210,6 και έως χ.θ. 232,0: -Τοπικός αποκλεισμός της Λωρίδας Έκτακτης Ανάγκης (Λ.Ε.Α.) καθ’ όλο το μήκος του αυτοκινητόδρομου και των κλάδων των ανισόπεδων κόμβων και καθ’ όλο το 24ωρο. -Εναλλάξ τοπικός αποκλεισμός μίας λωρίδας (είτε της αριστερής μόνο είτε της δεξιάς μόνο) κυκλοφορίας (σε συνδυασμό με τη ΛΕΑ) καθ’ όλο το μήκος του αυτοκινητόδρομου και των κλάδων των ανισόπεδων κόμβων, ως ακολούθως: Για το ρεύμα προς Καλαμάτα την τυπική περίοδο καθ’ όλο το 24ωρο με εξαίρεση την Παρασκευή από τις 16.00 και έως τις 23.00, ενώ για την περίοδο των εορτών οι εργασίες θα εκτελούνται καθ’ όλο το 24ωρο, με εξαίρεση τις ημέρες και ώρες εξόδου. Για το ρεύμα προς Αθήνα την τυπική περίοδο καθ’ όλο το 24ωρο με εξαίρεση την Κυριακή από τις 12.00 έως τις 23.00, ενώ για την περίοδο των εορτών, οι εργασίες θα εκτελούνται καθ’ όλο το 24ωρο, με εξαίρεση τις ημέρες και ώρες επιστροφής. *** N.E. ΠΑΣΟΚ Καμιά επένδυση χωρίς κοινωνική συναίνεση * Τις τελευταίες μέρες πολύς λόγος γίνεται ξανά για την επένδυση στην περιοχή της Ανατολικής Πυλίας. Το ΠΑΣΟΚ, παρεμβαίνοντας πολιτικά στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν ετεροπροσδιορίζεται, δεν άγεται και φέρεται και δεν είναι έρμαιο του λαϊκισμού και της μικροπολιτικής. Το Κίνημα, διαχρονικά και με απόλυτη συνέπεια, στήριζε πάντοτε τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στον τόπο μας, λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές ιδιαιτερότητες, σε συνδυασμό με την ανάγκη να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας και να παράγεται ανάπτυξη. Ανάπτυξη, όμως, με όρους, με κανόνες, με ασφαλιστικές δικλείδες και, πάντως, όχι με οποιοδήποτε κόστος. Για τη συγκεκριμένη επένδυση που αφορά στη δημιουργία μονάδας εξόρυξης λιγνίτη στην περιοχή της Ανατολικής Πυλίας, μιας κατ’ εξοχήν τουριστικής περιοχής, ευθέως, ευθαρσώς και κατηγορηματικά δηλώνουμε ότι καμιά τέτοια πρωτοβουλία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς κοινωνική συναίνεση. Για να υπάρξει, όμως, κοινωνική συμφωνία, αποδοχή και συναίνεση, είναι απαραίτητο η τοπική κοινωνία να έχει πλήρη, ολοκληρωμένη και σφαιρική ενημέρωση, για το τι πρόκειται να γίνει, με ποιες προϋποθέσεις, ποιες οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα, πώς αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν και με τι ανταποδοτικά οφέλη για την περιοχή. Η κοινωνική συναίνεση είναι πάγια θέση του Κινήματός μας και καθορίζει το πλαίσιο που κινούμαστε κάθε φορά σε ανάλογες περιπτώσεις. Διαδικασίες και πρακτικές που βρίσκονται εκτός του συγκεκριμένου πλαισίου αρχών, που σταθερά και αταλάντευτα επιμένουμε, μας βρίσκουν τελείως αντίθετους, από όπου κι αν αυτές προέρχονται. Υ.Γ. 1 Ο πρόεδρος του Κινήματός μας, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε δήλωσή του για τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας με πλήρη υπευθυνότητα ανέφερε ότι πρέπει να ανασυσταθεί το Εθνικό Συμβούλιο Ενεργειακής Πολιτικής, ώστε με απόλυτη διαφάνεια, επιστημονική μέθοδο και ακρίβεια να συζητήσουμε την εθνική μας στρατηγική για την αξιοποίηση όλων των πόρων μας. Υ.Γ. 2 Ο πρώην υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κ. Μανιάτης, μιλώντας στη Βουλή για το θέμα, επιβεβαίωσε τις σοβαρές ελλείψεις της περιβαλλοντικής μελέτης για την πρόταση εξόρυξης λιγνίτη στην Ανατολική Πυλία και κατέστησε σαφές ότι υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις απέναντι σε αυτή την επένδυση και ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί αυτή να γίνει αποδεκτή, εάν δε συναινεί η τοπική κοινωνία, δηλαδή το Δημοτικό Συμβούλιο και οι κάτοικοι της περιοχής Πολλές οι δυνατότητες ανάπτυξής του Τεράστιες είναι οι δυνατότητες ανάπτυξης του ποδηλατικού τουρισμού στην Ελλάδα, που μέχρι στιγμής βρίσκεται στα «σπάργανα», καθώς δεν υπάρχουν ελληνικά τουριστικά πρακτορεία που να τον προωθούν και οι όποιες προσπάθειες γίνονται μέσω πρακτορείων του εξωτερικού. Ο ποδηλατικός τουρισμός σπάει την εποχικότητα, είναι φθηνότερος από άλλα είδη τουρισμού, ενώ επιτρέπει μία καλύτερη γνωριμία και επικοινωνία με τον περιβάλλοντα χώρο, τα αξιοθέατα και τη φύση. Παρ’ όλα αυτά, και ενώ υπάρχουν αρκετές άτυπες ομάδες που δραστηριοποιούνται ανεξάρτητα στην Ελλάδα με το ποδήλατο, οι περισσότεροι οργανωμένοι ταξιδιωτικοί πράκτορες ποδηλάτου έχουν έδρα στο εξωτερικό και διοργανώνουν ποδηλατικούς περιπάτους, με έμφαση στα ελληνικά νησιά, υπό τη μορφή τουριστικών «πακέτων».«Το ποδήλατο προσφέρει μοναδικές στιγμές και έχει μεγάλα πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλα είδη διακοπών ή και μετακίνησης. Χαρακτηριστικό είναι ότι, ενώ υπάρχουν σύλλογοι και ομοσπονδίες ποδηλασίας στην Ελλάδα, η εμπορική και οργανωμένη διάσταση του ποδηλατικού τουρισμού αναπτύσσεται κυρίως από το εξωτερικό», δηλώνει στο ΑΜΠΕ ο εκδότης του περιοδικού Μ-bike, Σπύρος Παπαγεωργίου. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η συντονίστρια του Συλλόγου «Φίλοι του Ποδηλάτου», Λυδία Χατζηαλεξίου. Οι «ΦτΠ» είναι η παλαιότερη ποδηλατική ομάδα στην Ελλάδα, η οποία δημιουργήθηκε το 1986 και προσπαθεί από τότε να προωθήσει τη χρήση του ποδηλάτου ως μέσο καθημερινής μετακίνησης, ψυχαγωγίας και τουρισμού. «Ο ποδηλατικός τουρισμός στις άλλες χώρες προωθείται και αναπτύσσεται από όλους τους φορείς, φέρει τεράστια κέρδη σε αυτές τις χώρες και οι ποδηλατοτουρίστες αυξάνουν συνεχώς. Αν η Ελλάδα δε "συμμορφωθεί" με αυτές τις εξελίξεις, δε θα χάσει μόνο μεγάλα έσοδα από τον τουρισμό, αλλά και θα συνεχίσει να καταστρέφει το περιβάλλον και την πολιτιστική της κληρονομιά, ακολουθώντας το μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης που ακολουθεί τόσα χρόνια», δηλώνει στο ΑΜΠΕ. Με στόχο την ανάδειξη του ποδηλατοτουρισμού, οι «ΦτΠ», καθώς και ορισμένοι άλλοι σύλλογοι, διοργανώνουν μονοήμερες ή πολυήμερες εκδρομές, προσφέρουν σεμινάρια σχετικά με το ποδήλατο και τη διαβίωση στη φύση, συμμετέχουν και συν-διοργανώνουν εκδηλώσεις με άλλους φορείς και οργανώσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι ήδη συγκριτικά με παλαιότερα, ολοένα και περισσότεροι ποδηλάτες στην Ελλάδα επιλέγουν να κάνουν τις διακοπές τους με όχημα το ποδήλατό τους. Σύμφωνα με την κα Χατζηαλεξίου, ξένοι τουρίστες στέλνουν συνεχώς e-mail στους «ΦτΠ» για πληροφορίες όσον αφορά σε ποδηλατικές διαδρομές στην Ελλάδα. «Οι ξένοι ποδηλάτες απορούν συχνά γιατί η χώρα μας δε δίνει βάρος σε αυτό το είδος τουρισμού, που δεν απαιτεί, ούτε σύνθετες ή ακριβές υποδομές, ούτε καταστροφή της φύσης και των χωριών, και επιπλέον μπορεί να έχει έσοδα όλο το χρόνο, μιας και η Ελλάδα και οι ποδηλατικοί προορισμοί προσφέρονται για όλες τις εποχές», καταλήγει. Την ιδέα, πάντως, του ποδηλατικού τουρισμού φαίνεται πως υποστηρίζουν θερμά και οι ίδιοι οι ποδηλάτες. «Η αλήθεια είναι ότι ως ιδέα είναι πολύ πρωτότυπη. Απευθύνεται, βέβαια, σε ένα πιο στοχευμένο κοινό, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως η υγιεινή ζωή και η άθληση, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ο τουρισμός είναι από τα λίγα χαρτιά που απέμειναν στη χώρα. Γιατί να διοργανώνουν οι ξένοι διαδρομές ποδηλατικού τουρισμού και όχι εμείς;», αναρωτιέται ο Άρης Λεφάκης, 25 ετών και κάτοικος Παπάγου, που ασχολείται με την ποδηλασία σε ερασιτεχνικό επίπεδο. «Πολλοί φίλοι μου συμμετέχουν στις καινούργιες αυτές ομάδες ποδηλασίας, κάνει καλό και ξαναγνωρίζεις την ίδια σου τη γειτονιά με διαφορετικό τρόπο. Αλλά και στο πιο επαγγελματικό κομμάτι πρέπει να κάνουμε μερικά βήματα παραπέρα, ώστε να αξιοποιηθεί και εμπορικά», λέει. Την ίδια άποψη φαίνεται πως συμμερίζονται και πιο «έμπειροι» ποδηλάτες, όπως ο Τηλέμαχος Ζέης, ποδηλάτης από το 2002 με συμμετοχή σε τοπικούς φορείς και συλλόγους ποδηλασίας. «Εμείς έχουμε κυρίως γυρίσει την Αθήνα, το ποδήλατο είναι καταπληκτικό μέσο μετακίνησης και διασκέδασης. Η ιδέα της τουριστικής αξιοποίησης του ποδηλάτου είναι πολύ καλή και νομίζω ότι μέσα στην κρίση είναι κάτι που θα έπιανε. Δε θα έδινα, όμως, πάνω από 100 ευρώ την ημέρα αν ήμουν τουρίστας, εξαρτάται βέβαια και από τις παροχές και την οργάνωση», αναφέρει στο ΑΜΠΕ. Από τις λίγες ελληνικές εταιρείες ποδηλατικού τουρισμού, το «Πάμε Βόλτα», συνεργάζεται κυρίως με εταιρικούς πελάτες και ποδηλάτες από το εξωτερικό. «Δουλεύουμε, κυρίως, με σχολεία, πανεπιστήμια, εταιρείες, ταξιδιωτικούς πράκτορες. Διοργανώνουμε μικρές διαδρομές στην Αττική, ενώ οι πελάτες μας είναι κατά 85% Ολλανδοί, Γάλλοι, Γερμανοί και Βέλγοι», εξηγεί ο διευθυντής της εταιρείας, Βασίλης Καμπάς. «Πιστεύω ότι σταδιακά οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού και ιδιαίτερα ο ποδηλατικός τουρισμός κερδίζει έδαφος στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να υφίσταται ένα χαρακτηριστικό έλλειμμα διαδρομών, φωτισμού, σήμανσης και στάθμευσης για ποδήλατα. Όμως, οι αλλαγές που συντελούνται πιστεύω πως ενισχύουν τον εναλλακτικό τουρισμό και αυτό μας κάνει αισιόδοξους», επισημαίνει ο κ. Καμπάς. Οι ξένες εταιρείες είναι, όμως, αυτές που, σε πιο οργανωμένο επίπεδο, προσφέρουν συνολικά πακέτα διαμονής και ποδηλατικής περιήγησης στην Ελλάδα. Ιδιαίτερη προτίμηση φαίνεται να δείχνουν οι Έλληνες και οι ξένοι «ποδηλατοτουρίστες» για τις Κυκλάδες και το γύρο του Αργοσαρωνικού, που συνδυάζει και την αρχαιολογική διάσταση των διακοπών στην Ελλάδα. Ο Κολί Μακ-Γκουίρ είναι διευθυντής του ταξιδιωτικού πρακτορείου «Cycle Greece», με έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι από τα πιο παλιά πρακτορεία που προσφέρει ξεναγήσεις και οργανωμένες ποδηλατικές περιηγήσεις, ανά την Ελλάδα, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. «Ως ταξιδιωτικό πρακτορείο προσφέρουμε υψηλής ποιότητας, οργανωμένες πολυήμερες ποδηλατικές διαδρομές ανά την Ελλάδα. Στόχος μας είναι να γνωρίσουμε τις ομορφιές της Ελλάδας στους ξένους επισκέπτες, κυρίως αγγλόφωνους. Οι ομορφιές και οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής γης είναι απαράμιλλης μαγείας. Η παραδοσιακή κουλτούρα, η τέχνη, το καλό φαγητό και το κρασί και η μουσική είναι συγκριτικά πλεονεκτήματα που απολαμβάνει κανείς πολύ καλύτερα πάνω σε ένα ποδήλατο και με πιο αργούς ρυθμούς», εξηγεί στο ΑΜΠΕ ο κ. Μακ-Γκουίρ. Το κόστος των ποδηλατικών αυτών εξορμήσεων κυμαίνεται από 330-350 ευρώ το άτομο την ημέρα για τις οργανωμένες περιηγήσεις με ξεναγό και 250 ευρώ για τις περιηγήσεις χωρίς ξεναγό. Το κόστος μιας ποδηλατικής ξενάγησης περιλαμβάνει την πληρωμή του ποδηλατικού ξεναγού, συνοδευτικά οχήματα υποστήριξης των εκδρομέων με νερό, αποσκευές, παγοθήκες, φαγητό, ανταλλακτικά ποδηλάτου, εργαλεία, καθώς και υλικά πρώτης βοήθειας. Όλα συμπεριλαμβάνονται στην τιμή, από το ίδιο το ποδήλατο έως και τη διαμονή και τα γεύματα. «Συνήθως οι ποδηλατικές εξορμήσεις μας κρατούν εφτά μέρες. Οι ανεξάρτητες περιηγήσεις χωρίς οδηγό/ξεναγό είναι πιο ευέλικτες και λαμβάνουν χώρα ανάλογα με τη διάθεση του πελάτη. Οργανώνουμε αναλυτικά τις διαδρομές, τη διαμονή, τη μεταφορά αποσκευών και εξοπλίζουμε την ομάδα με εργαλεία, όπως GPS, καθώς και χάρτες με σταθμούς ξεκούρασης. Οι ανεξάρτητες περιηγήσεις είναι πιο ελεύθερες και διαρκούν συνήθως από 4-11 ημέρες», καταλήγει. Λουκάς Γερμανός ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 *** Tριφυλία

Μέτρια η κίνηση στην αγορά παρά τις μεγάλες εκπτώσεις... Μέτρια ήταν η κίνηση, τις προηγούμενες μέρες, στην αγορά της Τριφυλίας παρά τις μεγάλες εκπτώσεις που προσφέρουν οι επαγγελματίες σε όλα τα είδη και προϊόντα τους. Η πρώτη εβδομάδα των θερινών εκπτώσεων δεν έστειλε θετικά και αισιόδοξα μηνύματα για τη συνέχεια και οι έμποροι ελπίζουν και εύχονται, όσο περνούν οι μέρες, να αυξηθεί, έστω και λίγο, η κίνηση των καταστημάτων τους, για να μπορέσουν υποτυπωδώς να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις και να βγάλουν, τουλάχιστον, τα λειτουργικά τους έξοδα, που διαρκώς αυξάνουν. Κόσμος στην Τριφυλία υπάρχει αρκετός, ωστόσο δεν έχει την οικονομική δυνατότητα και σίγουρα την άνεση που είχε προηγούμενα χρόνια για να κάνει αγορές στις θερινές εκπτώσεις. Έτσι, περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα και αναγκαία. Οι εκπτώσεις, ανάλογα και με το είδος, ξεκινούν από 30% και σε πολλές περιπτώσεις αγγίζουν το 60, μπορεί και 70%, όμως- ελλείψει χρημάτων- ο κόσμος δεν ψωνίζει. Θέλει, αλλά, δυστυχώς, όπως είναι η οικονομική κατάσταση και πραγματικότητα στις μέρες μας, δεν μπορεί! Εμείς μιλήσαμε με επαγγελματίες στην Τριφυλία και σας μεταφέρουμε τον υποτονικό παλμό της πρώτης εβδομάδας των εκπτώσεων στην περιοχή, όπως αποτυπώνεται στις δηλώσεις τους: Νίκος Φάμπας, πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Φιλιατρών: «Εκείνο που βλέπω την πρώτη εβδομάδα των εκπτώσεων είναι ότι ο κόσμος δε ρωτάει και πολλά πράγματα, απλά θέλει να βρει ένα φτηνό είδος, ό,τι έχει ο καθένας. Σπάνια θα πει αν αυτό είναι με έκπτωση ή όχι ή τι έκπτωση. Θέλει κάτι που να είναι φτηνό, όσο πιο φτηνό. Δεν τον εντυπωσιάζει τον κόσμο, πια, η λέξη “έκπτωση” και το ποσοστό της. Έχει αλλάξει το πράγμα με την οικονομική κατάσταση και πρέπει να το αλλάξουμε κι εμείς οι επαγγελματίες. Αντί για έκπτωση να λέμε “εδώ πουλάμε φθηνά!”. Υπάρχει μια σχετική κίνηση, καμία σχέση με άλλες χρονιές, από τους εν Αθήναις Φιλιατρινούς που έχουν κατέβει για διακοπές, όπως και από τους κατοίκους εδώ πέρα, αλλά μετρημένη και περιορισμένη. Παίρνουν ακριβώς εκείνα τα απαραίτητα που ζητούν και, όπως είπα, έχει αλλάξει η λέξη “έκπτωση”. Πλέον, ζητούν φθηνά, όσο πιο φθηνά!». Φώτης Παναγιωτόπουλος, πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Γαργαλιάνων: «Η πρώτη εβδομάδα των εκπτώσεων από άποψη κίνησης στα εμπορικά καταστήματα ήταν αρκετά υποτονική. Διαπιστώνουμε καθημερινά πως η έλλειψη μετρητών στα νοικοκυριά, λόγω της υψηλής φορολόγησης αλλά και των μειώσεων μισθών και συντάξεων, έχει ελαττώσει την αγοραστική δύναμη των συμπολιτών μας, οι οποίοι πολλές φορές δυσκολεύονται ή αδυνατούν να αποκτήσουν ακόμα και τα αγαθά πρώτης ανάγκης. Ωστόσο, οι εμπορικές επιχειρήσεις στην πόλη μας παρέχουν μεγάλη ποικιλία αγαθών για όλα τα πορτοφόλια, που καλύπτουν όλα τα γούστα και τις ανάγκες των συμπολιτών μας. Ελπίζουμε δε, πως οι εκπτώσεις, τελικά, θα δώσουν ένα κίνητρο στον κόσμο να προτιμήσει και να ψωνίσει ελληνικών εταιρειών προϊόντα στις πιο συμφέρουσες τιμές». Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Κυπαρισσίας: «Την πρώτη εβδομάδα των εκπτώσεων δεν είχαμε στην αγορά την αναμενόμενη κίνηση. Ο κόσμος περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή στα είδη διατροφής και υγιεινής. Αν θα του μείνει κάτι, θα ψάξει, θα το σκεφτεί και θα μπει να ρωτήσει, αν το χρειάζεται πράγματι. Οι εκπτώσεις κυμαίνονται από 30 μέχρι και 50, 60%. Πάντα, γίνονταν εκπτώσεις, με την έννοια της καλύτερης χαμηλής τιμής. Ο κόσμος βλέπει, συγκρίνει, κρίνει, κοιτάζει και σε άλλες πόλεις, υπάρχει και αυτή, ας την πούμε, η αστυφιλία στις αγορές, αλλά η Κυπαρισσία δεν υστερεί σε τίποτα από άλλες μεγάλες πόλεις. Ο κόσμος πρέπει να το ψάξει καλύτερα αυτό που θέλει και να προτιμά την τοπική αγορά, αλλιώς θα ερημώσει η περιφέρεια και θα γίνουμε “Φαρ Ουέστ”». Ανδρέας Παπακυριακόπουλος, ενδύματα – υποδήματα: «Οι εκπτώσεις κυμαίνονται από 30 με 50% στα πιο πολλά καταστήματα, αλλά η πρώτη εβδομάδα δεν έχει καμία σχέση με την περυσινή χρονιά. Ο κόσμος δεν μπαίνει καν να ρωτήσει, απλά κοιτάζει τις βιτρίνες και γενικά δεν ενδιαφέρεται για ρούχα και παπούτσια, αφού κοιτάζει να καλύψει άλλες υποχρεώσεις, που είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Περιμένουμε όσο περνούν οι μέρες και θα αυξηθεί ο πληθυσμός, λόγω των διακοπών, ελπίζω, αλλά βλέπω πως δε θα κλείσει καλά η σεζόν και ο χειμώνας που έρχεται, για την ένδυση και την υπόδηση, φοβάμαι, θα είναι μαύρος». Σπύρος Χηνόπουλος, ενδύματα: «Σε σχέση με πέρυσι, η κίνηση είναι περίπου η ίδια. Κυρίως λόγω του καλοκαιριού βλέπω μια σχετική αύξηση στο κατάστημα αυτή την πρώτη εβδομάδα των εκπτώσεων. Θα δούμε. Ο κόσμος είναι πολύ σφιγμένος, ξέρουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και που αντιμετωπίζει η αγορά. Οι εκπτώσεις είναι γύρω στο 50%, απ’ ό,τι βλέπω και στα άλλα μαγαζιά. Όπου βλέπει το αγοραστικό κοινό πολύ μεγάλα ποσοστά εκπτώσεων, να είναι επιφυλακτικό, γιατί δεν ξέρεις τι είναι αυτό που αγοράζεις». Δημήτρης Αβδάλας (βιβλιοπωλείο-χαρτικά-παιχνίδια): «Η πρώτη εβδομάδα των εκπτώσεων δεν πήγε καθόλου καλά στην αγορά και γι’ αυτό υπάρχουν διάφοροι λόγοι. Πιστεύω ότι ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έφυγε για αγορές στις μεγαλύτερες πόλεις, όπου θεωρούσαν πως θα έβρισκαν πολύ μεγαλύτερες προσφορές. Επίσης, αυτή την περίοδο δεν υπάρχουν χρήματα. Ο κόσμος ψάχνει πάρα πολύ, παίρνει μόνο τα απαραίτητα και περιορίζεται σε αυτά. Οι εκπτώσεις, στο δικό μας χώρο, κυμαίνονται σε πολύ μεγάλα ποσοστά. Μπορεί να βρεις βιβλίο με πάνω από 50%, ακόμη και 70%, αφού και οι εταιρείες κάνουν πολύ μεγάλες προσφορές. Το ίδιο και στα χαρτικά και στα παιχνίδια, έχουμε πολύ μεγάλες προσφορές με πολύ καλές τιμές. Από εδώ και πέρα, θεωρώ, οι τιμές θα πέφτουν συνέχεια. Ελπίζω κάτι να γίνει». Κώστας Ασημακόπουλος, υποδήματα: «Πολύ λίγα πράγματα αυτή τη βδομάδα. Κόσμος περνάει, ρωτάει, αλλά το σκέφτεται πάρα πολύ, διότι δεν κυκλοφορούν χρήματα πολλά. Και αυτοί που έχουν είναι φοβισμένοι. Οι εκπτώσεις κυμαίνονται στο 40% και 50%. Άμα έχουμε περιθώριο, μπορεί να κάνουμε παραπάνω, να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο. Ελπίζουμε, όμως, κάτι να γίνει τώρα το καλοκαίρι καλύτερα». Δέσποινα Ασημακοπούλου, ενδύματα: «Οι εκπτώσεις είναι κάτι με το οποίο έχει κουραστεί πάρα πολύ ο κόσμος, γιατί συνεχώς στα ρούχα και τα παπούτσια υπάρχουν προσφορές και καλές τιμές, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Εγώ είμαι ένα κατάστημα που δεν κάνω εκπτώσεις! Έχω πάρα πολύ καλές τιμές, έχω ελληνικά προϊόντα και δεν έχω κρίση, γιατί την κρίση την έχουν αυτοί που τη δημιούργησαν και τη σέρνουν για να κερδίσουν σε βάρος των εργαζομένων και των ανθρώπων. Έχω ένα λαϊκό μαγαζί, που έχω καλή ποιότητα και πάρα πολύ καλές τιμές!». Του Ηλία Γιαννόπουλου

*** Gmp Bouk Resort Hotel

(Όαση) Άγιος Κωνσταντίνος «Όταν συναντώ μπροστά μου δυσκολίες, χαλυβδώνομαι και προχωρώ με σκοπό να τις εξαλείψω». Έχοντας αυτό ως βίωμα ζωής ο Μιχ. Γεωργιόπουλος κατάφερε φέτος να υλοποιήσει στην Μπούκα ένα όνειρο ζωής 48 ετών περίπου, το GMP Bouka Hotel Resort «Άγιος Κωνσταντίνος». Κι όλα αυτά παρακούοντας τις απόψεις της μητέρας του, η οποία του έλεγε πως «θα πετάξεις τα λεφτά σου στην άμμο». Η προσπάθεια δικαιώθηκε, έστω κι αν πέρασε από τα «σαράντα κύματα» της γραφειοκρατίας της χώρας μας, και έτσι από την 1η Ιουνίου τέθηκε σε λειτουργία μια όμορφη μονάδα 3*, που καλύπτει όμως τις απαιτήσεις μεγαλύτερων. Η μονάδα είναι κτισμένη σε έκταση 15 στρεμμάτων, σε απόσταση 150 μέτρων από την παραλία της Μπούκας.   Η φυσική ομορφιά, η απέραντη θέα του Μεσσηνιακού κόλπου σε συνδυασμό με την ομορφιά του Ταϋγέτου, η φιλική εξυπηρέτηση και η ήσυχη ατμόσφαιρα, την καθιστούν ιδανικό προορισμό διακοπών για οικογένειες, ζευγάρια και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Προς τούτο, άλλωστε, και ο σχεδιασμός του ξενοδοχείου με ένα κεντρικό κτίσμα και «σπιτάκια» σκορπισμένα στο χώρο. Όπως μας εξήγησε ο διευθυντής της Μιχ. Χριστόπουλος, η κεντρική μονάδα μπορεί να φιλοξενήσει ζευγάρια ή και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ τα μικρότερα κτίσματα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μιας οικογένειας με μικρά παιδιά, μια σκέψη που τελικά πέτυχε στην πράξη, σύμφωνα με τις εντυπώσεις των επισκεπτών.      Από το 1963 Η ιδέα, όπως μας είπε ο κ. Γεωργιόπουλος, ξεκίνησε το 1964. Τότε, μαζί με τον αδελφό του και ένα ακόμη άτομο σύστησαν τη «ΜΕΣΣΗΝΗ Α.Ε», με σκοπό την ανέγερση ξενοδοχειακής μονάδας. Όμως, η πετρελαϊκή κρίση του 1974 είχε τον αντίκτυπό της. Μολονότι είχε δοθεί έγκριση από τον ΕΟΤ για 350 κλίνες με προϋπολογισμό 68 εκατ. δραχμών, οι τράπεζες αρνήθηκαν τη χρηματοδότηση, ενώ είχε ήδη κλειστεί συμφωνία με κατασκευαστική εταιρεία να παραδώσει τη μονάδα σε τρία χρόνια «με το κλειδί στο χέρι». Η εταιρεία διαλύθηκε και ο ίδιος αγόρασε πλέον ως ιδιώτης τη συγκεκριμένη έκταση, ως ευρισκόμενη εντός του σχεδίου πόλης, που είχε εγκριθεί από τον Αλέξ. Κουμουνδούρο το 1882, την οποία διεκδικεί και σήμερα. Πέρασαν χρόνια, έως το 2006, οπότε αποφάσισε να ξαναδώσει «σάρκα και οστά» στο όνειρό του. Έτσι, παρά τις συνεχείς δυσλειτουργίες της διοίκησης, ολοκληρώθηκε ένα έργο αξίας 5 εκατ. ευρώ «με τη βοήθεια του Θεού», όπως είπε χαρακτηριστικά. «Η μονάδα διαθέτει 71 κλίνες σε προνομιούχο θέση, που, όμως, άξιζε καλύτερης τύχης», σημείωσε. Από τη δεκαετία του ’60 είχε αρχίσει να διαφαίνεται η «στροφή» στον τουρισμό με την αλλαγή της συνήθειας των παραθεριστών να προτιμούν τη θάλασσα, αντί των ορεινών περιοχών. Έχοντας επαφές με την Περιηγητική Λέσχη της Αθήνας κι έχοντας παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια, άρχισε να «βλέπει» ότι ο κόσμος σιγά σιγά προτιμούσε τη θάλασσα, αντί της Βυτίνας, του Παρνασσού ή άλλων αντίστοιχων σημείων για τις καλοκαιρινές διακοπές του. Επιστρέφοντας από την Κορέα, όπου υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, άρχισε να προσανατολίζεται στην αγορά παραθαλάσσιας έκτασης για την κατασκευή ξενοδοχείου. Η επιλογή της Μπούκας έγινε σε συνεργασία με την Περιηγητική Λέσχη Αθηνών, προκειμένου να δημιουργηθεί εκεί κάμπινγκ, όπως αυτά της Κουρούτας. Αναζητήθηκε και βρέθηκε χώρος 4 στρεμμάτων, που αγοράστηκε στο όνομά του από την Περιηγητική Λέσχη Αθηνών. Όμως, αναζητώντας μεγαλύτερο τμήμα, εντόπισε πως υπάρχουν παραχωρητήρια για την περιοχή, τα οποία θα μπορούσε να αγοράσει. «Θαύμαζα την περιοχή με τις καλύβες που υπήρχαν εκεί, στις οποίες είχαμε βάλει τάξη με την Περιηγητική Λέσχη», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι από τότε φυτεύτηκαν και τα δέντρα που αποτελούν το σημερινό αλσύλλιο της Μπούκας.  «Ζω με έναν εφιάλτη» Σε καιρό κρίσης δημιουργήσατε μια τέτοια μονάδα, τόλμησα να ρωτήσω και η απάντηση ήταν πέρα από το αναμενόμενο: «Ζω με έναν εφιάλτη. Με την ασυνέπεια του κράτους, με τη μη λειτουργία των υπηρεσιών, με τη χρονοβόρα διεκπεραίωση των υποθέσεων, στηριζόμενος στην πίστη μου προς το Θεό ότι δε θα με εγκαταλείψει, στο χαρακτήρα μου, ο οποίος δε διστάζει σε όλες τις φάσεις της ζωής να προχωρά προς το στόχο που έχει θέσει και ελπίζω ότι και στο νέο εγχείρημά μας θα πορευτούμε ομαλά, παρά τις όποιες δυσκολίες βιώνουμε». Όμως, δε φτάνει μόνο αυτό. Ως ανήσυχο επιχειρηματικό πνεύμα έχει ήδη πάρει την έγκριση για τη δημιουργία μιας ακόμη μονάδας, στον ίδιο χώρο, δυναμικότητας 50 κλινών. «Είμαι αρκετά προβληματισμένος αν θα πρέπει να έχω εμπιστοσύνη στις υπηρεσίες του κράτους. Οι τράπεζες είναι ασυνεπείς, το Δημόσιο δεν τηρεί τις προϋποθέσεις, η γραφειοκρατία είναι δαιδαλώδης και πολυπλόκαμη, αφού απαιτούνται περί τους έξι μήνες για ένα έγγραφο. Με όλα αυτά έχω μουδιάσει, έχω αναστείλει τις δραστηριότητές μου μέχρι να φανεί φως στο τούνελ», σημείωσε. Θετικά τα σχόλια Κι αν ο βίος της μονάδας είναι σύντομος, ο αντίκτυπος από τη λειτουργία της είναι θετικός. Όπως παρατηρεί ο διευθυντής της μονάδας Μιχ. Χριστόπουλος, «η συντριπτική πλειοψηφία των πελατών είναι ικανοποιημένη από τις προσφερόμενες παροχές. Η βαθμολογία τους στο διαδίκτυο, αλλά και η απευθείας επαφή με τους υπευθύνους, δείχνει την ικανοποίησή τους πως πέρασαν καλά για το διάστημα της παραμονής τους. Μέχρι στιγμής η πληρότητα είναι πολύ καλή και προσπαθούμε συνεχώς να βελτιώνουμε τις όποιες παραλείψεις υπάρχουν». Από την πλευρά του, ο κ. Γεωργιόπουλος περιορίστηκε απλώς να παρατηρήσει πως, σύμφωνα με τις κρίσεις του ΕΟΤ , η μονάδα μπορεί να χαρακτηρίστηκε ως 3*, αλλά παρέχει υπηρεσίες μονάδων 4 ή 5*.    Νέες τεχνολογίες και παροχές Με το νεότερο γιο της οικογένειας, τον Γιάννη, περιηγηθήκαμε στη μονάδα. Χώρος ήσυχος, χωρίς φασαρία, προσφέρεται για χαλάρωση και αναζωογόνηση, είτε με κολύμπι στην πισίνα είτε με επίσκεψη στο spa. Η νέα τεχνολογία έχει αξιοποιηθεί στο έπακρο, καθώς η εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θερμαίνει το νερό, χωρίς να απαιτείται ως καύσιμο ούτε ένα λίτρο πετρελαίου. Επίσης, υπάρχει δυνατότητα παρεμβάσεων σε όλο το σύστημα, μέσω κινητού τηλεφώνου. Έχει, επίσης, κατασκευαστεί μια άκρως επαγγελματική κουζίνα με έναν «έξυπνο» απορροφητήρα, που ανιχνεύει το ποσό του εκπεμπόμενου καπνού και λειτουργεί ανάλογα, ενώ επαγγελματικοί φούρνοι καλύπτουν τις γαστριμαργικές απαιτήσεις των πελατών. Υπάρχει, ακόμη, εντυπωσιακός χώρος για συνέδρια και κοινωνικές εκδηλώσεις, που μπορεί να φιλοξενήσει έως και 700 άτομα, ενώ διαθέτει και εξωτερικό χώρο με πισίνα για να «δροσίζει» τις όποιες εκδηλώσεις. Στην παραλία, μια από τις μεγαλύτερες και πιο οργανωμένες της Μεσσηνίας, που αποτελείται από ψιλή άμμο, υπάρχουν beach bar, γήπεδα beach volley, ενώ στο δρόμο που περνάει από πάνω υπάρχει παιδική χαρά και γήπεδο ποδοσφαίρου 5x5. Οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν 24ωρη υποδοχή, κλιματισμό, κήπο, παιδική χαρά, υδρομασάζ, ενοικίαση αυτοκινήτου, εγκαταστάσεις συνεδριάσεων – εκδηλώσεων, καφέ – bar, εστιατόριο, δωρεάν parking, καλωδιακή τηλεόραση, εσωτερική και εξωτερική πισίνα. Το κάθε δωμάτιο διαθέτει κλιματισμό, θέρμανση, ηχομόνωση, mini bar, δωρεάν πρόσβαση στο internet, στεγνωτήρα μαλλιών, δορυφορική τηλεόραση, τηλέφωνο, τζακούζι και υπηρεσία αφύπνισης. Πληροφορίες Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να επικοινωνεί με το ξενοδοχείο ως εξής: Gmp Bouka Resort Hotel (Όαση) Άγιος Κωνσταντίνος Παραλία Μπούκας, Μεσσήνη, Μεσσηνίας Τ. Κ :24200 Τηλ: + 30 2722025077 Fax : +30 2722025166 email: gmpbouka@yahoo.gr Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε www.facebook.com/Gmp Bouka Hotel twitter: @gmpboukaΤου Χάρη Χαραλαμπόπουλου

*** O Βασίλης Σπυρόπουλος από τα Φιλιατρά

Αντίσταση στην πώληση της ΑΤΕ, συνεργατισμός και δημοκρατία στο Συνεταιρισμό Κάλεσμα αντίστασης, στους αγρότες, για την πώληση της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος, απευθύνει μέσα από το «Θ» ο αγρότης και μέλος της ΠΑΣΥ, Βασίλης Σπυρόπουλος, από τα Φιλιατρά, τονίζοντας, παράλληλα, την ανάγκη για συνεργατισμό και δημοκρατία στο, νέο, Συνεταιρισμό! Μαχητής της ζωής και ακούραστος εργάτης της τριφυλιακής γης, ο Βασίλη Σπυρόπουλος, ξεκίνησε τη συζήτηση που είχαμε με ένα δίστιχο του Κώστα του Βάρναλη, «αυτού του μεγάλου Έλληνα ποιητή και ταυτόχρονα και μεγάλου κομμουνιστή», όπως είπε χαρακτηριστικά: «Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». Και συνέχισε αναφέροντας: «Σήμερα, ο λάκκος που έχει πέσει τούτη η πατρίδα και, κατά συνέπεια, οι Έλληνες, είναι βαθύς, αλλά ταυτόχρονα το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι σε μια φάση αδράνειας. Σήμερα, με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, το 68% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τα χρήματα που παίρνουν, δηλαδή, δεν τους φτάνουν ούτε να έχουν τα απαραίτητα. Οι άστεγοι σε Αθήνα και Πειραιά φτάνουν τις 25 χιλιάδες (από τις 25 χιλιάδες μόνο οι 3 χιλιάδες είναι αλλοδαποί, οι υπόλοιποι είναι Έλληνες πατριώτες), η ανεργία καλπάζει, ένας στους δύο είναι άνεργος, οι προοπτικές είναι αρνητικότατες. Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική κοινωνία είναι σε μία φάση αδράνειας. Τώρα που μεσολαβούν και τα μπάνια του λαού, η αδράνεια θα παραταθεί, το φθινόπωρο έρχεται, η αχλάδα έχει πίσω την ουρά και τότε κάτι θα προκύψει, εύχομαι να προκύψει κάτι το θετικό». Για την πώληση της ΑΤΕ, σημείωσε: «Η ΑΤΕ δημιουργήθηκε το 1929, ως μη κερδοσκοπική τράπεζα, με στόχο την ενίσχυση του αγροτικού κόσμου και, κατά συνέπεια, την αύξηση της παραγωγής, την αύξηση του εθνικού προϊόντος και ταυτόχρονα την αύξηση της απασχόλησης, γιατί όταν υπάρχει μία θέση στον πρωτογενή τομέα, υπάρχουν άλλες τρεις στους υπόλοιπους τομείς (μεταποίηση, εμπορία, μεταφορές κ.τ.λ.). Κατά συνέπεια, όταν ο αγροτικός τομέας συρρικνώνεται, μειώνεται και η απασχόληση. Σήμερα έχουμε ανάγκη από απασχόληση. Παρ’ όλα αυτά, η ΑΤΕ πωλείται. Και πωλείται σε μία τράπεζα πάρα πολύ μικρή, όπως είναι η Τράπεζα Πειραιώς, με την οποία δεν έχω και τίποτα. Πωλείται σε μία τράπεζα η οποία χρωστά στην ΑΤΕ και μέσα από την αγορά αυτή θα καλύψει το χρέος της που πρέπει να πληρώσει και θα πάρει και όλη την τράπεζα. Ταυτόχρονα, θα “βάλει χέρι” και στη ΔΕΗ, γιατί η ΔΕΗ έχει δανειστεί από την ΑΤΕ ένα τεράστιο ποσό, που αγγίζει τα 150 εκατομμύρια ευρώ και, μάλιστα, με το επαχθές επιτόκιο του 11,9%. Λοιπόν, το να πωληθεί μία τράπεζα στην οποία είναι υποθηκευμένο το 80% των ελληνικών περιουσιών, από τις οποίες το 40% είναι στην κόκκινη γραμμή, δηλαδή αγροτικές μικρομεσαίες μονάδες οι οποίες δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, όχι γιατί οι αγρότες είναι τεμπέληδες, όχι γιατί οι αγρότες είναι αντιπαραγωγικοί, αλλά γιατί το κόστος παραγωγής έχει εκτιναχθεί στα ύψη, οι τιμές παραγωγού των προϊόντων είναι πολύ χαμηλά, όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα, αν συνδυαστεί και με την πώληση της ΑΤΕ, σημαίνει τι; Σημαίνει ότι ο νέος ιδιοκτήτης, ο ιδιώτης, θα κάνει αυτό που πρέπει και ζητά το κέρδος. Θα πουλήσει τις περιουσίες εκείνων των αγροτών που δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Ταυτόχρονα, από το υπόλοιπο 40% που είναι πάνω από την κόκκινη γραμμή, το 20% είναι στο μεταίχμιο, δηλαδή αγροτικά νοικοκυριά τα οποία μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους με το ζόρι ή και αργοπορημένα. Ε, και αυτά τα νοικοκυριά, με έναν ιδιώτη, θα βγαίνουν σε πλειστηριασμούς. Αυτό (σ.σ. η πώληση της ΑΤΕ) μπορεί να χαρακτηριστεί, ανετότατα, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα! […] Όλα αυτά, όμως, δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητα από τον αγροτικό κόσμο. Ο αγροτικός κόσμος κάτι πρέπει να κάνει. Κι αν δεν μπορεί από μόνος του, πρέπει να συνεργαστεί με υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες. Το ζήτημα της ΑΤΕ δεν αφορά μόνο στους αγρότες, αφορά όλη την ελληνική κοινωνία. Πιστεύω κι ελπίζω οι συνάδελφοι εδώ στα Φιλιατρά, που υπάρχει ένα αγροτικός σύλλογος, οι συνάδελφοι στους Γαργαλιάνους, να ξεκινήσουν κάποιες γενικές συνελεύσεις, να πληροφορηθεί ο κόσμος τι γίνεται, να πει ο κόσμος την άποψή του, μήπως και οργανωθεί κάποια μορφή αντίστασης. Όχι για να φέρει την ανατροπή, αλλά για να ρίξει το σπόρο της αντίστασης και της ανατροπής που θα προκύψει αύριο! Γιατί αύριο θα προκύψει ανατροπή, γιατί τούτη η πατρίδα δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερη και να ’ναι, ταυτόχρονα, πουλημένη. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση άλλο. Για να υπάρξουν ανατροπές, όμως, πρέπει να υπάρξει ένα υγιές συνδικαλιστικό κίνημα. Για να υπάρξει υγιές συνδικαλιστικό κίνημα, χρειάζεται πολιτική συνειδητοποίηση και στην πορεία ας προκύψει και ταξική συνειδητοποίηση! Η ταξική συνειδητοποίηση είναι το πρέπον!». Απηύθυνε, δε, κάλεσμα στους αγρότες, λέγοντας: «Φίλοι αγρότες, συνάδελφοι αγρότες, δεν μπορούμε με συστημικές λογικές να λύσουμε τα προβλήματά μας. Οι συστημικές λογικές δε μας πάνε μακριά. Απεναντίας, μας βάζουν μέσα στη φάκα κι εκεί εγκλωβιζόμαστε. Συνάδελφοι αγρότες, πέρα από πολιτικές, πέρα από θέσεις, πρέπει να δημιουργήσουμε αντιστάσεις στο ζήτημα της ΑΤΕ. Εάν δεν το κάνουμε, το μέλλον για εμάς είναι αβέβαιο. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Ας ξεκινήσουμε!». Αναφερθείς και στο, νέο, Συνεταιρισμό, είπε: «Το συνεταιριστικό κίνημα είναι η μοναδική κοιτίδα αντίστασης. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας δώσει βιωσιμότητα και, κατά συνέπεια, παραμονή στο χωριό και τη δυνατότητα να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Ο μόνος δρόμος σωτηρίας είναι η ανάπτυξη ενός συνεταιριστικού κινήματος, το οποίο μπορεί να σταθεί πέρα από νόμους, δε χρειάζονται νόμοι για να υπάρξουν Συνεταιρισμοί, απλώς χρειάζεται να καλλιεργηθεί ο συνεργατισμός! Εάν δεν καλλιεργηθεί ο συνεργατισμός και βαδίζουμε σε ατομοκεντρικούς δρόμους, δεν έχουμε μέλλον. Οπότε, ας προβληματιστούμε για την ανασύσταση του υπάρχοντος Συνεταιρισμού. […] Βέβαια και πάλι μπαίνει πολιτικό ζήτημα και είναι ζήτημα μεγεθών. Σε μία ανοιχτή οικονομία, ένα μικρό οικονομικό μέγεθος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με ένα μεγάλο οικονομικό μέγεθος. Ας κάνουμε, όμως, εμείς το Συνεταιρισμό μας, ας μπούμε μέσα στο Συνεταιρισμό όλοι, ένα Συνεταιρισμό που θα διοικείται με πλήρη δημοκρατία. Ένας άνθρωπος, μία μερίδα, μία ψήφος! Όχι ο μεγαλοαγρότης να ’χει πέντε μερίδες και, κατά συνέπεια, πέντε ψήφους. Δημοκρατικά. Και τότε κάτι θα προκύψει. Βέβαια, οι Συνεταιρισμοί άρχισαν να ακμάζουν, όταν άκμαζαν και οι σοσιαλιστικές ιδέες. Συνεργατισμός σημαίνει σοσιαλισμός! Σήμερα οι σοσιαλιστικές ιδέες, οι ιδέες σοσιαλισμού – κομμουνισμού είναι προς τα κάτω. Το σύστημα έπαιξε καλά το ρόλο του, είναι ευφυέστατο, έχει κάνει αποικία στα μυαλά μας, μας ελέγχει σε μεγάλο ποσοστό, είμαστε προβλέψιμοι, έχει διευρύνει τον ατομοκεντρισμό και, κατά συνέπεια, τον κοινωνικό ζαμανφουτισμό και ο συνεργατισμός πάει περίπατο». Κλείνοντας απευθύνθηκε ξανά στους αγρότες: «Συνάδελφοι, πρέπει να γίνει κάτι και πάνω στο Συνεταιρισμό, αλλά με άλλες λογικές, με άλλες θέσεις, που να έχουν ως σημείο αναφοράς το συνεργατισμό!». Του Ηλία Γιαννόπουλου

***   Πριν 94 χρόνια

- Ο συλληφθείς δια την αποκαλυφθείσαν πλαστογραφίαν και τον προληφθέντα εκβιασμόν των αδελφών Ρεμπουτζάκου υπογραμματεύς του ενταύθα Πρωτοδικείου, Δημ. Πουλάκος, παρεπέμφθη ενώπιον του ανακριτού του Β΄ τμήματος Ευαγγέλου Βασιλείου, παρ’ ου υπεβλήθη εις μακράν ανάκρισιν. Ως δ’ επληροφορήθημεν ο κατηγορούμενος ωμολόγησεν την πράξιν του ενώπιον του Ανακριτού, επικαλεσθείς σύγχυσιν φρενών λόγω βλακείας. Υπό του Βασιλείου απηγγέλθη μετά τούτο κατηγορία κατ’ αυτού επί εκβιάσει και πλαστογραφίας, διαταχθείσης της προφυλακίσεώς του δι’ εντάλματός του. -ΜΕΤΑ μακράν απουσίαν επανήλθεν εξ Αθηνών ο γηραιός πολιτευτής Κωνσταντίνος Φλέσσας, τον οποίο μετά χαράς επανείδον οι τόσον αισθανθέντες την απουσίαν του πολυπληθείς του φίλοι. -ΑΥΡΙΟΝ συνερχομένη η Επιτροπή του Κέντρου Εφοδιασμού θα κανονίση την διανομήν των αφιχθέντων μακαρονίων επί τη βάση των δελτίων και θα ορίση την τιμήν των νέων αφιχθέντων αλεύρων. -Η πόλις μας φιλοξενεί από χθες τον γνωστόν ανά το Πανελλήνιον διασκευαστήν εθνικών χορών και ασμάτων Αργυρ. Ανδρεόπουλον. εφημ. "Θάρρος" Καλαμάτας  2012 .-  *** Έρκος Οδόντων Νέοι δρόμοι Συνελήφθη, όπως μάθαμε απ’ την Αστυνομία, προχθές το απόγευμα, στα Κρεμμύδια, ένας 27χρονος Αφγανός, για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος 23χρονου Πακιστανού, καλλιέργεια χασίς και παράνομη διαμονή στη χώρα, αλλά το τελευταίο δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον. Οι αστυνομικοί εντόπισαν σε δασώδη περιοχή 15 δενδρύλλια (από 0,70 έως 1,5 μέτρο), τα οποία καλλιεργούσαν οι δύο Ασιάτες, ενώ αναζητείται και ένας τρίτος. Αν ήταν Έλληνες, άντε και Αλβανοί που γνωρίζουν το άθλημα, ουδέν ενδιαφέρον θα είχε η είδηση, καθώς όλοι, που λέει ο λόγος για να μην μπερδευόμαστε, φυτεύουν είτε για ιδία χρήση είτε προς ενίσχυση του ατομικού ή οικογενειακού τους εισοδήματος, δύσκολες μέρες που ‘ναι. Η είδηση, ωστόσο, αποκτά ενδιαφέρον στο άκουσμα της καταγωγής των δραστών. Αν δε με απατά η μνήμη μου, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στα μέρη μας τέτοιο περιστατικό με πρωταγωνιστές σκουρόχρωμους. Όπερ σημαίνει πως έκαναν αυτή τη δουλειά από την πατρίδα τους και γνωρίζουν το αντικείμενο, καθότι, όποιος φθάνει στο Αφγανιστάν, μαστουριάζει κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο λόγω του ότι είναι φυτεμένο απ’ άκρου εις άκρον με την παπαρούνα την μήκωνα την υπνοφόρο, απ’ την οποία παράγεται το όπιο, ή μυήθηκαν εδώ στο σπορ από γνώστες του αθλήματος, οι οποίοι τους προμήθευσαν και τους σπόρους. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όμως, η παραβατικότητα και εγκληματικότητα των μεταναστών, δεν κάνουμε focus ούτε ρατσιστές είμαστε προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης, μπαίνει ολοένα και σε νέα μονοπάτια, πράγμα που κάνει ακόμη δυσχερέστερο το έργο της Αστυνομίας, η οποία στην κατάσταση που βρίσκεται και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει δεν μπορεί να προστατεύσει επαρκώς τους πολίτες.  Του Δημήτρη Γιατράκου ***  1.   ~***  Οι άνθρωποι γερνάνε όταν σταματάνε να ενδιαφέρονται, να έχουν στόχους, όνειρα και να εξελίσσονται. Όσο τα έχεις όλα αυτά μέσα σου, παραμένεις νέος και απλά προσθέτεις στα νιάτα του εμπειρία και φυσικά επικοινωνείς άνετα και ωραία με όλες ...τις ηλικίες και κυρίως με τα νέα παιδιά! Κάπου (κάπως έτσι τέλος πάντων) το άκουσα αυτό και μου άρεσε πάρα πολύ ! Ας πάω όμως τώρα πια και εγώ για ύπνο ! Καληνύχτα - αν και έχει ξημερώσει πια - και βέβαια το… νου σας πάντα στο www.sportstonoto.gr (που είναι κάτι σαν και αυτό που περιγράψαμε και πιο πριν)! ~*** Η νυχτα ειναι αποθεωση..Για οσους επιζητουν την αρμονια...την ηρεμια... την γαληνη... το σκοταδι δινει φως στις ψυχες μας.... αλλα καποιοι το φοβουνται... εγω την λατρευω.. η μερα δειχνει τα προσωπα των ανθρωπων....Μα η νυχτα την ψυχή τους..." ~** ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!ΕΧΤΙΣΑΝ ΠΙΣΙΝΑ ΚΑΙ ΜΠΑΡΜΠΕΚΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ...ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ!!!ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΦΩΤΟ ~  Μια απίστευτη ιστορία έρχεται στο φως της δημοσιότητας, καθώς την ώρα που χιλιάδες νομοταγείς πολίτες δίνουν αγώνα επιβίωσης, η διοίκηση των Φυλακών Κορυδαλλού ενέκρινε και προχώρησε στην δημιουργία πολυτελούς πισίνας και μπάρμπεκιου για τους τροφίμους του Ψυχιατρείου. * Συγκεκριμένα, όπως αποδεικνύει και η σχετική φωτογραφία που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», στον προαύλιο χώρο της ψυχιατρικής πτέρυγας της φυλακής, υπάρχει πλέον μια... πισίνα μαζί με πετρόχτιστα... ποταμάκια και λιμνούλες προφανώς για να χαλαρώνουν οι τρόφιμοι. Η πισίνα αυτή έχει διαστάσεις 4 x 8 μέτρα και το βάθος της είναι τριών επιπέδων: ρηχό με 1 μέτρο, μεσαίο μ 1,5 μέτρο και βαθύ με 2 μέτρα βάθος!  ~ Ο τραγέλαφος δεν σταματάει εδώ, καθώς η πισίνα είναι εξοπλισμένη μέχρι και με φώτα, πιθανώς για νυχτερινές βουτιές, ενώ για την ανακύκλωση του νερού έχει φτιαχτεί και ένας μικρός καταρράκτης υπερχείλισης, με το νερό να διασχίζει το πετρόχτιστο ποταμάκι για να καταλήξει σε λιμνούλα! * Προφανώς, στην πισίνα θα μπορούν να χαλαρώνουν και να δροσίζονται οι κρατούμενοι της πτέρυγας, ενώ για την περίπτωση που θα πεινάσουν η διοίκηση έχει επίσης... προβλέψει. Λίγα μέτρα πιο πέρα έχει χτιστεί ένα μπάρμπεκιου «με καμινάδα που ξεπερνάει το ύψος του φράχτη των φυλακών». * 'Οπως αναφέρει η εφημερίδα, για την υλοποίηση του κοινωνικού αυτού έργου απασχολήθηκαν 20 κρατούμενοι και το κόστους του πρέπει να κυμάνθηκε από 25.000 έως 35.000 ευρώ. * Τι είπε η διοίκηση όταν ρωτήθηκε για την πισίνα; «Αυτό που βλέπετε δεν είναι ακριβώς πισίνα, είναι... ποτίστρα για τα ζώα που φιλοξενούνται στο πίσω μέρος του ιδρύματος».... ~*** ΠΕΡΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ : ΠΕΡΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η αρχέγονη ανάγκη για διατροφή είχε μετατραπεί σε κεντρικό γεγονός με κοινωνικές και άλλες προεκτάσεις στην Αρχαίο Ελλάδα. Το ελαιόλαδο, το λαχανικό, τα φρούτα, τα καρυκεύματα, τα όσπρια και τα δημητριακό, τα κρέατα και βέβαια το ψάρι και το κρασί, όπως σήμερα και τότε αποτελούσαν τα κυρίαρχα συστατικά της γαστρονομίας. ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΗΛΙΑΔΗ Το πρωινό Το πρωινό, το οποίο ονομαζόταν συνήθως «άριστον», αποτελείτο από ψωμί, («μάζα» από κριθάρι γιο το λαό, «άρτο» από σιτάρι γιο τους πλούσιους) βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί. Συνηθισμένες πρωινές τροφές ήταν επίσης τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και οι άλλοι ξηροί καρποί. Το πρωινό ρόφημα ήταν ο «κυκεών», ένα μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου, το γάλο κυρίως κατσικίσιο, καθώς και ένα είδος υδρομελιού που το παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μλι. Τα γεύματα Συχνά, τα γεύματα ήσαν μόνο δύο. Το πρώτο απαρτιζόταν από ψάρια, όσπρια, ή πρόχειρα φαγητά όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Το βραδινό, το οποίο αποτελούσε και το κύριο γεύμα, ήταν αυτό του συμποσίου και της φιλικής συντροφιάς διότι στους αρχαίους Έλληνες δεν άρεσε να τρώνε μόνοι τους, η γενικά αποδεκτή άποψη ήταν ότι το να τρώει κανείς μόνος του δε σημαίνει ότι γευματίζει αλλά ότι απλά γεμίζει το στομάχι του. ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ Το Ελαιόλαδο Πολλά ευρήματα από ανασκαφές δείχνουν ότι η κατανάλωση του ελαιόλαδου ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα. Έτσι έχουν κατά καιρούς βρεθεί άφθονοι ελαιοπυρήνες, δείγμα κατανάλωσης ελιάς και λαδιού, καθώς και πολλοί οπό τους λεγόμενους ψευδόστομους αμφορείς οι οποίοι χρησίμευαν κυρίως για την αποθήκευση λαδιού. Φημισμένο λάδι στην αρχαιότητα προερχόταν από τη Σάμο και την Ικαρία, ενώ η Αττική, σε αντίθεση με άλλα προϊόντα, ήταν όχι μόνο αυτάρκης αλλά και εξαγωγέας ελαιόλαδου και ελιών. Το κρασί Το κρασί ήταν ένα καθημερινό βασικό συστατικό στην διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων, στην πραγματικότητα αποτελούσε μια οπό τις βασικές τροφές αφού ήταν μέρος του πρωινού αλλά και των υπολοίπων γευμάτων. Τα ψάριαΑνέκαθεν οι Έλληνες έτρωγαν πολύ περισσότερα ψάρια οπό κρέας. Στην αρχαιότητα προτιμούσαν, όπως φαίνεται, κυρίως παχιά ψάρια, όπως: κολιός - σκουμπρί (σκόμβρος), σαρδέλα (σαρδίνι, τριχίς), γόπα (βοξ), μαρίδα (σμόρις) κ.α. ΛΕΤΡΤΟΙ ΚΟΒΟΥΝ ΚΡΕΑΣ ΣΕ ΜΕΡΙΔΕΣ Τα κρέατα Γενικά, εκτός από τους ομηρικούς ήρωες και τα συμπόσια, η κρεατοφαγία περιοριζόταν στις δημόσιες και ιδιωτικές γιορτές. Τα πουλερικά διαφόρων ειδών, τα κουνέλια, οι λαγοί, οι αγριόχοιροι, το αγριοκάτσικα, τα ελάφια και τα γνωστά κατοικίδια ζώα, αποτελούσαν τις κύριες πηγές κρέατος των αρχαίων Ελλήνων. Το μαγείρεμα γινόταν με διάφορους τρόπους, πιο συχνά, ψητά στο φούρνο ή στη σούβλα και βραστά με διάφορα λαχανικό και καρυκεύματα. Καθημερινή σκηνή σε κρεοπωλείο των Αθηνών. Ο κρεοπώλης τεμαχίζει κομμάτι κρέατος ενώ τον διευκολύνει ο βοηθός του. Από αγγείο του 6ου αι.. Όσπρια και δημητριακάΤα όσπρια και τα δημητριακά, αποτελούσαν διατροφική βάση για την πλειοψηφία των Ελλήνων οπό την αρχαιότητα. Τα κουκιά, τα λούπινα, τα μπιζέλια, τα ρεβίθια και τα φασόλια είναι μερικά από τα όσπρια που προτιμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Τα δημητριακά χρησίμευαν κυρίως στην παρασκευή διαφόρων τύπων ψωμιού, έτσι παρασκεύαζαν ψωμί από κριθάρι, σιτάρι, κεχρί κ.ά Ο Τρυπτόλεμος ξεκινά από την Αττική για να διδάξει σε όλη τη γη την καλλιέργεια του σιταριού. Η Δήμητρα του προσφέρει το ποτό του αποχωρισμού. Από αγγείο του 5ου αι.. Λαχανικά - φρούτα - καρυκεύματα Τα λαχανικά και τα φρούτα ήταν ανέκαθεν πρώτα στις επιλογές των Ελλήνων. Άλλωστε, και στην Αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν μερικοί όπως οι οπαδοί του Πυθαγόρα που ήταν φυτοφάγοι. Φυσικά τα λαχανικό και τα φρούτα εκείνης της εποχής δεν ήταν ίδια με τα σημερινά αφού δεν υπήρχαν ντομάτες, πατάτες, πιπεριές, καλαμπόκι, πορτοκάλια, μανταρίνια, μπανάνες, κ.α. Από τα λαχανικό υπήρχαν, το αγγούρι, η αγκινάρα, ο αρακάς, οι κολοκύθες, τα κρεμμύδια, το λάχανο, το σπαράγγια, τα μανιτάρια, τα παντζάρια κ.α. Από τα καρυκεύματα και τα μπαχαρικά χρησιμοποιούσαν, άνηθο, βασιλικό, δυόσμο, θυμάρι, κάρδαμο, κόλιανδρο, κάππαρη, κουκουνάρι, αλλά και τα εισαγόμενα όπως πιπέρι, κ.α. Στα φρούτα κυριαρχούσαν το αχλάδι, το δαμάσκηνο, το κεράσι, το κούμαρο, το κυδώνι, και βέβαια το σταφύλι και το σύκο. Στους ξηρούς καρπούς συγκαταλέγονταν, μεταξύ άλλων, τα αμύγδαλα, τα καρύδια, τα κάστανα, οι σταφίδες και τα ξερά σύκα. ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΙΧΘΥΩΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Νέο όνομα           Παλαιό όνομα αβγοτάραχο          ωοτάριχος αθερίνα                  αθερίνη αστακοί                  αστακοί  αχινοί                    εχίνοι  γαλέος                  γαλέος γαρίδες                 καρίδαι  καβούρια              καρκίνοι καλαμάρια             τευθίδαι καραβίδες            κάραβοι καρχαρίας            καρχαρίας κέφαλος              κέφαλος κοκοβιός              κωβιός κολιός                 κολιός λαβράκι               λάβραξ μαρίδα                σμαρίδαι μελανούρι            μελάνουρος μουρμούρα         μόρμυρος μύδια                     μύαι ξιφίας                     ξιφίας όρκυνος                  όρκυνος παλαμίδα                 παλαμύς πέρκα                     ,πέρκη πεταλίδες                  λεπάδαι πίννες                       πίνναι ρίνη                         ρίνη ροφός                      ορφώς  σάλπα                    σάλπη σαργός                    σαργός σαρδέλες                 αφύαι  σκάρος                   σκάρος σκορπιός                σκορπίος                  σκουμπρί               σκόμβρος σκυλόψαρο              κύων καρχαρίας σουπιές                  σηπίαι σπάρος                σπάρος στρείδια                όστρεα συναγρίδα             συναγρίς σωλήνες              σωλήναι τόννος                 θύννος φαγκρί                φάγρος χάννος                χάννη χέλια                  εγχέλεις χταπόδια             πολύποδες χτένια                 κτένοι  *  Το υγρό στοιχείο τροφοδοτούσε ανέκαθεν με την ποικιλία και την αφθονία του τους κατοίκους της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Η άμεση γειτνίαση μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας προς τη θάλασσα, τα καθαρά και όχι ιδιαίτερα βαθιά νερά και τα πολυάριθμα είδη ψαριών, μαλακίων και οστρακοειδών, που - κατά τους αρχαίους τουλάχιστον χρόνους - υπήρχαν σε πλούσιες ποσότητες, καθιστούν ευνόητη την αγάπη των Ελλήνων για τα θαλασσινά. Οι αρχαίες γραπτές πηγές σώζουν πλήθος πληροφοριών σχετικά με τα είδη των θαλασσινών που καταναλώνονταν, καθώς και τους τρόπους αλίευσης και μαγειρεύματός τους. Υπήρχαν μάλιστα και ειδικά συγγράμματα επί του θέματος, π.χ. Αριστοτέλους Περί ιχθύων, Αρχίππου Ιχθύς, Δωρίωνος Περί ιχθύων, Νουμηνίου Αλιευτικός, Ευθυδήμου Περί παστών, Αντιφάνους Αλιευομένη. Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες των γραπτών πηγών, των απεικονίσεων, κυρίως στην αγγειογραφία, και των αρχαιολογικών ευρημάτων, οι αρχαίες μέθοδοι και τα σύνεργα της αλιείας παραμένουν σχεδόν αμετάβλητα από την πρώιμη αρχαιότητα έως σήμερα. ~ Επέλεξα να ασχοληθώ σχετικά με την τροφή των αρχαίων Ελλήνων, να αναφέρω δηλαδή τις τροφές της αρχαιότητας, διάφορες συνταγές, τα εδέσματα που ήταν σε προτίμηση και τους τόπους που φημίζονταν για τα κρασιά και τα φρούτα τους. ~ Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη, σίγουρα θα τους τρομάζαμε με τον πλούτο και την ποικιλία των εδεσμάτων που θα τους προσφέραμε. Εξαιτίας του ότι δεκάδες από τις σημερινές τροφές ήταν εντελώς άγνωστες στους αρχαίους Έλληνες, όπως η πατάτα λ.χ. από τα βασικότερα είδη της σημερινής διατροφής έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους το 1530 και οι Έλληνες γεύτηκαν τη νοστιμιά της 300 χρόνια αργότερα, το 1832. ~ Άγνωστα επίσης ήταν στους προγόνους μας και γενικά στους Μεσογειακούς λαούς, το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες και τα ζαρζαβατικά (μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες) τα πορτοκάλια και τα λεμόνια, το κακάο και διάφορα μπαχαρικά, τα ποικίλα ποτά, ακόμη και το ούζο -αφού φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης- τα ζυμαρικά (1) , και ένα πλήθος από διάφορα αγαθά, που κατακλύζουν σήμερα τις αγορές μας. Αλλά, παρ’ όλες τις ελλείψεις τόσων βασικών αγαθών, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν καλοφαγάδες. Στα συμπόσιά τους τα τραπέζια ήταν βαρυφορτωμένα και το κρασί έρεε άφθονο. ~ Σ’ ένα πλούσιο δείπνο (περίπου τον 5ο π.Χ. αιώνα) μπορούσε κανείς να δει τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, «αίθοπα οίνο» από τη Χίο και τη Λέσβο, θαλασσινά από τις πλούσιες ακτές της Εύβοιας, δαμάσκηνα από τη Δαμασκό της Συρίας, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, φάβα ή ζωμό από μπιζέλια, τηγανίτες βουτηγμένες στο λάδι και γαρνιρισμένες με μέλι, τυρί αλογίσιο, που έτρωγαν μόνο οι «πολεμοχαρείς», βραστούς βολβούς, ραπάνια για να φεύγει το μεθύσι και βέβαια τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα «νωγαλεύματα». ~ Όλα αυτά τα εδέσματα της Αρχαίας Ελλάδας και ο «τρόπος» διατροφής των αρχαίων Ελλήνων προσελκύουν αρκετούς ανθρώπους της εποχής μας να αναζητούν λεπτομέρειες για την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων. ~* Λιτοδίαιτοι και Καλοφαγάδες. Αν και υπήρχαν κάποιοι Έλληνες που στα συμπόσιά τους και γενικότερα η τροφή τους αποτελούνταν από ποικίλα εδέσματα, η Αθήνα και γενικότερα η Αρχαία Ελλάδα αντιμετώπιζε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα: την φτώχεια, η οποία είχε γίνει παντοτινός σύντροφος των Αρχαίων Ελλήνων. Το άγονο έδαφος της Ελλάδας, η δυσκολία στις συγκοινωνίες και βέβαια οι πολύχρονοι πόλεμοι είχαν όπως ήταν φυσικό μεγάλη επίπτωση και στη διατροφή των αρχαίων. Σ’ αυτό συντελούσε και η περιορισμένη παραγωγή της ελληνικής γης. Η Αττική ήταν πολύ «λεπτόγεως» (άπαχη γη) και εξαιτίας του μεγάλου προβλήματος του νερού η παραγωγή της ήταν αρκετά μικρή. Τα κύρια γεωργικά προϊόντα της αρχαίας Ελλάδας ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, το κρασί, το λάδι και οι ελιές. Στην Αττική έβγαινε επίσης μέλι και σύκα που ήταν το πιο εκλεκτό φρούτο για τους αρχαίους. Το λάδι το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για τα φαγητά τους, αλλά και για το φωτισμό, για την παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών και ήταν απαραίτητο για τους αθλητές, που το άλειφαν στα κορμιά τους στις παλαίστρες. Οι Αθηναίοι ήταν οι διασημότεροι για την ολιγοφαγία τους, γι’ αυτό βγήκε και η έκφραση «αττικηρώς ζην». Γενικά όμως οι αρχαίοι ήταν λιτοδίαιτοι, γι’ αυτό και είχαν αυτοχριστεί «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες». ~ ΠΩΛΗΣΗ ΑΡΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ -ΠΟΜΠΗΙΑ Ο πολύτιμος άρτος των Αρχαίων. Τα δημητριακά αποτελούσαν την κύρια βάση της διατροφής για τους αρχαίους. Αλλά τόσο το σιτάρι όσο και το κριθάρι δεν ήταν σε αφθονία για τους Αθηναίους, έτσι αναγκάζονταν να το εισάγουν από άλλα μέρη. Το αλεύρι από κριθάρι, ζυμωμένο σε γαλέτες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό ψωμί και ονομαζόταν μάζα. Στη ζύμη του ψωμιού έβαζαν διάφορα καρυκεύματα, όπως μάραθο, δυόσμο και μέντα ακόμη, για να πάρει το ψωμί μια διαφορετική νοστιμάδα. Και φυσικά, έβαζαν το απαραίτητο αλάτι. Ακόμη οι αρχαίοι είχαν τα εξής είδη ψωμιού: Το σιμιγδαλένιο, το ψωμί από χοντράλευρο, το ψωμί από διάφορα γεννήματα, από ένα είδος σίκαλης της Αιγύπτου και το «ψωμί από κεχρί». Λόγω της μεγάλης «αγάπης» των Αθηναίων για το ψωμί, του έδιναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τρόπο που ψηνόταν, όπως: - «Ιπνίτης» ήταν το ψωμί που έψηναν μέσα σε θερμή σκάφη. - «Εσχαρίτης» το ψωμί που ψηνόταν στις σχάρες. - «Άρτο τυρόεντα» τυρόπιτα θα τον λέγαμε σήμερα. - «Κριβανίτης άρτος» γινόταν από σιμιγδάλι. Το «όφωρος» ήταν ένα γλύκισμα από ζύμη, σουσάμι και μέλι. Βέβαια αναφέρονται και από τους αρχαίους και διάφορα άλλα είδη ψωμιού. Γνωστές επίσης ήταν και οι λαγάνες.Και οι Αθηναίοι φουρνάρηδες είχαν καλή φήμη, για τα γλυκίσματα και τις πίτες τους. Οι αρχαίοι εκτιμούσαν πολύ περισσότερο από εμάς σήμερα την ύπαρξη του ψωμιού, και θεωρούσαν πως η μεγάλη ποικιλία του ψωμιού ήταν πολυτέλεια, αφού συνήθιζαν να τρώνε μόνο ένα κομμάτι κριθαρένια μπομπότα. «Εγώ προσωπικά πιστεύω πως αυτή η αγαπητή συνήθεια των αρχαίων δηλαδή η μεγάλη ποικιλία ψωμιού που χρησιμοποιούσαν οφείλεται στο ότι το κριθάρι και το σιτάρι ήταν δύο από τα κύρια γεωργικά προϊόντα της Αρχαίας Ελλάδας και προσπαθούσαν να τα αξιοποιήσουν όσο καλύτερα μπορούσαν». Εδέσματα και συνταγές. Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν στα γεύματα και στα δείπνα τους, τα τραπέζια να είναι πλούσια. Αποτελούνταν συνήθως από ψωμί, γλυκίσματα, φρούτα, ελιές, πίτες, κρέατα και χορταρικά. Φυσικά και από άφθονο κρασί. Από τα όσπρια, γνωστά στους αρχαίους ήταν τα φασόλια, οι φακές, τα ρεβίθια (που τα προτιμούσανε ψημένα), τα μπιζέλια και τα κουκιά, που τα έτρωγαν, συνήθως, σε πουρέ (έτνος). Οι Αθηναίοι συνήθιζαν να έχουν στα σπίτια τους μεγάλη ποικιλία τροφών όπως ψωμί, λουκάνικα, σύκα, γλυκίσματα, μέλι, τυρί, τρυφερά χταπόδια, τσίχλες, σπουργίτια και άλλα πολλά. Ένα σπίτι όμως με τόσα αγαθά θα ξεπερνούσε και τα σημερινά σούπερ - μάρκετς. Ένα από τα πιο απαραίτητα αγαθά σ’ ένα σπίτι ήταν το λάδι. Κάτι που, όπως σημειώσαμε, ήταν απαραίτητο και στις παλαίστρες, για ν’ αλείφουν οι αθλητές τα κορμιά τους. Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να βγάζουν λάδι από άγουρες ελιές, που το προτιμούσανε στις σαλάτες τους. Επίσης από τα αμύγδαλα και τα καρύδια έβγαζαν ένα είδος λαδιού, καλό για τα γλυκίσματά τους. Από τα απαραίτητα επίσης στο καθημερινό τραπέζι των αρχαίων ήταν το γάλα και το τυρί, που ήταν όμως δύο σπάνια αγαθά. Μάλιστα οι διαιτολόγοι συνιστούσαν, για τους αθλητές, το μαλακό τυρί. Πολλές φορές για να πήξει καλά το τυρί, έβαζαν μέσα στο γάλα, που έβραζε, ένα κωνοροειδές φυτό, κνήκον ή οκνήκος. Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν στο καθημερινό μενού. Ορισμένοι όμως θεωρούσαν αυτό το είδος διατροφής χωριάτικο (όπως το ίδιο γίνεται και σήμερα, στις μέρες μας, κάποιοι περιφρονούν πολύτιμες τροφές για τη ζωή μας, μόνο και μόνο από το άκουσμά τους, την εμφάνισή τους αλλά και την «διασημότητά» τους). Από τα εκλεκτότερα εδέσματα ήταν οι κοχλιοί, τα σαλιγκάρια, που τα έτρωγαν οι Κρητικοί. Τα μικρά πουλιά, σπίνους, τσίχλες, ακόμη και τους λαγούς, αφού τα ψήνανε, τα διατηρούσανε μέσα σ’ ευωδιαστό λάδι. Μάλιστα, το παραγεμίζανε με διάφορα καρυκεύματα, κάτι που συνηθίζεται και σήμερα στα χωριά της Μάνης. * Για τους φτωχούς ανθρώπους οι σούπες ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό. Έτρωγαν βέβαια και ψαρόσουπες, που η πλούσια όμως τάξη της απέφευγε! Ένας ζωμός που ευχαριστούσε ιδιαίτερα τον Ηρακλή ήταν ο ζωμός από μπιζέλια. Στα χορταρικά έριχναν μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, δριμύ ξύδι, διάφορα καρυκεύματα, ακόμη και μέλι. Τα θαλασσινά που προτιμούσε ο λαός, ήταν οι σαρδέλες του Φαλήρου, το πιο συνηθισμένο θαλασσινό, μαζί με κριθαρένιο ψωμί. Αντίθετα, τα χέλια, ήταν πανάκριβα, περίπου τον 5ο αι. π.Χ. Οι Έλληνες έτρωγαν συχνότερα ψάρι από κρέας. Το πιο διαδεδομένο πρωινό ρόφημα, αφού βέβαια αγνοούσαν τον καφέ, ήταν το γάλα, κυρίως το κατσικίσιο, κι ένα ανακάτεμα από χλιαρό νερό και μέλι, που προκαλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη αναφέρονται εδέσματα που μας ξενίζουν. Στους «Ιππείς» μιλάει για «ξίγκι βοδινό ψημένο μέσα σε συκόφυλλα». Αναφέρεται επίσης ο «κάνδυλος» ένα ανακάτεμα από μέλι, γάλα, τυρί και λάδι, του «μυττωτό», ένα είδος σκορδαλιάς με πράσα, σκόρδα, τυρί και μέλι. Βέβαια πολλοί ήταν αυτοί που στα έργα τους πρόσθεσαν «μια γεύση κουζίνας» ανέφεραν δηλαδή συνταγές και εδέσματα της εποχής, γιατί γνώριζαν πως οι αρχαίοι έχουν αδυναμία σ’ αυτά, έτσι θα έβρισκαν τα έργα τους πιο ελκυστικά. Στις θυσίες τους ετοίμαζαν και ένα είδος πλακούντος, κάτι δηλαδή σαν πίτα, που το ‘λεγαν «πελανό». Ήταν ένα παχύρρευστο κράμα από αλεύρι, μέλι και λάδι. Άλλα εδέσματα: «Έκχυτος», που αναφέρεται σ’ ένα επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας, ήταν ένα μείγμα από αλεύρι και ψημένο τυρί, που το έριχναν σε ειδικά καλούπια και τα γέμιζαν με κρασί μελωμένο. «Κάνδαυλος», ένα είδος φαγητού της Μικράς Ασίας, κυρίως στην περιοχή της Λυδίας, με ό,τι ερεθιστικό καρύκευμα κυκλοφορούσε. «Μυττωτός» πίτα με τυρί, ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα. Βέβαια, οι πιο περίφημες πίτες ήταν της Αθήνας, καύχημα της πόλης, και γινόταν με μέλι, τυρί και λάδι, αλλά έβαζαν μέσα και διάφορα καρυκεύματα. ΕΙΔΩΛΙΟ ΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥ ΤΡΙΒΕΙ ΤΥΡΙ -500 Π.Χ. -ΑΡΧ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΗΒΑΣ Ακόμη, οι Αθηναίοι απέφευγαν να αρχίζουν το γεύμα τους ή το δείπνο με σούπα (γιατί πολύ πιθανόν να τους κοβόταν η όρεξη για φαγητό). Αν και οι Αθηναίοι φρόντιζαν να μη λείπει τίποτα από το σπίτι τους, δηλαδή χρήσιμα αγαθά, όπως τρόφιμα, δεν πρέπει να ξεχνούμε την φτώχεια που επικρατούσε στην Ελλάδα και ήταν ο παντοτινός σύντροφος των Ελλήνων. Η έλλειψη και η ακρίβεια των τροφίμων ανάγκαζε πολλούς να μην πετάνε τίποτα από τα περισσεύματα των δείπνων. Το σπαρτιατικό μενού δεν συγκινούσε βέβαια τους Έλληνες. Ακόμη και στις γιορτινές μέρες δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Έφτανε ένα βραστό χοιρινό, λίγο κρασί και καμιά πίτα γλυκιά για να ενθουσιάσει τους Σπαρτιάτες, που το καθημερινό τους ήταν μια κούπα από «μέλανα ζωμό» κι ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να αντέξουν τη σπαρτιατική λιτότητα. Γι’ αυτό και οι Σπαρτιάτες, πολύ πιθανόν να φάνταζαν ήρωες μπροστά σε κάποιους άλλους Έλληνες και συγκεκριμένα Αθηναίους που ήθελαν να ζουν μέσα στην πολυτέλεια και να μην λείπει κανένα είδος τροφής και ποτού από τα σπίτια τους. Λαχανικά και όσπρια. Τα λαχανικά στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην αρχαία Αθήνα, ήταν σε σπουδαία ζήτηση, κι όχι μόνο για τους οπαδούς του Πυθαγόρα, που τα προτιμούσαν, μια κι απέφευγαν να τρώνε όσα έχουν ζωή. Ο Πλάτων, στην ιδιωτική του ζωή ακολουθούσε την «πυθαγόρειο δίαιτα». Που ήταν μια καθαρή χορτοφαγία κι έδειχνε ευχαριστημένος τρώγοντας λαχανικά. Πίστευε πως η δίαιτα, είναι η πηγή της υγείας και των καλών ηθών, δύο παραγόντων που κάνουν τα κράτη υγιή και ρωμαλέα, υλικώς, ηθικώς και ψυχικώς. Οι αρχαίοι Αθηναίοι όμως δύσκολα θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τις «φυτοφαγικές» οδηγίες του Πλάτωνα αφού τα λαχανικά είχαν γίνει για τους Αθηναίους από τα σπάνια αγαθά. Πολλά σπίτια όμως, κυρίως στα περίχωρα φρόντιζαν να έχουν χωράφια, κήπους, στους οποίους καλλιεργούσαν σκόρδα, κρεμμύδια, κουκιά, φασόλια, μπιζέλια, λούπινα, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, ρεβίθια και φακές. Τα μανιτάρια, τα μάραθα, τα σπαράγγια και διάφορα άλλα χορταρικά, τ’ αναζητούσαν στις ακροποταμιές, στα χωράφια και στις άκρες των δρόμων. Φαγώσιμες ήταν ακόμη και οι τρυφερές τσουκνίδες. Φυσικά, είχαν σέλινο, άνηθο και δυόσμο, για να «καρυκεύουν» τα φαγητά τους. Μάλιστα στους αγώνες της Νεμέας γινόταν στεφάνωμα με σέλινο. Τα κολοκυνθοειδή ήταν περισσότερο γνωστά στην Αίγυπτο, όπως τα πεπόνια (πέπων) και τ’ αγγούρια (σικυός). Μάλιστα υπήρχαν τριών ειδών αγγούρια, τα οποία είναι το λακωνικόν, ο σκυταλίας και το βοιωτικόν. Απ’ αυτά καλύτερα είναι τα λακωνικά όταν ποτίζονται, ενώ τ’ άλλα δεν πρέπει να ποτίζονται. Επίσης, τα αγγούρια έβγαιναν πιο δροσερά αν, πριν φυτευτούν οι σπόροι, μείνουν για λίγο μέσα στο γάλα ή σε διαλυμένο στο νερό μέλι. Τα σκόρδα, ακόμη, ήταν απαραίτητα για τους αρχαίους αφού ήταν συμπλήρωμα για κάθε σαλάτα τους. Όπως επίσης και τα κρεμμύδια. Γενικά τα χορταρικά τα σερβίρανε με μια σάλτσα φτιαγμένη από λαδόξυδο και διάφορα καρυκεύματα. Οπωσδήποτε η απουσία της ντομάτας στερούσε πολλά από την Αθηναία νοικοκυρά. Τα μανιτάρια όμως, αν και ήταν νοστιμότατα και περιζήτητα, όλοι τα φοβούνταν για το δηλητήριό τους. Παρόλα αυτά, ένα περιβολάκι γεμάτο με δέντρα και λαχανικά ήταν όνειρο για τους αρχαίους. Ακόμη και οι βασιλιάδες το λαχταρούσαν. Συγκεκριμένα ο Άτταλος ο Γ΄, ο φιλότεχνος βασιλιάς της Περγάμου, που κληροδότησε το βασίλειό του στη Ρώμη (το 133 π.Χ.), εύρισκε ευχαρίστηση στο λαχανόκηπό του, όπου, εκτός των άλλων, καλλιεργούσε νοσκύαμο, ελλέβορο και κώνειο. Κάποιοι υποστηρίζουν πως καλλιεργούσε αυτά τα φυτά γιατί έκανε έρευνες για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Άλλοι όμως παρατηρούν ότι αυτό που ενδιέφερε περισσότερο το φιλότεχνο βασιλιά ήταν η δραστικότητα τους ως δηλητηρίων, που, όπως λεγόταν φρόντιζε να στέλνει στους «φίλους» του. Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να αγαπούσαν τα λαχανικά και γι’ αυτό να λαχταρούσαν να έχουν στο σπίτι τους ένα λαχανόκηπο. Βέβαια, αν θεωρήσουμε πως είναι αληθές αυτό που παρατήρησαν κάποιοι για το λαχανόκηπο του Αττάλου (πως, δηλαδή ενδιαφερόταν για τη δραστικότητα των φυτών), θα καταλάβουμε πως οι αρχαίοι δε λαχταρούσαν να έχουν στο σπίτι τους όλοι ένα λαχανόκηπο για τον ίδιο λόγο. Κάποιοι, -οι περισσότεροι- τους χρειάζονται για να τραφούν από αυτούς και να ζήσουν και άλλοι για να σκοτώσουν. Βέβαια, τα λαχανικά ήταν απαραίτητα για τη ζωή τους. Από τα λαχανικά όμως των αρχαίων τα κουκιά είτε βρασμένα, είτε ψημένα, είτε σε πουρέ (έτνος), ήταν το πιο αηδιαστικό φαγώσιμο, για τους οπαδούς του Πυθαγόρα. Κι όχι μόνο, τα κουκιά ήταν πρόβλημα και για τους Αιγύπτιους. Τα υπόλοιπα όμως λαχανικά ήταν νόστιμα σε όλους, πιστεύω. ΟΙ ΚΡΟΚΟΣΥΛΛΕΚΤΡΙΕΣ Νωγαλεύματα - μπαχαρικά. Νωγαλεύματα έλεγαν οι αρχαίοι τα γλυκά φαγητά και γενικά κάθε λιχουδιά. Οι Έλληνες φαίνεται να έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στα αρτύματα και στα διάφορα καρυκεύματα, που έδιναν πικάντικες γεύσεις στα φαγητά τους. Έτσι ένα σπίτι της Αθήνας φρόντιζε, να έχει πάντα στα ράφια του, αλάτι (άλας), ρίγανη (ορίγανο), ξύδι (όξος), θυμάρι (θύμον), σουσάμι (σύσαμο), σταφίδες, κάππαρη, αυγά, αλίπαστα, κάρδαμο, συκόφυλλα, κύμινο, ελιές, σίλφιο, πετιμέζι, σκόρδα και διάφορα άλλα. Ένα μενού με ορεκτικά και γλυκίσματα που θα ενθουσίαζε και τους σημερινούς καλοφαγάδες. Ένα γλύκισμα τους ήταν βέβαια οι μελόπιτες, τις οποίες, έλεγαν γενικά «μελιτούττα». Σε προτίμηση όμως είχαν κι ένα γλύκισμα από λιναρόσπορους και μέλι, τη «χρυσόκολλα». Ένα άλλο γλύκισμα που λεγόταν «έκχυτο» φτιαχνόταν από αλεύρι και τυρί ψημένο, μέσα σε καλούπια και ήταν περιχυμένο με κρασί μελωμένο. Επίσης ένα άλλο γλύκισμα γινόταν με αλευρωμένο γάλα, που, όταν έμπαινε σε ειδικά κύπελλα, γαρνίριζαν με μέλι και πασπαλιζόταν με σουσάμι. Οπωσδήποτε όμως τα πιο συνηθισμένα γλυκίσματα ήταν οι γαλατόπιτες. Από τα καρυκεύματα, το πιο περιζήτητο αλλά και το πιο σπάνιο ήταν το μαύρο πιπέρι. Επίσης στόλιζαν τα φαγητά τους με σμύρνα, κάππαρη, ρίγανη, δυόσμο, κύμινο και διάφορα άλλα. Όμως εκείνοι οι έμποροι που τολμούσαν να φέρουν στην Αθήνα πιπέρι ή άλλα μπαχαρικά, από τις αγορές της Ανατολής, κινδύνευαν να κατηγορηθούν σαν κατάσκοποι του βασιλιά των Περσών. Αφού παρατηρείται ακόμη πως το πιπέρι είναι ξενικό όνομα, γιατί κανένα ελληνικό όνομα, εκτός από το μέλι, δεν τελειώνει σε «ι». Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε πως οι Έλληνες έχουν πλούτο μπαχαρικών και γλυκισμάτων. Το Μέλι. Μια και η ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους, το μέλι ήταν κάτι από τα απαραίτητα για την καθημερινή διατροφή τους και βέβαια για τα γλυκίσματά τους που ήταν αγαπητά σε όλους. Το μέλι ήταν γι’ αυτούς θείο δώρο, αφού πίστευαν πως έπεφτε από τον ουρανό, με την πρωινή δροσιά, πάνω στα λουλούδια και στα φύλλα και από εκεί το μάζευαν οι μέλισσες. Την άποψη αυτή, σήμερα θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε αφελή, τότε όμως το μέλι ήταν τόσο πολύτιμο και απαραίτητο γι’ αυτούς, που κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφθεί κάτι τέτοιο. Τις θρεπτικές ιδιότητες του μελιού, δεν τις αγνοούσε φυσικά κανένας, γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, όλο έπαινοι ακούγονταν. Κι εξυμνούσαν, κυρίως, το μέλι της Αττικής, το περίφημο θυμαρίσιο μέλι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως μόνο στην Αττική υπήρχε μέλι. Η μελισσοκομία ανθούσε σε πολλά μέρη, στα νησιά και στην Αίγυπτο. Το μέλι ήταν τόσο σημαντικό για τους αρχαίους, που αρκετές φορές γέμιζαν μεγάλους αμφορείς με αυτό και τ’ ανακάτευαν με κρασί για να κάνουν τις σπουδές, τόσο στους θεούς που τιμούσαν, όσο και στις ψυχές των νεκρών. Καταλαβαίνουμε έτσι, μετά από αυτό, πόσο πολύτιμη θεωρούσαν την αξία του. Τα φρούτα. Η αγάπη των αρχαίων για τα φρούτα θεωρείται φυσικά αναμφισβήτητη, αφού ήταν απαραίτητα για τη διατροφή τους. Για να υπάρχουν όμως τα φρούτα απαραίτητο ήταν το γλυκό μεσογειακό κλίμα που ευνοούσε την ανάπτυξη όλων σχεδόν των δέντρων. Παρόλα αυτά, ορισμένα φρούτα, όμως, όπως είναι τα πορτοκάλια, τα βερίκοκα, τα μανταρίνια, τα ροδάκινα, τα τζάνερα και άλλα ήταν άγνωστα στο διαιτολόγιο των αρχαίων. Έτσι η πληθώρα των φρούτων, που κατακλύζουν σήμερα τις αγορές, ήταν βέβαια κάτι το αδιανόητο για αυτούς. Η αγάπη για τα φρούτα όμως έπεισε πολλούς ποιητές, ότι αξίζει ν’ αφιερωθούν μερικοί στίχοι σ’ αυτά. Ακόμη, οι αρχαίοι συγγραφείς έλεγαν κάρυα όλους τους καρπούς με τον σκληρό φλοιό. Η Δαμασκός της Συρίας, αναφέρουν κάποιοι πως ονομάστηκε έτσι από τα καλά δαμάσκηνα που έβγαιναν στα μέρη της. Οι Ρόδιοι και οι Σικελοί έλεγαν τα δαμάσκηνα «βράβυλα», άλλοι τα έλεγαν «κοκκύμπλα», ενώ ένας ποιητής-συγγραφέας ο Θεόφραστος ο Συρακόσιος μιλάει για «δαμάσκηνα και σποδιάς», ένα είδος από άγρια δαμάσκηνα. Τα μήλα ήταν επίσης γνωστά στους αρχαίους, όχι όμως με την πλούσια ποικιλία που παρουσιάζονται σήμερα στην αγορά. Τα γλυκά μήλα τα έλεγαν «Ορβικλάτα» και τα πιο ζουμερά «σητάνια» ή «πλατάνια». Περίφημα ήταν τα μήλα της Κορίνθου, που παλαιότερα λέγονταν και Εφύρη ή Εφύρα. Πάντως, η πορτοκαλιά, που πατρίδα της θεωρείται η νοτιοανατολική Ασία, ήταν άγνωστη για τους αρχαίους αφού έγινε γνωστή στην Ευρώπη το 16ο αιώνα. Ένα άλλο φρούτο που υπήρχε, όμως, στην αρχαία Ελλάδα ήταν τα κυδώνια που τα έλεγαν «στρουθία» και «κοδύματα». Τα ροδάκινα που ήταν γνωστά στους Πέρσες ονομάζονταν «κοκκύμπλα», με το ίδιο όμως όνομα αναφέρονται και τα δαμάσκηνα. Από τα πιο περιζήτητα φρούτα ήταν βέβαια τα σταφύλια, αλλά όσοι τα καλλιεργούσανε τα βλέπανε περισσότερο σαν κρασί. Το πιο αγαπημένο φρούτο των αρχαίων ήταν όμως τα σύκα. Και τα πιο περίφημα ήταν τα σύκα της Αττικής, κάτι που ύμνησαν αρκετοί. Γι’ αυτό και ο Ίστρος (ένας γραμματικός, ποιητής και ιστορικός από την Κυρήνη) λέει στα «Αττικά» ότι «τα σύκα της Αττικής, που θεωρούνται και τα καλύτερα, δεν πρέπει να εξάγονται, ώστε να τα απολαμβάνουν μόνο οι Αθηναίοι...». Ακόμη αναφέρει, πως πολλοί όμως έκαναν μυστικά την εξαγωγή. Η αγάπη και η εκτίμηση των αρχαίων για τα σύκα ασφαλώς μας εντυπωσιάζει, αφού πολλοί ποιητές και συγγραφείς έχουν αναφερθεί με πολύ μεγάλο θαυμασμό σ’ αυτά. Τα σύκα υπήρχαν σε αφθονία και σε μεγάλη, για εκείνη την εποχή, ποικιλία. Τα πιο γνωστά ήταν τα χελιδώνια σύκα, οι αγριοσυκιές γενικά, οι λευκοαγριοσυκιές, οι φιβαλέους και οι οπωροβασιλίδας. Γνωστά επίσης ήταν τα ασπρόσυκα τα οποία τα έλεγαν «λευκερινεά» και μερικά που είχαν ξινή γεύση «οξάλια». Φημισμένα ήταν και τα ροδίτικα σύκα, που ο Σαμιώτης κωμωδιογράφος Λυγκεύς τα συγκρίνει, στις «Επιστολές» του, με τα σύκα της Αττικής. Αλλά και τα σύκα της Πάρου τα σύγκριναν με άλλα αγριόσυκα για να φανεί η νοστιμάδα τους. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορα είδη σύκων. Ο Φιλήμων, στις «Αττικές λέξεις», αναφέρεται στα βασιλικά σύκα. Στην Αχαΐα ήταν συκιές που ωρίμαζαν το χειμώνα και οι καρποί τους λέγονταν «κοδώνια σύκα». Μερικές συκιές καρποφορούσαν δύο φορές το χρόνο, και λέγονταν «δίφορες». Μερικοί μάλιστα συζητούσαν και για τρίφορη συκιά (φρούτα τρεις φορές το χρόνο) που έβγαινε όμως μόνο στη νήσο Κέα. Το σύκο ήταν τόσο αγαπητό στους αρχαίους αλλά και στους απογόνους τους, που έχουν πάρει το όνομα του αρκετά χωριά στην εποχή μας. Τα κρασιά. Το κρασί ήταν κάτι το απαραίτητο στα γεύματα των αρχαίων και βέβαια στα συμπόσια, όπου έρεε άφθονο. Όμως δεν έπιναν το κρασί όπως εμείς, αλλά νερωμένο, όχι μόνο με γλυκό αλλά και με θαλασσινό νερό, αφού απέφευγαν να το πίνουν, όπως φαίνεται, ανέρωτο (άκρατος οίνος, όπως το έλεγαν). Βέβαια, έδιναν μεγάλη σημασία στην αναλογία του νερού με το κρασί αφού τους ήταν πολύ αγαπητό και δεν έπρεπε να γίνει κανένα απολύτως λάθος. Η αναλογία λοιπόν με το νερό ήταν, συνήθως, στο μισό ή τρία μέρη νερό και δύο κρασί. Το νερό, ανάλογα με την εποχή, ήταν χλιαρό ή κρύο. Μερικές φορές έριχναν μέσα και παγάκια, που τα έφερναν από τα βουνά και τα διατηρούσανε μέσα σε άχυρα. Βέβαια, το παγωμένο κρασί ήταν μια πολυτέλεια. Τα δροσερά πηγάδια, έτσι, ήταν σχεδόν απαραίτητα αφού χρησίμευαν, φυσικά, για ψυγεία και τα καλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν τους ειδικούς κάδους (ψυκτήρες) όπου έβαζαν και χιόνι για να παγώνει, όχι μόνο το κρασί αλλά και το νερό. Οι αρχαίοι, ακόμη, έβαζαν συχνά μέσα στα κρασιά τους και διάφορα αρώματα, όπως θυμάρι, μέντα, γλυκάνισο, δεντρολίβανο, μυρτιά, ακόμη και μέλι, αλλά ποτέ ρετσίνα. Ένα τόσο ευωδιαστό κρασί έπαιρνε και το χαρακτηριστικό του όνομα, το έλεγαν «τρίμα». Ακόμη, έφτιαχναν το κρασί με διαφορετικούς τρόπους, από τους σημερινούς, γεγονός που δείχνει πόσο εξελίχθηκε με τα χρόνια η παρασκευή του κρασιού. Ο τρύγος λοιπόν γινόταν με συνοδεία αυλού που ρύθμιζε τις κινήσεις κι ήταν, όπως άλλωστε και σήμερα, ένα πολυήμερο πανηγύρι. Τα σταφύλια τα έβαζαν σε μέρος που να τα βλέπει καλά ο ήλιος, για να φύγει το νερό που είχαν μέσα τους. Ύστερα τα πατούσαν, πάλι με χορούς και τραγούδια, κι άφηναν το μούστο να βράσει πέντε μέρες, μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι, τοποθετημένο σε σκιερό μέρος. Κατόπιν μάζευαν το γλυκό υγρό απ’ τον αφρό, που ήταν γεμάτο ζάχαρη, κι αποθήκευαν το μούστο σε πιθάρια που, πολλές φορές, τα έβαζαν μέσα στη γη. Τα σκέπαζαν και περίμεναν να μπει για καλά ο χειμώνας, για να τ’ ανοίξουν. Αρκετοί πάντως είχαν την υπομονή να περιμένουν μέχρι την άνοιξη, οπότε το κρασί ψηνόταν καλύτερα. Ο τρύγος ήταν ένα από τ’ αγαπημένα θέματα για πολλούς αρχαίους. Αρκετοί συγγραφείς έχουν αφιερώσει στίχους και σ’ αυτόν. Οι Αθηναίοι πάντως φρόντιζαν ν’ ανοίγουν τα πιθάρια τους την πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων, και ο κάθε νοικοκύρης, με το πρώτο κιόλας ποτήρι, έκανε σπονδή στο Διόνυσο, τον αγαπητό τους θεό, του κρασιού. Ο κάθε τόπος στην αρχαία Ελλάδα είχε και το δικό του τρόπο παρασκευής του κρασιού. Για να διατηρήσουν το μούστο, όμως, όλοι έριχναν μέσα και νερό αλατισμένο, όπως και διάφορα αρώματα. Και πολλές φορές έψηναν το μούστο σε σιγανή φωτιά. Στη ρόδο και στην Κω όμως έβαζαν μέσα στο μούστο θαλασσινό νερό, γιατί πίστευαν ότι το κρασί που θα γίνει μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα φέρει εύκολα τη μέθη και θα είναι πιο εύκολο στη χώνεψη. Η μέθοδος αυτή έγινε αιτία να υποστηριχθεί, από κάποιους αρχαίους συγγραφείς, ότι, κατά το μύθο «φυγή του Διονύσου» στη θάλασσα σήμαινε κι ένα τρόπο οινοποιίας, που ήταν γνωστός από παλιά. Δηλαδή, η ανάμειξη του γλεύκους (μούστου), που εκπροσωπείται από το θεό Διόνυσο ή Βάκχο, με το θαλασσινό νερό. Πολλοί μάλιστα -όπως ο Όμηρος- επαινούν και το κρασί του Μάρωνος από τη Θράκη γιατί βάζουν μέσα πολύ νερό. Στην αρχαία Ελλάδα όμως τα γνωστότερα είδη κρασιού ήταν τέσσερα. Το άσπρο, το κιτρινωπό, το μαύρο και το κόκκινο. Το άσπρο κρασί ήταν το ελαφρότερο, αρκετά χωνευτικό και διουρητικό, το κιτρινωπό, προς το ξανθό, είχε πιο ξινή γεύση, ενώ το μαύρο και το κόκκινο, που συνήθως είχαν γλυκιά γεύση, ήταν και τα πιο περιζήτητα. Φυσικά τα παλιά κρασιά ήταν και τα καλύτερα, όπως άλλωστε και σήμερα. Γενικά πάντως πιστεύανε ότι όσο πιο παλιό είναι ένα κρασί τόσο πιο χωνευτικό και πιο ελαφρύ είναι. Η αγάπη των αρχαίων για το κρασί ήταν μεγάλη, έτσι φρόντιζαν να υπάρχει τις περισσότερες φορές στο τραπέζι τους. Συγκεκριμένα πριν από το δείπνο ή το γεύμα, οι αρχαίοι ανακάτευαν το κρασί με το νερό σ’ ένα μεγάλο αγγείο, τον κρατήρα. Και οι δούλοι έπαιρναν το κρασί απ’ τον κρατήρα με μακριές κουτάλες, πήλινες, ξύλινες ή μεταλλικές, αλλά και με μια κανάτα μπορούσαν να γεμίσουν τα κύπελλα ή ποτήρια των καλεσμένων σε ένα τραπέζι. Το κρασί αφού ήταν τόσο αγαπητό στους αρχαίους χρησίμευε βέβαια και για τις σπουδές, στις διάφορες θρησκευτικές τελετές. Μερικές φορές όμως η λατρεία ορισμένων θεοτήτων απέκλειε το κρασί, οπότε οι σχετικές σπουδές γίνονταν ακόμη και με γάλα! Είχαν όπως φαίνεται και τις προλήψεις τους όταν έπιναν ή χρησιμοποιούσαν το κρασί. Το γεγονός όμως ότι οι Έλληνες αγαπούσαν τόσο πολύ το κρασί εξηγεί το λόγο για τον οποίο υπήρχαν τόσοι σπουδαίοι κρασότοποι στην Ελλάδα. Το χιώτικο κρασί, παράδειγμα, που τ’ ονόμαζαν «αριούσιο», ήταν από τα ακριβότερα κρασιά στο εμπόριο και είχε μεγάλη φήμη. Όπως και το κρασί της Λέσβου που θεωρείται πολύ καλό. Καλά κρασιά ήταν ακόμη, τα κρασιά της Μυτιλήνης που οι Μυτιληναίοι τους έδιναν γλυκιά γεύση και τα ονόμαζαν πρόδρομα (τα πρώιμα) και πρότροπα (από απάτητα σταφύλια). Πασίγνωστα ήταν ακόμη τα κρασιά της Μένδης (παραλία πόλης της δυτικής ακτής της χερσονήσου Παλλήνης) όπου ράντιζαν τα σταφύλια, πάνω στα κλήματα, με το ελατήριο ή καθάρσιο (χυμός από άγρια αγγούρια) για να βγει μαλακό το κρασί. Και τέλος σε σπουδαία ζήτηση ήταν το κρασί της Ικαρίας που λεγόταν πράμνιο και δεν ήταν ούτε γλυκό, ούτε παχύ, αλλά στυφό και άγριο, με ιδιαίτερα εξαιρετική οσμή. Τα κορινθιακά κρασιά αντίθετα όμως δεν ήταν σε ζήτηση γιατί όπως έλεγαν ήταν κρασιά βασανιστήρια και παράξενα. Καλή φήμη δεν είχε όμως και το κρασί που φτιαχνόταν στα περίχωρα της Κερυνίας της Αχαΐας, αφού δημιουργούσε προβλήματα στις εγκύους. Αλλά και για το κρασί της Θάσου λεγόταν πως καταπολεμούσε την αϋπνία, αλλά έφερνε και ύπνο! Παρόλα αυτά τα καλύτερα κρασιά όπως υποστήριζαν και οι Ρωμαίοι ήταν τα ελληνικά, και από τα πιο περίφημα, του κυρίως ελληνικού χώρου, ήταν της Πεπαρήθου (Σκοπέλου), της Νάξου, της Λήμνου, της Ακάνθου (Θράκης), της Ρόδου και, από τα μικρασιατικά, της Μιλήτου. Εκτός της κυρίως Ελλάδας ξεχώριζαν ακόμη το «χαλυβώνιο» κρασί της Δαμασκού, με κύριο προμηθευτή τη βασιλική αυλή της Περσίας, καθώς και τα φοινικικά κρασιά. Περίεργο πάντως είναι το γεγονός πως οι αρχαίοι Έλληνες αγνοούσαν ή απέφευγαν το ζύθο, το εθνικό ποτό των Αιγυπτίων, που γινόταν από κριθάρι ή σίκαλη και από χουρμάδες, παρά τις τόσες συναλλαγές που είχαν. Πάντως, η αρχαία Ελλάδα όπως φαίνεται είχε μεγάλη ποικιλία κρασιών, έτσι, επόμενο ήταν τα κρασιά να παίρνουν μια από τις πρώτες θέσεις στις αγορές του αρχαίου κόσμου. Η μεγάλη αυτή ποικιλία κρασιών οδήγησε πρώτα τους Έλληνες και στη συνέχεια τους Ρωμαίους να ιδρύσουν τα «εμπορεία», όπου μπορούσε κανείς ν’ ανταλλάξει σκλάβους με τα καλύτερα κρασιά. Πολλές περιοχές που είχαν άφθονα κρασιά φρόντιζαν για την εξαγωγή τους. Όσα κρασιά ήταν να περάσουν στο εμπόριο φυλάγονταν μέσα σε μεγάλα και κατάλληλα πιθάρια, ενώ τα σπιτικά κρασιά ή όσα πήγαιναν στην κοντινή αγορά τα έβαζαν σε ασκούς από χοιρινά ή κατσικίσια δέρματα. Τα πιθάρια είχαν πάνω τους και μία ειδική σφραγίδα με τ’ όνομα του εμπόρου καθώς και των τοπικών αρχόντων της περιοχής. Η εισαγωγή και η εξαγωγή όμως των κρασιών ήταν κανονισμένες, κυρίως στο νησί Θάσο, με ειδικούς νόμους που τιμωρούσαν τις απάτες και νοθείες, εξασφαλίζοντας έτσι ένα πραγματικό «προστατευτισμό». Μέσα από όλα αυτά καταλαβαίνουμε πως το κρασί αντιπροσώπευε τους αρχαίους Έλληνες και αυτοί το λάτρευαν αφού ήταν απαραίτητο για τη ζωή τους. Το κυνήγι. Το κυνήγι, κυρίως με τα τόξα, το αγαπούσαν όλοι οι... πολεμιστές, αφού ήταν άφθονο στην αρχαία εποχή και υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις όπου δεν πατούσε ανθρώπινο πόδι. Τα δολώματα που χρησιμοποιούσαν ήταν κυρίως μικρά πιτσούνια και τυφλωμένα περιστεράκια! Οι αρχαίοι έτρωγαν όχι μόνο τα περιστέρια αλλά όλα τα πετούμενα, ακόμη και τα μικρά σπουργίτια, εκτός απ’ τα κοράκια, με το σκληρό και στυφό κρέας τους. Απέφευγαν όμως να τρώνε και τα ορτύκια, αφού τα φυλάγανε για τις αξιολάτρευτες ορτυκομαχίες τους μια και το χρήμα είχε και αυτό την τιμητική του θέση στην κοινωνία. Τα προϊόντα του κυνηγιού ήταν ακόμη, κυρίως, τσίχλες, συκοφάγοι, κοτσύφια, πέρδικες, ψαρόνια, αγριόπαπιες, χήνες κ.λ.π. Αλλά από τα πιο ζηλευτά θηράματα ήταν οι αγριόχοιροι, τα ελάφια και τα ζαρκάδια, που ζούσαν τότε σ’ όλα τα ελληνικά βουνά. Τέλος, τα αγαθά του κυνηγιού θεωρούνταν βέβαια από τους αρχαίους ως τα πιο νόστιμα. Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων όπως φαίνεται ήταν πλήρης αν αναλογιστούμε τις τροφές που υπήρχαν τότε. Και οι Έλληνες δείχνουν να ήταν περισσότερο καλοφαγάδες παρά λιτοδίαιτοι, αφού στα συμπόσια τους τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, τα τραπέζια ήταν γεμάτα α……. ***   Εκκολαπτήρια φανατικού τουρκισμού στην ελληνική Θράκη *   Παιδικοί σταθμοί που προωθούν τον τουρκισμό, δάσκαλοι που σταλάζουν το δηλητήριο του φυλετικού μίσους στις αθώες παιδικές ψυχές από τις πιο τρυφερές ακόμη ηλικίες και…περίεργες τελετές λήξης με εκπροσώπους του Προξενείου, αλλά και παιδάκια ντυμένα στα εθνικά χρώματα της Μητέρας Πατρίδας… * Πραγματοποιήθηκαν προ ημερών σε διάφορα μουσουλμανικά χωριά του νομού Ροδόπης οι τελετές λήξης των παιδικών σταθμών της ΠΕΚΕΜ, δηλαδή της λεγόμενης “Πολιτιστικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης”, ενός από τα βασικά «πολιτιστικά» όργανα της Άγκυρας για τον εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της περιοχής (όποιος επιθυμεί να μάθει περισσότερα για τις δράσεις της ΠΕΚΕΜ, μπορεί να ρίξει μια ματιά και στην ιστοσελίδα της, στο http://rc.pekem.org/gr). * Ιδιαίτερη επισημότητα πάντως είχε η τελετή λήξης στο χωριό Φιλύρα (που είναι άλλωστε και η έδρα του «τουρκοκρατούμενου» Δήμου Αρριανών), μια τελετή η οποία πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουλίου στην αυλή του μειονοτικού δημοτικού σχολείου (υπό την εποπτεία των Νεργκίζ Χουσείν και Αϊσέλ Σερίφ) και παρέστησαν σε αυτήν διάφοροι…επίσημοι, όπως η υποπρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή Μπερίν Οκούρ (που συνεχάρη τη διοίκηση της ΠΕΚΕΜ, τους δασκάλους και μαθητές του παιδικού σταθμού και ευχήθηκε να έχουν και στο μέλλον επιτυχίες) και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αρριανών, που εκπροσωπώντας τον δήμαρχο Ιμπραήμ Σερήφ (και – θυμίζουμε – αντιπρόεδρο της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης»), είπε πως η ΠΕΚΕΜ προσφέρει ιδιαίτερα σημαντική υπηρεσία στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Παρών όμως βέβαια και ο πρόεδρος της ΠΕΚΕΜ (γνωστός φανατικός τουρκόψυχος) Τζεμίλ Καμπζά, που μιλώντας πριν από την εκδήλωση, ανέφερε, σύμφωνα με δημοσίευμα του τουρκο-περιοδικού της Κομοτηνής «Ρόντοπ Ρουζγκαρί» (12/7/2012), πως «η ΠΕΚΕΜ προσφέρει υπηρεσίες στην τουρκική εκπαίδευση και τον πολιτισμό, ενώ αναφέρθηκε στην αξία της προσχολικής παιδείας. Ο Καμπζά συνεχάρη τους δασκάλους και μαθητές που εργάστηκαν επί μήνες με μεγάλη προσοχή για την τελετή λήξης, είπε πως με τα παιχνίδια, τα ποιήματα και τα τραγούδια τους παραδίδουν σημαντικά μηνύματα, μηνύματα τα οποία, όπως τόνισε, πρέπει να γίνουν αντιληπτά, ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας πως η ΠΕΚΕΜ όπως κάνει μέχρι σήμερα, έτσι και θα συνεχίσει να προσφέρει στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό». * Και μια που έγινε αναφορά στα ποιήματα και τα τραγούδια που ακούστηκαν στην εκδήλωση (από την οποία προέρχονται βεβαίως και οι δύο φωτογραφίες), σε αυτά στέκεται και το ίδιο δημοσίευμα αναφέροντας πως «οι μικροί μαθητές με τα σκετς που έπαιξαν, τα ποιήματα που ανέγνωσαν, τα τραγούδια που τραγούδησαν και με τις ηρωικές φιγούρες που ζωντάνεψαν, πήραν άριστα και κέρδισαν τον θαυμασμό με την απόδοσή τους». Και εσείς βέβαια αντιλαμβάνεστε, υποθέτουμε, από ποιαν ακριβώς…ιστορική και πολιτιστική παράδοση προέρχονται και τα σκετς και τα ποιήματα και τα τραγούδια και αυτές οι…ηρωικές φιγούρες, έτσι; Ναι, ακριβώς από την ίδια, στην οποία ανήκουν και τα εθνικά χρώματα, στα οποία (με τόση καταθλιπτική και ευνουχιστική ομοιομορφία) είναι ντυμένα τα κακόμοιρα αυτά παιδάκια. Και αν με όλα αυτά τους μπουκώνουν από τις ηλικίες των 3 και των 4 ετών, φανταστείτε τι ακούνε και πώς γαλουχούνται, μεγαλώνοντας… *** Mια ξεχασμένη χρυσή σελίδα της πραγματικής Εθνικής Αντίστασης - Η Μάχη του Μακρυνόρους (22/7/1943)  H  μάχη του Μακρυνόρους ήταν μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της περιόδου της Εθνικής Αντίστασης, η οποία όμως εξακολουθεί να παραμένει σχεδόν άγνωστη. Ο λόγος: η επιχείρηση δεν υπέκρυπτε καμία πολιτικοκομματική σκοπιμότητα και δεν υπήρξε κομματικός μηχανισμός που να αποβλέπει στην οικειοποίησή της. Παρά ταύτα, η σημασία της ήταν τεράστια. Και αυτό οφειλόταν σε τέσσερις λόγους: στη μακρά διάρκειά της, στον χρόνο διεξαγωγής της, στις άνισες δυνάμεις που συγκρούστηκαν και στο επιτυχές αποτέλεσμα. Η Μάχη του Μακρυνόρους ήταν μία από τις βασικές παραμέτρους επιτυχίας της επιχείρησης «Ανιμαλς». Ετσι ονομαζόταν ο δεύτερος κύκλος συμμαχικών επιχειρήσεων που ετέθησαν σε εφαρμογή από τον Ιούνιο του 1943 στον ελλαδικό χώρο και εκτελέστηκαν από τις ελληνικές ομάδες ανταρτών. Είχε προηγηθεί η επιχείρηση «Χάρλινγκ», για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου τον Νοέμβριο του ’41, και ακολούθησε η «Κιβωτός του Νώε», με στόχο την παρενόχληση της γερμανικής οπισθοχώρησης, τον Σεπτέμβριο του ’44. Ηταν στην πραγματικότητα ένα σχέδιο αντιπερισπασμού των δυνάμεων του Αξονα ώστε να παραπλανηθούν οι Γερμανοί και να πιστέψουν ότι οι Σύμμαχοι σκόπευαν να αποβιβαστούν στην Ελλάδα έπειτα από τη νίκη στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής. Σχέδιο απόβασης υπήρχε, δεν επρόκειτο όμως να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα αλλά στη Σικελία, όπως και εν τέλει συνέβη στις 10 Ιουλίου 1943. <><><><><>lt;> <><><><><><> <><><><><>lt;> <><><><><><><><><><> <><><><><> <> <><><><><><> <>  <><> <><><> <><><><><><> Στυλιανός Χούτας Η επιχείρηση «Ανιμαλς» Η Μάχη του Μακρυνόρους αποδείχθηκε καθοριστική για την επιτυχία της επιχείρησης «Ανιμαλς». Τους λόγους εξήγησε ο Κρις Γουντχάουζ μιλώντας σε εκδήλωση της ΕΜΠΡΟΣ στην Αθήνα, στις 31 Οκτωβρίου 1984, με αφορμή την 40ή επέτειο της απελευθέρωσης: «(…) Η επιχείρηση “Ζώα” ήλθε σε πέρας. Υπήρξε απολύτως επιτυχής – πιο επιτυχής από τον Γοργοπόταμο, γιατί η χρονική εφαρμογή της ήταν πιο ακριβής. Εκ των υστέρων ξέρουμε ότι ήταν επιτυχής γιατί οι επιχειρησιακές οδηγίες του Χίτλερ που διασώθηκαν δείχνουν αποφασιστικά ότι ήταν πεπεισμένος πως η Ελλάδα ήταν ο συμμαχικός στόχος. Διέταξε να μεταφερθούν έξι μεραρχίες από το ρωσικό μέτωπο στα Βαλκάνια και έστειλε τον στρατηγό Ρόμελ να αναλάβει την ανώτατη διοίκηση στη Θεσσαλονίκη». Στην ίδια ομιλία του ο εκ των επικεφαλής της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα είχε επισημάνει: «Σε μια μάχη (…) που κράτησε περισσότερο από μία εβδομάδα στη διάβαση του Μακρυνόρους γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις που προσπαθούσαν να φθάσουν στην Αρτα από την Αμφιλοχία στην ουσία ακινητοποιήθηκαν από μια δύναμη 450 ανθρώπων υπό τον Στυλιανό Χούτα και υπέστησαν απώλειες σχεδόν χιλίων ανδρών. Στην περιοχή του ΕΔΕΣ πέντε συνολικά μεγάλες οδικές γέφυρες καταστράφηκαν και δύο εχθρικές μεραρχίες, μία γερμανική και μία ιταλική, από περίπου 7.000 άνδρες». Από τη νύχτα της 7ης Ιουλίου 1943 τα αντάρτικα τμήματα υπό τον αρχηγό των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ Βάλτου, γιατρό Στυλιανό Χούτα, έφθασαν στην περιοχή και αναπτύχθηκαν στα υψώματα του Μακρυνόρους. Αρχισαν να καταστρέφουν τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές, ενώ τη νύχτα της 9ης Ιουλίου συνεργείο καταστροφών με επικεφαλής τον ταγματάρχη της βρετανικής αποστολής Θέμη (Μαρίνο) ανατίναξε όλες τις γέφυρες από το Μακρυνόρος ως την Αρτα. Η επίλεκτη μεραρχία Αργά το βράδυ της 13ης Ιουλίου το στρατηγείο Βάλτου ενημερώθηκε ότι από τις 10 τη νύχτα μηχανοκίνητες ιταλικές φάλαγγες είχαν φθάσει στην Αμφιλοχία προερχόμενες από το Αγρίνιο. Επρόκειτο για την επίλεκτη ιταλική μεραρχία Brenero, η οποία δύο χρόνια νωρίτερα είχε εισέλθει στην Αθήνα, μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου. Προορισμός της ήταν πλέον η ενίσχυση του ιταλικού μετώπου, όπου από τις 10 Ιουλίου είχε πραγματοποιηθεί η συμμαχική απόβαση. Οι λοιπές αντάρτικες ομάδες ουδόλως ενόχλησαν την πορεία της Brenero από την Αττική προς τη Δυτική Ελλάδα, ενώ, όπως έγινε εκ των υστέρων γνωστό, η Brenero επρόκειτο κατά μήκος της πορείας της να παραλάβει και τη γερμανική μεραρχία Edelweiss. Τα ξημερώματα της 14ης Ιουλίου 1943 περίπου στις 7.00 το πρωί η κεφαλή της φάλαγγας, αποτελούμενη από ομάδα μοτοσικλετιστών, είχε φθάσει λίγες εκατοντάδες μέτρα προτού αρχίσουν οι στενές στροφές του Μακρυνόρους. Το τέλος της φάλαγγας βρισκόταν οκτώ χιλιόμετρα πιο πίσω. Στη θέση εκείνη είχε τοποθετηθεί η πρώτη νάρκη. «Οι μοτοσικλετιστές ανηφόριζαν προς την είσοδο της στενωπού. Λίγο ακόμη και θα πατούσαν την πρώτη νάρκη μας που είχε παραχωθεί εκεί» θυμάται στο βιβλίο του «Η Μάχη του Μακρυνόρους» ο Στυλιανός Χούτας – μετέπειτα βουλευτής και υπουργός της Ενώσεως Κέντρου – και προσθέτει: «Για να μη “χαραμισθεί” η νάρκη για τόσο λίγους Ιταλούς διέταξα να χτυπηθούν αμέσως. Με λίγες ριπές οπλοπολυβόλου οι μοτοσικλετιστές αυτοί θερίστηκαν. Αυτό αποτέλεσε το έναυσμα της μάχης». Το ανακοινωθέν του Ζέρβα Τις επόμενες τέσσερις ημέρες η μάχη συνεχιζόταν με μικρές διακοπές. Στις 18 Ιουλίου ο Ναπολέων Ζέρβας εξέδωσε ανακοινωθέν βάσει πληροφοριών που συγκέντρωνε στο αρχηγείο του, στο Βουλγαρέλι Τζουμέρκων: «Ελευθέρα Ορεινή Ελλάς Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών Γενικόν Αρχηγείον – Γραφ. ΙΙΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ Την 14ην Ιουλίου εχθρική μηχανοκίνητος φάλαγξ εξ 680 αυτοκινήτων μεταφέρουσα δύναμιν μιας μεραρχίας και προστατευομένη υπό 4 τανκς και ισχυράς πλαγιοφυλακής πεζών επιχείρησε να διέλθη εξ Αμφιλοχίας προς Αρταν, διά της οδού Μακρυνόρους, κατερχομένης παρ’ ημετέρων τμημάτων εις μεγάλην έκταση. Η πρώτη επίθεσις του εχθρού συνετρίβη, ανατιναχθέντος ενός τανκ και καταστρεφομένων 4 φορτηγών πλήρων στρατού και πυρομαχικών. Αι πλαγιοφυλακαί, υποστάσαι σοβαράς απωλείας, ήρχισαν συμπτυσσόμεναι και η όλη εχθρική δύναμις καθηλώθη παρά την θέσιν Ανοιξιάτικο, προ των γραμμών αντιστάσεώς μας. Αι επιθέσεις μας κατ’ αυτής εξηκολούθησαν έκτοτε μέχρι της 16ης Ιουλίου, οπότε ο εχθρός επετέθη διά νέων ισχυρών πλαγιοφυλακών και τανκς, κατόπιν σφοδράς βολής πυροβολικού. Ολαι αι απόπειραι του εχθρού να καταλάβει τα ανατολικά της οδού υψώματα απέτυχον με σοβαράς δι’ αυτόν απωλείας. Τέσσαρα αυτοκίνητα κατεστράφησαν, έτερον ανετινάχθη. Ο εχθρός έμεινε καθηλωμένος εις την θέσιν αυτήν επί δύο ημέρας, υφιστάμενος μεγάλας φθοράς εις άνδρας και υλικόν. Την 16ην Ιουλίου, προστατευόμενος υπό αεροπλάνων και πυροβολικού και συλλαβών ομήρους εκ των πέριξ χωρίων, ους ετοποθέτησε προ των δυσχερώς κινουμένων φαλάγγων του, ήρχισε να προωθήται προς Αρταν, βαλλόμενος εκ των πλαγίων υπό των ανταρτών μας. Αι επιθέσεις μας εξηκολούθησαν μέχρι των προθύρων της Αρτης, εντός της οποίας κατώρθωσεν εν τέλει να εισέλθει μετά τριήμερον μάχην, καθ’ ην υπέστη ο εχθρός τεραστίας ζημίας. Δύο τανκς κατεστράφησαν πεσόντα εις παγίδας μας, 9 μεγάλα αυτοκίνητα πλήρη στρατευμάτων και πολεμικού υλικού, και έσχεν υπέρ τους 100 νεκρούς και τραυματίας εκ των δυνάμεων των πλαγιοφυλακών του εχθρού. Εν πυροβόλον των 47/32, πολλαί οβίδες, οπλοπολυβόλα, άφθονος ιματισμός περιήλθον εις χείρας μας. Η περισυλλογή των λαφύρων συνεχίζεται. Ημέτεραι απώλειαι, είς νεκρός και πέντε τραυματίαι. Απαντες οι Ελληνες όμηροι απηλευθερώθησαν.» Η γενική επίθεση Την επομένη ξεκινά η νέα φάση της μάχης, με γενική επίθεση των ιταλικών δυνάμεων προς τις θέσεις των ελλήνων ανταρτών. Ολες οι επιθέσεις αποκρούονται και οι ιταλογερμανικές δυνάμεις καθηλώνονται στα στενά. Το απόγευμα της 21ης Ιουλίου στα χέρια του Στυλιανού Χούτα φθάνει σήμα υπογεγραμμένο από τον ταγματάρχη Σκουίμπ της βρετανικής αποστολής, το οποίο αναφέρει μεταξύ των άλλων: «Επειδή ο αντικειμενικός σκοπός των επιχειρήσεων επετεύχθη από τη στιγμή της εισβολής εις Σικελίαν, παρακαλώ να παύσετε τας επιχειρήσεις και να αποχωρήσετε διά τας βάσεις σας. Η παρούσα ελήφθη από το Γενικόν Στρατηγείον της Μέσης Ανατολής διά μέσου του κ. Θέμη». Στη συνέχεια κοινοποιείται η διαταγή του αρχιστρατήγου των Συμμαχικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής, στρατηγού Γουίλσον, με την οποία ορίζεται το πέρας των επιχειρήσεων, ενώ ο ταξίαρχος Εντι Μάγερς γράφει στον Στυλιανό Χούτα στις 22 Ιουλίου 1943: «1. Μετά μεγάλης χαράς και θαυμασμού παρηκολούθησα τας επιχειρήσεις αίτινες τόσον ηρωικώς διεξήχθησαν παρά των ημετέρων ενόπλων τμημάτων κατά το διάστημα της περιόδου των “Ζώων” και μέχρι σήμερον. 2. Δεχθήτε, σας παρακαλώ, την πλήρη ικανοποίησίν μου, καθώς και την έκφρασιν των συγχαρητηρίων μου, τόσον προς υμάς όσο και προς τους Αξιωματικούς και Στρατιώτας σας.» Όταν έληξε η μάχη στις 22 Ιουλίου 1943, η απόβαση στη Σικελία είχε ολοκληρωθεί επιτυχώς και είχε καταφέρει το πρώτο μεγάλο ρήγμα των δυνάμεων του Άξονα στην Ευρώπη. Το φασιστικό καθεστώς στην Ιταλία έχει ανατραπεί και λίγες ημέρες αργότερα, στις 25 Ιουλίου, ο Μουσολίνι συνελήφθη. Πηγή:http://stratistoria.wordpress.com/ethniki-antistasi-1941-1944/19430722-makrinoros/ *** Είμαι περήφανος που δεν είμαι Γερμανός: 27 λόγοι και ένα παράπονο 1) Πίνω νερό όταν διψάω και μπύρα όποτε θέλω διότι το νερό εμφιαλωμένο ή βρύσης δεν είναι ούτε... στυφό, ούτε άνοστο, ούτε πανάκριβο. 2) Με χοντρές, αθλητικές, λευκές κάλτσες φορώ αθλητικά παπούτσια και όχι σανδάλια... 3) Δε μου χρειάστηκε ποτέ να στήσω μνημείο – υπόλειμμα κανενός τείχους αίσχους για να μου θυμίζει κατάπτυστη διχοτόμηση του έθνους μου, φοβούμενος πιθανή επανάληψη στο μέλλον. 4) Έχω θετική σκέψη, αισιοδοξία, ελπίδα και πίστη και χωρίς να καταναλώσω απίστευτες ποσότητες αλκοόλ. 5) Δεν πιστεύω σε φυλετικές ή άλλες ανωτερότητες, αλλά στο σεβασμό της αξίας και στην προστασία κάθε ανθρώπου. 6) Δεν προκάλεσα δύο δηλωμένους, κι έναν τρίτο υποβόσκοντα, παγκόσμιους πολέμους. 7) Δεν αιματοκύλησα την ανθρωπότητα, δε σκότωσα αμάχους, δεν κατεδίωξα φυλές ή άλλα έθνη, δεν έστησα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν υπέταξα λαούς, δε ρήμαξα χώρες. Για την παρασκευή σαπουνιού περιορίζομαι στη χρήση ελληνικού ελαιολάδου. 9) Δε χρωστάω πολεμικές αποζημιώσεις και κατοχικά δάνεια. 10) Δεν σφετερίστηκα ξένους πολιτισμούς κι αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες (γιατί διέθετα δικούς μου), δεν κατέκλεψα αρχαιότητες, δεν υφάρπαξα αγάλματα και θησαυρούς. 11) Δεν είμαι απόγονος του Αδόλφου Χίτλερ. 12) Κάνω την αυτοκριτική μου. Αργά, ανώφελα, άκαιρα ίσως. Έχω κάνει λάθη, πολλά και μοιραία, πλην όμως τ' αναγνωρίζω και πολεμάω. Όπλα δεν καταθέτω, άλλωστε, δεν το έκανα ποτέ (θα το θυμάσαι άσπονδε φίλε γερμανέ, όταν γύρευες να με λειώσεις με τη μπότα της βέρμαχτ...). Κριτής των πάντων, διαιτητής και νταβατζής δε χρήζομαι. Δε μου ταιριάζει ο ρόλος ούτε του δοσίλογου, ούτε του χαφιέ. 13) Χαμογελώ και στη χαρά και στην απόγνωση. Ξέρω, σε προβληματίζει, άσπονδε φίλε γερμανέ, αλλά τι τα γυρεύεις... Είναι στο DNA μου το γέλιο, δουλειά δική μου! 14) Επάνδρωσα τις βιομηχανίες της Γερμανίας με φιλεργατικούς, φιλότιμους, φιλήσυχους Έλληνες μετανάστες (γκασταρμπάιτερ) κρατώντας τους τεμπέληδες, ανεπρόκοπους κι άχρηστους στη χώρα μου. 15) Διέδωσα σε όλους την αξιοπιστία των Siemens συσκευών γερμανικής κατασκευής και χρεώθηκα το σκάνδαλο του χρηματισμού, της μίζας και της δωροδοκίας, αφού έκανα γαργάρα την ευθύνη του γερμανού που δωροδόκησε. Η ενοχή βαραίνει μόνον εκείνον που δωροδοκεί; Μάλλον... 16) Χαίρομαι και τον ήλιο και τη θάλασσα της μεσογείου... Κλισέ, αλλά αληθές. Κι έχω μια μικρή υποψία ότι σ' ενοχλεί, άσπονδε φίλε γερμανέ... 17) Στην ταβέρνα κερνάμε (άγνωστη έννοια).... Ποτέ ρεφενέ, ποτέ ο καθένας τα δικά του, ποτέ κομπιουτεράκι – γερμανικό σύστημα, όπως είθισται να λέμε εμείς οι ταπεινοί οφειλέτες σου. 18) Δανείζομαι, δεν αντιλέγω. Πληρώνω ακόμη τις πληγές παλιών και πρόσφατων κατακτητών που θώπευαν στο λίκνο τους οι χώρες οι δήθεν προοδευμένες κι αξιοζήλευτες, με μηχανισμούς, συστήματα, προγράμματα σαν τη δική σου. 19) Δε σκύβω το κεφάλι, κι είναι κουσούρι μου. Θα βόλευε καλύτερα να προσαρμοζόμουν στο νταχάου ή το άουσβιτς... Τι σου θύμισα τώρα;;; 20) Το γλωσσικό μου ιδίωμα μου επιτρέπει να προφέρω οποιαδήποτε ομιλούμενη γλώσσα χωρίς να αντηχεί διαταγή, επιβολή ή κακόηχη προφορά. 21) Δεν επέλεξα την Αγγέλα. Μου την επέβαλαν. Μα τι φάτσα; Προτιμώ τα playmobil... 22) Δεν αποδίδω στους άλλους, και δη στους Έλληνες, τις ευθύνες για όλα τα δεινά από γεννήσεως κόσμου. 23) Δε συνοδεύω όλα τα πιάτα μου με βραστό λάχανο, βραστές πατάτες και λουκάνικο...Έλεος, λίγη φαντασία δε βλάπτει... 24) Διαθέτω ανοιχτά καταστήματα γιορτινές ημέρες, αν και τεμπέλης, για να προσφέρω καφέ ή φαγητό... 25) Γιορτάζω κι άλλες μέρες πλην Χριστουγέννων, σε πείσμα των καιρών, της κατοχής, της ύφεσης και της εξαθλίωσης. 26) Υποθάλπω πρώτα τους συνανθρώπους μου και στη συνέχεια τα ζώα. 27) Έχω οικογένεια σφιχτή γροθιά. Ενοίκιο δεν πληρώνω στους γονείς μου, παρότι ζω μαζί τους, κι ας ενηλικιώθηκα προ πολλού. (Φρόντισαν άλλοι να μην μπορώ να ζήσω μόνος).

ΙΟΥΛΙΟΣ   2012 :

~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/07/01-2012_01.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Μεσσηνιακά και Άλλα 01 Ιουλίου 2012.-
 ~** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/07/02-2012.html , Δευτέρα μιά άλλη μέρα στην ενημέρωση 02 Ιουλίου 2012 .- ~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/07/02-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 02 Ιουλίου 2012 .-
~   ** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/07/03-2012.html , Μεσσηνιακά καί Άλλα Τρίτη 03 Ιουλίου 2012 .-   
~**   http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/07/4-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 4 Ιοπυλίου 2012.-
~** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/07/05-2012.html , Καθημερινή  ενημέρωση Πέμπτη 05 Ιουλίου 2012 .-
~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/07/05-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Μεσσηνιακά και Άλλα 05 Ιουλίου 2012 .-
~** http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2012/07/06-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Μεσσηνιακά και Άλλα Παρασκευή 06 Ιουλίου 2012 .-
~** http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/  , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 07 Ιουλίου 2012 .-
   ~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2012/07/8-2012.html , Κυριακάτικο αγιάζι στην ενημέρωση Κυριακή 8 Ιουλίου 2012 .-
~** http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2012/07/09-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 09 Ιουλίου 2012 ‘-
~** http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2012/07/09-2012.html , Στο διάβα της Δευτέρας 09 Ιουλίου 2012 .-
~** http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2012/07/t-10-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 10 Ιουλίου 2012 .-
~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2012/07/11-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012 .-
~** http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2012/07/11-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Μεσσηνιακά και Άλλα Τετάρτη 11Ιουλίου 2012 .-
~** http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2012/07/12-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Μεσσηνιακά και Άλλα 12 Ιουλίου 2012 .-   
 ~** http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2012/07/13-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012.-
~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2012/07/14-15-2012.html , Αυτό το Σαββατοκύριακο 14 , 15 Ιουλίου 2012 .-  
~** http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2012/07/16-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012 .-
~** http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2012/07/17-2012.html , Μένουμε Ελλάδα και Βλέπουμε Ελλάδα Τρίτη 17 Ιουλίου 2012
  ~** http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2012/07/17-2012.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 17 Ιουλίου 2012 Μεσσηνιακά και Άλλα .-
~**  http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2012/07/17-2012_17.html , Γράφουν και σας γράφουμε Τρίτη 17 Ιουλίου 2012 .-
  ~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2012/07/18.html , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012 .-
 ~**  http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2012/07/18-2012.html  , Μένουμε και Βλέπουμε Ελλάδα Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012 .-
~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/07/menoyme-19-2012.html , MENOYME ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012 .-
~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/07/20-2012.html , Μας γράφουν και σας τα γράφουμε Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012 .-
~** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/07/20-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Μεσσηνιακά και Άλλα Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012 .-
 ~** http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2012/07/21-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Σάββατο 21 Ιουλίου 2012 .-
~**  http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2012/07/21-2012.html  , Στο αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 21 Ιουλίου 2012 .-
 ~** http://stamos-dynami.blogspot.gr/2012/07/22-2012.html , Κυριακή 22 Ιουλίου 2012 στ αγιάζι της ενημέρωσης .-
 ~** http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2012/07/22-2012.html  , Μεσσηνιακά και Άλλα στην ενημέρωση Κυριακή 22 Ιουλίου 2012 .-